رضا خرم فرزند زنده یاد استاد همایون خرم آهنگساز و نوازنده پیشکسوت موسیقی ایرانی در نودمین سالروز تولد این هنرمند و همچنین انتشار «آلبوم گلهای خرم ۳» یادداشتی را منتشر کرد.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، همزمان با فرا رسیدن نودمین سالروز تولد زنده یاد استاد همایون خرم آهنگساز و نوازنده ارزنده موسیقی ایرانی، رضا خرم فرزند این استاد فقید موسیقی ایرانی، به بهانه این روز و همچنین انتشار آلبوم گلهای خرم ۳ با هنرمندی بابک شهرکی یادداشتی را منتشر و آن را در اختیار رسانهها قرار داد.
در یادداشت رضا خرم آمده است:
برخی افراد این توفیق را دارند که وجودشان درزمان حیات، منشأ خدمت به جامعه، افزودن زیبایی به جهان، مرجع معتبر برای جویندگان، ایجاد آرامش و صلح و دوستی و آشتی، آوردن نشاط و شادمانی و امثال اینهاست؛ که این هم توفیق بسیار بزرگی است. اما عده بسیار معدودی هستند که علاوه بر این، پس از پایان زمان حیات نیز منشأ این حسنات هستند که نصیب کمتر کسی میگردد. این افراد مورد عنایت خاص خداوند قرار گرفته اند و به تعبیری میتوان گفت که به همین واسطه جاودانه میشوند.
فارغ از هرگونه تعصب و به گواه بسیاری از دوستان بر این باور هستم که پدر بنده؛ همایون خرم؛ این گونه بوده و هست.
قصد ندارم که در این یادداشت، نظر و عقیده ام را درباره عوامل و دلایل این اتفاق خجسته و مبارک بیان کنم و تنها اشارهای تیتروار به چند عامل اصلی میکنم تا به امید خدا در فرصتی مناسب در این باب، مفصل گفتگو و هم اندیشی شود.
از دید بنده عوامل زیر بسیار کارساز و مؤثر بوده اند:
۱- خانواده بسیار اصلی و روشن و آزاد اندیش، به ویژه مادرکه این بستر را در خانواده فراهم کرد/ ۲- حس کنجکاوی و طلبگی بسیار بالا در پدر/ ۳- اراده و همت و پشتکار مثال زدنی/ ۴- طبع لطیف و قلب رقیق و رئوف و مهربان/ ۵- بخت بلند که استاد بی همتا ابوالحسن صبا او را به شاگردی پذیرفت/ ۶- هوش سرشار در انواع مختلف اجتماعی – علمی و غیره/ ۷- تحصیل در رشته مهندسی برق و درک عمیق و ریشهای ریاضیات/ ۸- سلوک خاص در زندگی و حرکت در مسیر تزکیه دل که این عامل محیط بر سایر عوامل بود.
امروز نودمین سالروز تولد پدر است و یکی از اموری که پس از درگذشت پدر، پررنگتر و فعالتر شد، مراجعه مجدد و مداقه بیشتر در آثار ایشان بود که به اعتقاد من منشأ اثرات بسیار مفیدی به ویژه در جوانان و نوجوانان و حتی کودکان است.
فارغ از انتشار آلبومهای متعدد از بازخوانی آثار همایون خرم و یا انتشار برخی نواختههای ایشان، مجموعهای بی کلام از آثار پدر تحت عنوان «گلهای خرم» به همت دوست و برادر نازنینم، فرزند هنری همایون خرم، هنرمند برجسته بابک شهرکی عزیز در اختیار اهالی هنر قرار گرفت.
نوازندگی ویولن، همراهی پیانو و تنظیم برای این دو ساز را بابک شهرکی با چیره دستی و احساسی سرشار انجام داده است.
مجموعه «گلهای خرم -۱» و «گلهای خرم – ۲» که هرکدام شامل هشت اثر از همایون خرم است در سالهای اخیر منتشر شده و مورد توجه و استقبال بسیار خوبی قرار گرفت.
به یاری خداوند مهربان و به یمن و برکت نودمین سالروز تولد همایون خرم، مجموعه «گلهای خرم ۳» در هفته جاری منتشر و در دسترس علاقهمندان قرار میگیرد.
این آلبوم هیچ توضیحی ندارد جز اینکه باید قدرت سازندگی و خلاقیت و نوآوری همایون خرم در آثاری متنوع و نیز توانایی و احساس و درک بالای شاگرد خلفش بابک شهرکی را شنید.
تمام آلبوم بسیار شنیدنی و جذاب است. اما در اینجا توجه شما را به دو مورد بیشتر جلب میکنم:
۱- قطعه «موج» در افشاری و قطعه «نهفته» در اصفهان؛ چرا که این قطعات به شهرت سایر قطعات نبوده و کمتر شنیده شده اند. من پیش بینی میکنم که تعداد کمی از مخاطبان این قطعات را بشناسند. من از این اتفاق بهره برداری میکنم تا نظر عزیزان را در مورد قطعهای که کلام آن را نمیدانند و نمیتوانند در ذهن تصور و زمزمه کننده جویا شوم. نتیجه این نظر سنجی، ارزش و مقبولیت موسیقی را از منظر مخاطب عام نشان خواهد داد. البته باید توجه داشت که پدر، این آهنگها را به این نیت ساخته که روی آن کلام گذاشته شود، اما میتواند محک خوبی باشد.
بدیهی است که برای اظهار نظر صحیحتر لازم است، چندین بار و در خلوت و با تمرکز شنیده شوند.
با بابک شهرکی به این نتیجه رسیدیم که بعد ازاین در هر آلبوم یک یا دو قطعه این چنین مهجور به عزیزان ارائه شود و بر این باورم که باعث توجه و اتفاقات بسیار خوبی به ویژه در اهالی حرفهای موسیقی و موسیقیدانان خواهد شد.
۲- قطعه ضربی در سه گاه که به نوعی سورپرایز این مجموعه است. این قطعه را بنده و بابک عزیز به طور ویژه تقدیم به عزیزان میکنیم تا دراین دنیای پر دغدغه، گرفتار و آشفته، نشاط آور و شادی بخش باشد که یکی از عمیقترین و پاکترین شادیها، از از راه موسیقی است.
این قطعه مهر محکمی میزند، در تأیید جمله ارزشمند پدرم همایون خرم که میفرمود: «ممکن است گاهی کلام مبتذل شود، اما ابتذال در موسیقی معنا ندارد.»