به همت محققان ایرانی؛
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان دانشگاه صنعتی سهند تبریز با وارد کردن نانوذرات به درون پوشش‌های گالوانیزه موفق شدند علاوه بر بهبود خواص ضدخوردگی آنها، خاصیت خودترمیم شوندگی را نیز به خواص این پوشش‌ها اضافه کنند.
مسئله خوردگی و خسارات ناشی از آن سالانه هزینه‌های هنگفتی را به صنایع مختلف تحمیل می‌کند که استفاده از پوشش‌های سطحی از جمله پوشش‌های گالوانیزه یکی از روش‌های پرکاربرد جلوگیری از خوردگی در سازه‌های فولادی به شمار می‌رود.
پوشش‌های الکتریکی گالوانیزه از طریق مکانیسم حفاظت کاتدی، قطعات فولادی را حفظ می‌کند، اما طول عمر حفاظت و مشخصه‌های مکانیکی آنها در عمل نسبتاً ضعیف است، یکی از روش‌های بهبود خواص آنها، بالا بردن سختی و کاهش سرعت خوردگی آنها از طریق هم نشانی فلز روی با نانوذرات سرامیکی است. در این پژوهش از نانوذرات سیلیکا برای این امر استفاده شده است.
ساختار این نانوذرات به‌صورت متخلخل است و قبل از اعمال به درون پوشش، توسط بازدارنده خوردگی مولیبداتی عامل دار شده‌اند. این موضوع سبب می‌شود، در هنگام سرویس‌دهی، وقتی این پوشش دچار خراش می‌شود، بازدارنده خوردگی آزاد شده و زیرلایه و خود پوشش را حفاظت کند.
در این طرح برای پوشش‌دهی از روش آبکاری الکتریکی استفاده شده است، هم‌زمان نانوذرات اصلاح‌شده نیز بر روی سطح زیرلایه هم‌نشانی شده است.
کتایون علی‌پور فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد و فرزاد نصیرپوری عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی سهند تبریز در انجام این طرح همکاری داشته‌اند.
مسئله خوردگی و خسارات ناشی از آن سالانه هزینه‌های هنگفتی را به صنایع مختلف تحمیل می‌کند که استفاده از پوشش‌های سطحی از جمله پوشش‌های گالوانیزه یکی از روش‌های پرکاربرد جلوگیری از خوردگی در سازه‌های فولادی به شمار می‌رود.
پوشش‌های الکتریکی گالوانیزه از طریق مکانیسم حفاظت کاتدی، قطعات فولادی را حفظ می‌کند، اما طول عمر حفاظت و مشخصه‌های مکانیکی آنها در عمل نسبتاً ضعیف است، یکی از روش‌های بهبود خواص آنها، بالا بردن سختی و کاهش سرعت خوردگی آنها از طریق هم نشانی فلز روی با نانوذرات سرامیکی است. در این پژوهش از نانوذرات سیلیکا برای این امر استفاده شده است.
ساختار این نانوذرات به‌صورت متخلخل است و قبل از اعمال به درون پوشش، توسط بازدارنده خوردگی مولیبداتی عامل دار شده‌اند. این موضوع سبب می‌شود، در هنگام سرویس‌دهی، وقتی این پوشش دچار خراش می‌شود، بازدارنده خوردگی آزاد شده و زیرلایه و خود پوشش را حفاظت کند.
در این طرح برای پوشش‌دهی از روش آبکاری الکتریکی استفاده شده است، هم‌زمان نانوذرات اصلاح‌شده نیز بر روی سطح زیرلایه هم‌نشانی شده است.
کتایون علی‌پور فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد و فرزاد نصیرپوری عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی سهند تبریز در انجام این طرح همکاری داشته‌اند.
ارسال نظرات