محدودیتی که مقدمه رسیدن به موفقیت‌های بزرگ شد/ می‌خواهم در امنیت سایبری باعث افتخار کشورم شوم

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو از بجنورد، در شرایط فعلی شاید به تعداد کمی از دانشجویان بتوان واژه‌ موفق را نسبت داد. اغلب دانشجویان از انگیزه کافی برخوردار نیستند و این باعث شده است در دوران دانشجویی نتوانند موفقیت قابل قبولی کسب کنند.

اما در این بین دانشجویانی نیز هستند که در شرایط غرق نشده و با تمام توان خود تلاش می‌کنند تا بتوانند خود را فردی موفق برای جامعه جلوه دهند. دانشجویانی که فهمیده اند برای موفق شدن نیاز به تلاش است.

در این بین برخی از دانشجویان را می‌توان فوق موفق دانست. دانشجویانی که با وجود محدودیت‌هایی، نه تنها از مسابقه عقب نیفتاده‌‌ اند، بلکه در صدر این مسابقه نیز هستند. یکی از این دانشجویان دانشگاه بجنورد، میلاد حضرتی است. دانشجویی که با محدودیت‌های جسمی مواجه است؛ اما این محدودیت نه تنها او را دلسرد نکرده؛ بلکه مقدمه‌ای برای موفقیت‌های او شده است. اینک این دانشجوی رشته کامپیوتر، از برترین‌های رشته‌ خود است و همچنین با مرکز تخصصی آپا بجنورد نیز همکاری می‌کند. با این دانشجو به گفتگوی صمیمی نشستیم و از شرایط درسی و شغلی او سئوال کردیم.

دانشجو: کمی در مورد شرایط خودتان بگویید
از همان ابتدای تولد دچار فلج مغزی شدم و دوران دبستان، راهنمایی، دبیرستان و دانشگاه را به سختی سپری کرده ام، اگر این محدودیت‌ها وجود نداشت، شاید می‌شد خیلی از کار‌هایی که دوست داشتم را انجام دهم؛ اما این اتفاق نیفتاد و البته از این موضوع ناراحت نیستم و این را یک نعمت می‌دانم. امیدوارم هر کسی مانند من دچار این محدودیت هاست، بدون خستگی با این شرایط کنار بیاید و با تلاشش اثبات کند که معلولیت، محدودیت نیست و کسی نمی‌تواند مانع پیشرفت شود. نمونه آن را هم امروز زیاد می‌بینیم. معلولانی که کار‌هایی می‌کنند که افراد به اصطلاح سالم توانایی انجام آن را ندارد. امیدوارم در همین تخصص و راهی که پیش گرفته ام، بتوانم باعث افتخار خود، خانواده و کشورم باشم.

دانشجو: چه تفکری باعث شد بر شرایطتتان غلبه کنید؟
این شاید سئوال کلیشه‌ای باشد. من خودم نیز نمی‌توانم این را پاسخ بدهم. بار‌ها شده است که حتی افرادی از من می‌پرسند تو با چه امیدی زندگی می‌کنی؟ می‌گویند چرا داری با این تلاش درس می‌خوانی و کار می‌کنی؟ جواب این سوال برای خودم نیز مبهم است و نمی‌دانم چرا انرژی ام تمام و ذوقم خاموش نمی‌شود؛ البته شده که خسته شده ام، ولی راهم را ترک نکرده ام.

دانشجو: این محدودیت چه دستاورد‌هایی برایتان داشته است؟
من به واسطه این معلولیت از نظر معنوی رشد کرده ام. خوشحالم کسی اگر من را می‌بیند به خودش بیاید و باعث شود به یاد خدا بیفتد و او را شکر کند و سپس از تنبلی و کاهلی خارج شود و به دنبال فعالیت برود. این برای من بسیار ارزشمند است.

دانشجو: درخواست‌های این قشر از مسئولان چیست؟
متاسفانه در کشور ما برای این قشر از مردم، که طبق آمار بهزیستی ۱۱ درصد مردم را شامل می‌شود، شرایط مهیا نمی‌شود. به عنوان مثال ادارات ما برای استفاده معلولان تدارک دیده نشده است. این باعث می‌شود ما بیشتر در خانه باشیم؛ لذا وارد جامعه شدن و مانند افراد دیگر فعالیت کردن جرئت می‌خواهد.

خوشبختانه در دولت یکسری اهدافی گذاشته اند و یکسری غربالگری‌ها انجام می شود تا در آینده تعداد کمتری از این افراد داشته باشیم؛ اما به هرحال غیر قابل اجتناب است. باید محیط طوری باشد که ما بتوانیم عادی زندگی کنیم. برخی امکانات نیاز است تهیه شود؛ در غیر این صورت در مسائلی مانند اشتغال، رفت و آمد و تفریح ما مشکلاتی به وجود می‌آید. کار‌هایی انجام شده است؛ اما خیلی ناکافی است. این قشر معمولا حمایت مالی نمی‌خواهند؛ اما مناسب سازی اماکن باید انجام شود. از طرفی تعداد مددجو به نسبت معلولان بسیار کم است که باید بهزیستی آن را حل کند.

دانشجو: کار تخصصی خود را از کی شروع کرده اید و اکنون در چه جایگاهی هستید؟
به لطف محدودیت‌ها، بنده از ابتدا زیاد مشغول کامپیوتر شدم. وقتی در کاری زیاد وقت بگذاری، تجربیاتی به دست خواهی آورد که دیگران به راحتی به آنان نمی‌رسند. مدتی بود که من به امنیت سایبری علاقه‌مند بودم و همواره دوست داشتم این موضوع را دنبال کنم. کشور ما همواره آماج حملات سایبری بوده است و این موضوع به من انگیزه داد که به این سمت بروم. امنیت فقط فیزیکی نیست و در حوزه سایبر نیز اهمیت دارد. حملات سایبری جزئی از جنگ نرم نیز است.

به لطف افتتاح مرکز تخصصی آپا بجنورد و با کمک همکاران و اساتید، که به من اعتماد داشتند، به صورت تخصصی وارد این حرفه شدم. اکنون مرکز آپا بجنورد در مدت دو سال به سطحی رسیده است که اقدامات مهمی برای خدمت به کشور انجام می‌دهد. خود بنده در این مرکز بیشتر به عنوان پژوهشگر مشغول خدمت هستم.

دانشجو: اقدامات مرکز آپا بجنورد حول چه موضوعاتی در گردش است؟
عمدتا مسائلی که در مرکز اتفاق می‌افتد به دلیل محرمانه بودن نمی‌شود آن‌ها را بازگو کرد. این موضوع به این شکل است که اطرافیان نیز وقتی چگونگی شغل من را می‌پرسند نمی‌توانم به طور کامل مسائل را شرح داده و آن‌ها را از این موضوع قانع کنم؛ چه از بعد فنی و چه از بعد فعالیت ها. در سال‌های نه چندان دور، امنیت فضای سایبری متاسفانه در کشور ما جدی گرفته نمی‌شد؛ اما در سال‌های اخیر به دلیل تشکیل این مراکز در استان‌ها و در فضای دانشگاهی فرصتی شده که دانشجویان با استعداد از این طریق وارد این حرفه شوند و نبوغ خود را نشان دهند و باعث افتخار است که جوانان دانشگاهی این موضوع را پیگیری می کنند و می‌توان گفت این جوانان، افسران جنگ نرم نیز هستند.

دانشجو: حملات سایبری به کشور ما از سمت چه کشور‌هایی است و چه نقاطی را هدف قرار می‌دهند؟
همواره موضوعات سیاسی در حملات سایبری دخیل نیست؛ اما مهاجمان می‌توانند با غرایض سیاسی و حتی هدایت شده از سوی بعضی دولت‌هایی باشند که با ما دشمن هستند و کشور ما عمدتا درگیر این دشمنی‌ها در فضای سایبری است؛ البته انقدر زرنگ هستند که رد پایی از خود به جای نگذارند و به این دلیل دقیقا نمی‌شود گفت از سمت کدام کشور این حملات صورت می‌گیرد؛ البته به صورت تقریبی می‌شود حدس‌هایی زد.

حملات همواره فقط هک یک وب سایت نیست. گاهی یک بد افزار را وارد سیستم‌های کشور می‌کنند. مانند ویروس استاکس نت که به سانتریفیوژ‌های نطنز آسیب زد. سلاح سایبری از این بزرگتر در جهان با پشتیبانی دولتی علیه یک کشور استفاده نشده است. حمله به زیرساخت‌های کشور یکی دیگر از موارد حمله آنهاست. همین چند وقت پیش حمله‌ای به بعضی کشور‌ها از جمله کشور ما انجام شد که متاسفانه به دلیل بی توجهی برخی شرکت‌ها در به روزرسانی یک نسخه‌ خاص از شرکت ارائه دهنده تجهیزات شبکه ای، نفوذ انجام شد و سیستم ارتباطاتی کشور را مختل کرد که به لطف جوانان دانشگاهی ظرف مدت ۲۴ ساعت این موضوع خاتمه پیدا کرد.

دانشجو: آیا ایران، مانند کشور‌های دیگر حملات سایبری انجام می‌دهد؟
این موضوع چند سال پیش بیشتر باب بود که یک عده هکر ایرانی به سایت‌های اسرائیلی حمله می‌کردند و طوری رفتار می‌کردند که احساس می‌شد این مسئله از سمت دولت پشتیبانی می‌شود؛ اما این طور نبود. ایران هیچ گاه حمله‌ای را تایید نکرده است. از سوی سران کشور‌های استعمارگر مورد اتهام قرار می‌گرفتیم تا به این نحو به ما آسیب بزنند. اکنون نیز شاید عده‌ای باشند که حملات سایبری انجام دهند که این کار مورد تایید نیست. این گروه‌ها شاید بخواهند خودشان را مطرح کنند؛ اما به سیاست‌های اصلی کشور ضربه وارد می‌کنند و ما را جزو مجرمان اینترنتی قرار می دهند. کشور ما همواره حامی امنیت بوده است. قدرت سایبری به یاغی گری نیست و شاخصه قدرت سایبری یک کشور به بنیه دفاعی آن کشور است.

دانشجو: سطح امنیت سایبری فضای کشور ما چقدر است؟
به نظرم می‌رسد که در مدت اخیر ما با کاهش آمار حملات موفق مواجه بوده ایم؛ اما هنوز خیلی جای کار داریم. کشور ما جهان سومی است و موضوع امنیت سایبری دیر درک می‌شود. فضای به وجود آمده برای جوانان منشا خیر و برکت شده است. با این حال هنوز به امن سازی‌های بیشتری احتیاج داریم که بتوانیم در سطح بالایی دفاع سایبری لازم را انجام دهیم و کشورمان را به یکی از ایمن‌ترین کشور‌ها در این حوزه تبدیل کنیم.

دانشجو: با دانشجویان چه صحبتی دارید؟
هدف چیزی نیست که بشود راحت انتخاب کرد؛ اما می‌شود رویاپردازی کرد. رویای من این است که کشور ما در حوزه اشتغال به حدی برسیم که دیگر جوانی بدون کار نباشد. این نیز زمانی رخ خواهد داد که ما درک کنیم ما مسئولان آینده کشور هستیم. با این نوع تنبلی نمی‌توانیم این را محقق کنیم.

همچنین خودمان نیز باید به دنبال کارآفرینی باشیم. یک مهندس کامپیوتر برای راه اندازی کسب و کار وسیله زیادی نیاز ندارد. اما مشکل نبود کار نیست؛ بلکه دانش آموخته‌ خوبی نداریم. دانشجویان بدون انگیزه وارد دانشگاه می‌شوند و فقط درس برای پاس کردن دروس می‌خوانند. مهارت خیلی مهم است؛ لذا هم باید سیستم آموزشی ما اصلاح شود و هم دانشجویان به دنبال فعالیت بیشتر باشند و کمتر غر بزنند.

اینکه صبر کنیم تا دولت و جامعه دست ما را بگیرند یک اشتباه محض است. باید تغییر را از خودمان آغاز کنیم تا در آینده ما باشیم که دست دولت و جامعه را می‌گیریم.

غول‌های دنیا مانند گوگل، از یک دسته دانشجو تشکیل شده بودند و با انگیزه باعث شدند که اکنون شرکت‌های چنین بزرگی شوند. ما میتوانیم از این غول‌های بزرگ دنیا نیز جلو بزنیم و این شعار نیست، فقط انگیزه و تلاش می‌خواهد.