یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-پرستو رامبرزینی*؛ در خبر‌ها آمده است خانم معصومه ابتکار در نشست تخصصی برنامه‌ریزی در حوزه زنان و خانواده بین ایران و سوئد، قول همکاری، تعامل و لزوم تبادل تجربیات را دادند و خاطر نشان کردند عدالت جنسیتی را به طور جدی پیگیری می‌کند و اطمینانِ گنجانده شدن در برنامه‌ریزی‌های توسعه‌ای را به سفیر سوئد خانم هلنا سانگلاند را دادند.
سفیر سوئد هم خود را از علاقه‌مندان به مشارکت در بازار کار زنان ایران به منظور افزایش سهم کارآفرینی، لزوم افزایش سهم زنان در دولت همانند سوئد و برخی اصلاحات سیاسی در ایران وهمکاری دو کشور در حوزه توانمندسازی زنان خبر دادند، در نهایت تفاهم نامه‌ای در خصوص توانمند سازی بانوان، امضا شده است. ابتدا باید سوال کرد مفاد همکاری ما با کشور سوئد چه می‌باشد؟ چرا از اقدامات انجام شده و متن تفاهم نامه اطلاعاتی در اختیار نیست؟
حال که معاون امور زنان ما به دنبال تعامل و همکاری و تقلید از سوئد می‌باشد باید دید خانم ابتکار کدام یک از روش‌های زنان سوئدی را برای کشور اسلامی می‌پذیرد؟!
سوئد معلمین خود را موظف به آموزش عاری از کلیشه‌های جنسیتی کرده است. اجرای حقوق، مرخصی و سهم مدیریتی برابر بین زنان و مردان، رسمی کردن ازدواج همجنسبازان و سردمداری رواج فرهنگ منحط جنسی در اروپا؛ می‌باشد.
خانم ابتکار از نتایج این اعمال خبر دارید؟ اگر بشود خوشبینانه فکر کرد که شما از نتایج این اعمال در کشور سوئد باخبر باشید وظیفه‌ی خود دانستم دوباره آن‌ها را برای شما یادآوری کنم:
بنا بر آمار‌های رسمی جهانی، سوئد رتبه دوم تجاوز جنسی در جهان می‌باشد، شاید معاندینی مانند بی بی سی اذعان داشته باشد که آمار بالای تجاوز در سوئد به علت گزارش‌های ارتباط جنسی بدون رضایت همسر به عنوان تجاوز می‌باشد، اما در جواب می‌توان به نقل از یکی از سایت‌های معتبر سوئدی اعلام کرد زنان سوئدی به طور فزاینده‌ای از امنیت فیزیکی خود در خیابان‌ها و معابر شهری می‌ترسند و جنایت‌های جنسی گزارش شده بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ به مقدار ۶۱ درصد افزایش یافته است. مراجع قانونی به دلیل افزایش این جرم و تجاوز‌های خیابانی اعلام کردند: "ما تعداد کمی از این پرونده‌ها را رسیدگی می‌کنیم. ما وقت نداریم. قربانیان تجاوز، سه ساله هستند و حتی پرونده‌های آن‌ها منتظر تحقیق هست." از هر ۴ زن در سوئد یک زن مورد تجاوز قرار می‌گیرد که آماری بسیار دردناکی می‌باشد.
حال بخواهیم کلاه خود را قاضی بکنیم؛ اگر وضعیت ایران چنین بود مردم یک لحظه هم دوام نمی‌آوردند. به کدام دلیل می‌خواهند از چنین کشوری که هیچ مناسبت فکری وعقیدتی با کشور ما را ندارد تقلید کنند؟ آن هم در زمینه‌های زن وخانواده! خانم ابتکار باتوجه به آمار‌هایی که در سوئد، خانواده کم ارزش‌ترین سطح خود را داراست. چرا تقلید کورکورانه از چنین کشوری می‌کنید؟
چرا با وجود الگو‌ها و اسطوره‌هایی همچون حضرت فاطمه، حضرت خدیجه، حضرت زینب و حضرت معصومه که در تمام زمینه‌ها الگوی کامل زن مسلمان ایرانی در خانواده، فرزندداری، اجتماع و شغل میباشند؛ بیراهه می‌روید؟
چرا به جای تفسیر و توضیح اعمال این چنین بانوانی، در عمق زندگی زنان و متناسب به نیاز روز جامعه، به تقلید کورکورانه، آن هم از چنین کشوری روی آوردید؟ البته اگر بپذیریم که این اعمال کورکورانه صورت می‌پذیرد.
آنان نیز با تعمیق تجربه‌های فرسوده‌ی خود و القای شیوه‌های خود با نام توانمندسازی بانوان اقدام می‌کنند. شاید تعجب آور باشد که انوشیروان محسنی بندپی، رئیس سازمان بهزیستی کشور با سفیر کشور سوئد از مرکز جامع خدمات مشاوره ۱۴۸۰ بازدید کردند و رئیس سازمان بهزیستی کشور در این بازدید مشترک با هیات سوئدی، گزارشی از فعالیت‌های بهزیستی ارایه دادند. بعد از سخنان بندپی، هلنا سونگلاند، سفیر سوئد در ایران، گفت: در جنوب کشور سوئد مرکزی وجود دارد که در راستای حمایت از زنان موارد گزارش شده زنان آسیب دیده را به پلیس گزارش می‌دهد و ایشان از تحقق این امر در ایران پرسیدند. رئیس سازمان بهزیستی پاسخ دادند "ما در کشور ایران مسائل و مشکلات اجتماعی را با مشارکت بخش مشاوره و ارائه خدمات تخصصی مشاوره‌ای پیش می‌بریم و عقیده ما بر این است که پلیس در چنین مواردی ورود مستقیم نداشته باشد و نگرش امنیتی و پلیسی در این خصوص نداریم. "
اینجا این سوال پیش می‌آید که کدام روابط دیپلماتیک ایجاب می‌کند که رئیس سازمان بهزیستی برای یک سفیر خارجی گزارش‌هایی تهیه کند و به آن‌ها پاسخ گو باشد؟! و آن‌ها به خود اجازه بدهند روش‌های خود را که ثمره‌ای جز اضمحلال بنیان خانواده ندارد را ارائه دهند؟
سفیر سوئد هم خود را از علاقه‌مندان به مشارکت در بازار کار زنان ایران به منظور افزایش سهم کارآفرینی، لزوم افزایش سهم زنان در دولت همانند سوئد و برخی اصلاحات سیاسی در ایران وهمکاری دو کشور در حوزه توانمندسازی زنان خبر دادند، در نهایت تفاهم نامه‌ای در خصوص توانمند سازی بانوان، امضا شده است. ابتدا باید سوال کرد مفاد همکاری ما با کشور سوئد چه می‌باشد؟ چرا از اقدامات انجام شده و متن تفاهم نامه اطلاعاتی در اختیار نیست؟
حال که معاون امور زنان ما به دنبال تعامل و همکاری و تقلید از سوئد می‌باشد باید دید خانم ابتکار کدام یک از روش‌های زنان سوئدی را برای کشور اسلامی می‌پذیرد؟!
سوئد معلمین خود را موظف به آموزش عاری از کلیشه‌های جنسیتی کرده است. اجرای حقوق، مرخصی و سهم مدیریتی برابر بین زنان و مردان، رسمی کردن ازدواج همجنسبازان و سردمداری رواج فرهنگ منحط جنسی در اروپا؛ می‌باشد.
خانم ابتکار از نتایج این اعمال خبر دارید؟ اگر بشود خوشبینانه فکر کرد که شما از نتایج این اعمال در کشور سوئد باخبر باشید وظیفه‌ی خود دانستم دوباره آن‌ها را برای شما یادآوری کنم:
بنا بر آمار‌های رسمی جهانی، سوئد رتبه دوم تجاوز جنسی در جهان می‌باشد، شاید معاندینی مانند بی بی سی اذعان داشته باشد که آمار بالای تجاوز در سوئد به علت گزارش‌های ارتباط جنسی بدون رضایت همسر به عنوان تجاوز می‌باشد، اما در جواب می‌توان به نقل از یکی از سایت‌های معتبر سوئدی اعلام کرد زنان سوئدی به طور فزاینده‌ای از امنیت فیزیکی خود در خیابان‌ها و معابر شهری می‌ترسند و جنایت‌های جنسی گزارش شده بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ به مقدار ۶۱ درصد افزایش یافته است. مراجع قانونی به دلیل افزایش این جرم و تجاوز‌های خیابانی اعلام کردند: "ما تعداد کمی از این پرونده‌ها را رسیدگی می‌کنیم. ما وقت نداریم. قربانیان تجاوز، سه ساله هستند و حتی پرونده‌های آن‌ها منتظر تحقیق هست." از هر ۴ زن در سوئد یک زن مورد تجاوز قرار می‌گیرد که آماری بسیار دردناکی می‌باشد.
حال بخواهیم کلاه خود را قاضی بکنیم؛ اگر وضعیت ایران چنین بود مردم یک لحظه هم دوام نمی‌آوردند. به کدام دلیل می‌خواهند از چنین کشوری که هیچ مناسبت فکری وعقیدتی با کشور ما را ندارد تقلید کنند؟ آن هم در زمینه‌های زن وخانواده! خانم ابتکار باتوجه به آمار‌هایی که در سوئد، خانواده کم ارزش‌ترین سطح خود را داراست. چرا تقلید کورکورانه از چنین کشوری می‌کنید؟
چرا با وجود الگو‌ها و اسطوره‌هایی همچون حضرت فاطمه، حضرت خدیجه، حضرت زینب و حضرت معصومه که در تمام زمینه‌ها الگوی کامل زن مسلمان ایرانی در خانواده، فرزندداری، اجتماع و شغل میباشند؛ بیراهه می‌روید؟
چرا به جای تفسیر و توضیح اعمال این چنین بانوانی، در عمق زندگی زنان و متناسب به نیاز روز جامعه، به تقلید کورکورانه، آن هم از چنین کشوری روی آوردید؟ البته اگر بپذیریم که این اعمال کورکورانه صورت می‌پذیرد.
آنان نیز با تعمیق تجربه‌های فرسوده‌ی خود و القای شیوه‌های خود با نام توانمندسازی بانوان اقدام می‌کنند. شاید تعجب آور باشد که انوشیروان محسنی بندپی، رئیس سازمان بهزیستی کشور با سفیر کشور سوئد از مرکز جامع خدمات مشاوره ۱۴۸۰ بازدید کردند و رئیس سازمان بهزیستی کشور در این بازدید مشترک با هیات سوئدی، گزارشی از فعالیت‌های بهزیستی ارایه دادند. بعد از سخنان بندپی، هلنا سونگلاند، سفیر سوئد در ایران، گفت: در جنوب کشور سوئد مرکزی وجود دارد که در راستای حمایت از زنان موارد گزارش شده زنان آسیب دیده را به پلیس گزارش می‌دهد و ایشان از تحقق این امر در ایران پرسیدند. رئیس سازمان بهزیستی پاسخ دادند "ما در کشور ایران مسائل و مشکلات اجتماعی را با مشارکت بخش مشاوره و ارائه خدمات تخصصی مشاوره‌ای پیش می‌بریم و عقیده ما بر این است که پلیس در چنین مواردی ورود مستقیم نداشته باشد و نگرش امنیتی و پلیسی در این خصوص نداریم. "
اینجا این سوال پیش می‌آید که کدام روابط دیپلماتیک ایجاب می‌کند که رئیس سازمان بهزیستی برای یک سفیر خارجی گزارش‌هایی تهیه کند و به آن‌ها پاسخ گو باشد؟! و آن‌ها به خود اجازه بدهند روش‌های خود را که ثمره‌ای جز اضمحلال بنیان خانواده ندارد را ارائه دهند؟
*مسئول کمیسیون بانوان انجمن اسلامی عضو دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات