به گزارش گروه بین‌الملل خبرگززاری دانشجو این روز‌ها در جامعه غرب اخبار افشای آزار جنسی در محافل سیاسی، هنری و ورزشی داغِ داغ است؛ از هالیوود گرفته تا فیفا و همچنین احزاب اروپایی و حتی رئیس جمهور آمریکا، همه به نوعی با این موضوع درگیر شده‌اند. با این حال، تحقیقات گاردین حاکی از آن است که حتی دفاتر سازمان ملل در سراسر جهان نیز از این آسیب مصون نمانده‌اند، اما این اتهامات که در بسیاری از مواقع نیز اثبات شده هنوز منجر به دستگیری یا صدور حکمی علیه مجرمین نشده است.
تحقیقات اندکی درباره فراوانی آزار جنسی درون سازمان ملل وجود دارد. یک نظرسنجی درون این نهاد بین‌المللی نشان می‌دهد که تقریبا ۱۰ درصد از ۴۲۷ مصاحبه‌شونده آزار و اذیت جنسی را تجربه کرده‌اند، اما فقط دو نفر آن را گزارش کرده‌اند. گاردین موفق شده با چندین قربانی آزار جنسی در سازمان ملل گفتگو کند. سه زن از میان زنانی که با گاردین مصاحبه کردند مورد سوءاستفاده و تجاوز جنسی واقع شده‌اند. آن‌ها این موضوع را به مقامات اطلاع داده و شکایت تنظیم کرده‌اند، اما در هر سه مورد به نحوی از کار خود اخراج و یا به دادرسی آن‌ها رسیدگی نشده است.
از ۱۵ نفر دیگر که با گاردین گفتگو کرده‌اند، ۷ نفر اعلام کرده‌اند در پنج سال گذشته به طور مستمر و یا مقطعی تحت آزار یا سوءاستفاده بوده‌اند، ولی ترس از دست دادن شغل و البته بی‌اعتمادی به سیستم رسیدگی به شکایات باعث شده تا آن‌ها در این باره اقدامی نکنند.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل و جان مارگریت بیگل، مدیر دفتر او به این مسائل پاسخ داده و گفته‌اند آرمان آن‌ها تحقق سیاست "سکوت صفر" است، به این معنا که هیچ زنی در این باره سکوت نکند و البته هیچ آزاری هم وجود نداشته باشد. طبق قوانین، سازمان ملل سیستم رسیدگی به شکایات داخلی دارد و کارمندان آن به سیستم قضایی کشور محل کارشان نمی‌توانند شکایت کنند. اما از آنجا که مدیران سازمان ملل مصونیت قضایی دارند این مساله اقدام علیه آنان را کُند و یا غیرممکن می‌سازد.
با این حال، سازمان ملل مدعی است که چنانچه شواهد کافی وجود داشته باشد متخلفین را به دستگاه قضایی و مقامات دولتی آن کشور ارجاع می‌دهد. زنانی که مورد آزار واقع شده‌اند، صددرصد معتقدند که سیستم رسیدگی به شکایات در سازمان ملل بسیار ناقص عمل می‌کند و در بسیاری از مواقع با نفوذی که مدیران ارشد در این سیستم دارند دادخواهی شما به جایی نمی‌رسد و فقط باعث می‌شود شغل خود را از دست بدهید.
جان مارگریت بیگل در این باره می‌گوید سیستم رسیدگی به شکایات سازمان ملل توسط مدیران وافراد قدرتمند نوشته شده است؛ پس طبیعی است که به نفع افراد آسیب دیده عمل نکند. هفت نفر از زنان جسارت به خرج داده‌اند و تمامی موارد آزار را با جزئیات گزارش کرده‌اند، اما زنی که سمت مشاور در یکی از دفاتر سازمان ملل را دارد، می‌گوید: اگر شما آزار را گزارش دهید نه تنها مورد اقبال و رسیدگی قرار نمی‌گیرید، بلکه تهدید یا اخراج هم می‌شوید؛ اما عاملان آزار و تجاوز در سمت خود باقی می‌مانند. او مدعی است که در یکی از پروژه‌های مرتبط با «برنامه جهانی غذا سازمان ملل» توسط یکی از مدیران ارشد این سازمان مورد تعرض واقع شده است.
یک زن کارمند دیگر در مصاحبه با گاردین گفت: بازرس پرونده‌اش به او گفته هیچ کار بیشتری برای رسیدگی به شکایتش نمی‌تواند انجام دهد چراکه توسط مقامات ارشد سازمان ملل تهدید شده‌است.
زنان بسیاری به سیستم داخلی رسیدگی به شکایات سازمان ملل اعتراض دارند، اما برخی معتقدند وجود تبعیض جنسیتی در توزیع سمت‌های مدیریتی باعث شده تا تمامی پست‌های ارشد را مردان در دست داشته باشند و از این رو، یک حلقه امن برای متخلفین و متعرضین ایجاد شود.
شارلوت بانچ، از دانشگاه راتگرز، معتقد است سازمان ملل باید تعداد مدیران زن را در دفاترش افزایش دهد تا حلقه مصونیت برای مجرمان قطع و مختل شود. او همچنین خواستار شفاف‌سازی در مورد وجود باند‌هایی درون سازمان ملل برای محافظت از مجرمان شد.
برخی دیگر نیز به وضوح اعلام کرده‌اند در قبال ارتباط نامشروع به آن‌ها شغل‌های بالاتر پیشنهاد شده است. این ادعا را دو کارمند بازنشسته دفتر سازمان ملل در رم نیز تایید کردند و گفتند در دوران کاری خود این قبیل پیشنهادات را دیده‌اند.
یکی از زنانی که در دفتر حفاظت صلح خاورمیانه سازمان ملل کار می‌کند می‌گوید حدود یک دهه پیش شکایت کرده و موفق شده مجرم را محکوم کند، اما از اینکه امروز عدالت در دسترس نیست و وضعیت قربانیان هر روز رو به وخامت است، به شدت نگران است. او همچنین در مصاحبه با گاردین می‌گوید: "سازمانی که مدعی است برای حقوق همه مردم دنیا ایستادگی می‌کند، چطور می‌تواند تا این اندازه ریاکارانه و ظالمانه در مقابل این جرم شنیع سکوت کند و آن را نادیده بگیرد. "
پیتر گالو، یک محقق سابق سازمان ملل که در سال ۲۰۱۵ از این سمت استعفا داد، گفت: من به طور معمول شواهدی از این دست آزار جنسی دیده‌ام و این کار من را سخت می‌کند چرا که آن‌ها از من می‌خواهند درباره این موارد تحقیق یا پرسش نکنم؛ این سازمان بین‌المللی باید از این موضوع شرمسار باشد.
به گفته تعدادی از کارکنان فعلی و سابق سازمان ملل متحد از جمله کارکنان کمیساریای عالی پناهندگان، دفتر حفاظت از صلح خاورمیانه، برنامه جهانی غذا و برنامه توسعه سازمان ملل، مقامات ارشد این سازمان یک دایره امن دارند و زنان و دختران جوانی که با این سازمان همکاری می‌کنند به خصوص آن‌هایی که قرارداد‌های کوتاه مدت دارند بسیار در معرض خطر سوءاستفاده جنسی هستند.
یکی از کارکنان که در پروژه‌های سراسر آفریقا با سازمان ملل کار کرده است، می‌گوید: کارمندان محلی به ویژه زنان جوان بسیار در معرض خطر هستند. او فاش کرد که در سال ۲۰۱۶ یکی از مدیران ارشد کمیساریای عالی پناهندگان پس از دعوت او به نوشیدنی به او تجاوز کرد و سپس تاکید کرد به نفع اوست که در این باره شکایتی نکند!
تحقیقات اندکی درباره فراوانی آزار جنسی درون سازمان ملل وجود دارد. یک نظرسنجی درون این نهاد بین‌المللی نشان می‌دهد که تقریبا ۱۰ درصد از ۴۲۷ مصاحبه‌شونده آزار و اذیت جنسی را تجربه کرده‌اند، اما فقط دو نفر آن را گزارش کرده‌اند. گاردین موفق شده با چندین قربانی آزار جنسی در سازمان ملل گفتگو کند. سه زن از میان زنانی که با گاردین مصاحبه کردند مورد سوءاستفاده و تجاوز جنسی واقع شده‌اند. آن‌ها این موضوع را به مقامات اطلاع داده و شکایت تنظیم کرده‌اند، اما در هر سه مورد به نحوی از کار خود اخراج و یا به دادرسی آن‌ها رسیدگی نشده است.
از ۱۵ نفر دیگر که با گاردین گفتگو کرده‌اند، ۷ نفر اعلام کرده‌اند در پنج سال گذشته به طور مستمر و یا مقطعی تحت آزار یا سوءاستفاده بوده‌اند، ولی ترس از دست دادن شغل و البته بی‌اعتمادی به سیستم رسیدگی به شکایات باعث شده تا آن‌ها در این باره اقدامی نکنند.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل و جان مارگریت بیگل، مدیر دفتر او به این مسائل پاسخ داده و گفته‌اند آرمان آن‌ها تحقق سیاست "سکوت صفر" است، به این معنا که هیچ زنی در این باره سکوت نکند و البته هیچ آزاری هم وجود نداشته باشد. طبق قوانین، سازمان ملل سیستم رسیدگی به شکایات داخلی دارد و کارمندان آن به سیستم قضایی کشور محل کارشان نمی‌توانند شکایت کنند. اما از آنجا که مدیران سازمان ملل مصونیت قضایی دارند این مساله اقدام علیه آنان را کُند و یا غیرممکن می‌سازد.
با این حال، سازمان ملل مدعی است که چنانچه شواهد کافی وجود داشته باشد متخلفین را به دستگاه قضایی و مقامات دولتی آن کشور ارجاع می‌دهد. زنانی که مورد آزار واقع شده‌اند، صددرصد معتقدند که سیستم رسیدگی به شکایات در سازمان ملل بسیار ناقص عمل می‌کند و در بسیاری از مواقع با نفوذی که مدیران ارشد در این سیستم دارند دادخواهی شما به جایی نمی‌رسد و فقط باعث می‌شود شغل خود را از دست بدهید.
جان مارگریت بیگل در این باره می‌گوید سیستم رسیدگی به شکایات سازمان ملل توسط مدیران وافراد قدرتمند نوشته شده است؛ پس طبیعی است که به نفع افراد آسیب دیده عمل نکند. هفت نفر از زنان جسارت به خرج داده‌اند و تمامی موارد آزار را با جزئیات گزارش کرده‌اند، اما زنی که سمت مشاور در یکی از دفاتر سازمان ملل را دارد، می‌گوید: اگر شما آزار را گزارش دهید نه تنها مورد اقبال و رسیدگی قرار نمی‌گیرید، بلکه تهدید یا اخراج هم می‌شوید؛ اما عاملان آزار و تجاوز در سمت خود باقی می‌مانند. او مدعی است که در یکی از پروژه‌های مرتبط با «برنامه جهانی غذا سازمان ملل» توسط یکی از مدیران ارشد این سازمان مورد تعرض واقع شده است.
یک زن کارمند دیگر در مصاحبه با گاردین گفت: بازرس پرونده‌اش به او گفته هیچ کار بیشتری برای رسیدگی به شکایتش نمی‌تواند انجام دهد چراکه توسط مقامات ارشد سازمان ملل تهدید شده‌است.
زنان بسیاری به سیستم داخلی رسیدگی به شکایات سازمان ملل اعتراض دارند، اما برخی معتقدند وجود تبعیض جنسیتی در توزیع سمت‌های مدیریتی باعث شده تا تمامی پست‌های ارشد را مردان در دست داشته باشند و از این رو، یک حلقه امن برای متخلفین و متعرضین ایجاد شود.
شارلوت بانچ، از دانشگاه راتگرز، معتقد است سازمان ملل باید تعداد مدیران زن را در دفاترش افزایش دهد تا حلقه مصونیت برای مجرمان قطع و مختل شود. او همچنین خواستار شفاف‌سازی در مورد وجود باند‌هایی درون سازمان ملل برای محافظت از مجرمان شد.
برخی دیگر نیز به وضوح اعلام کرده‌اند در قبال ارتباط نامشروع به آن‌ها شغل‌های بالاتر پیشنهاد شده است. این ادعا را دو کارمند بازنشسته دفتر سازمان ملل در رم نیز تایید کردند و گفتند در دوران کاری خود این قبیل پیشنهادات را دیده‌اند.
یکی از زنانی که در دفتر حفاظت صلح خاورمیانه سازمان ملل کار می‌کند می‌گوید حدود یک دهه پیش شکایت کرده و موفق شده مجرم را محکوم کند، اما از اینکه امروز عدالت در دسترس نیست و وضعیت قربانیان هر روز رو به وخامت است، به شدت نگران است. او همچنین در مصاحبه با گاردین می‌گوید: "سازمانی که مدعی است برای حقوق همه مردم دنیا ایستادگی می‌کند، چطور می‌تواند تا این اندازه ریاکارانه و ظالمانه در مقابل این جرم شنیع سکوت کند و آن را نادیده بگیرد. "
پیتر گالو، یک محقق سابق سازمان ملل که در سال ۲۰۱۵ از این سمت استعفا داد، گفت: من به طور معمول شواهدی از این دست آزار جنسی دیده‌ام و این کار من را سخت می‌کند چرا که آن‌ها از من می‌خواهند درباره این موارد تحقیق یا پرسش نکنم؛ این سازمان بین‌المللی باید از این موضوع شرمسار باشد.
به گفته تعدادی از کارکنان فعلی و سابق سازمان ملل متحد از جمله کارکنان کمیساریای عالی پناهندگان، دفتر حفاظت از صلح خاورمیانه، برنامه جهانی غذا و برنامه توسعه سازمان ملل، مقامات ارشد این سازمان یک دایره امن دارند و زنان و دختران جوانی که با این سازمان همکاری می‌کنند به خصوص آن‌هایی که قرارداد‌های کوتاه مدت دارند بسیار در معرض خطر سوءاستفاده جنسی هستند.
یکی از کارکنان که در پروژه‌های سراسر آفریقا با سازمان ملل کار کرده است، می‌گوید: کارمندان محلی به ویژه زنان جوان بسیار در معرض خطر هستند. او فاش کرد که در سال ۲۰۱۶ یکی از مدیران ارشد کمیساریای عالی پناهندگان پس از دعوت او به نوشیدنی به او تجاوز کرد و سپس تاکید کرد به نفع اوست که در این باره شکایتی نکند!
منبع: باشگاه خبرنگاران
ارسال نظرات