به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، چند روز قبل گوگل از تراشه کوانتومی جدید خود رونمایی کرد و عنوان کرد که این تراشه جدیدترین و بهترین تراشه محاسباتی کوانتومی گوگل است. تعاریف و ادعا‌های گوگل از این تراشه به‌خودی‌خود خبرساز بود، اما چیزی که واقعاً توجه صنعت فناوری را به خود جلب کرد، ادعای هارتموت نوان، بنیان‌گذار هوش مصنوعی کوانتومی گوگل بود. او در پست وبلاگ خود نوشت که این تراشه به‌قدری سریع است که باید قدرت محاسباتی را از جهان‌های دیگر قرض گرفته باشد. با این تفاسیر، عملکرد تراشه نشان می‌دهد که جهان‌های موازی وجود دارند و ما در چند جهانی زندگی می‌کنیم.
او در مورد ویلو این‌چنین توضیح می‌دهد: عملکرد ویلو در این معیار حیرت‌انگیز است. این تراشه کوانتومی در کمتر از پنج دقیقه محاسباتی را انجام داد که سریع‌ترین ابررایانه‌های امروزی به ۱۰۲۵ یا ۱۰ سپتی‌میلیون سال زمان برای محاسبه آن نیاز دارند. اگر بخواهید آن را بنویسید، ۱۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ سال است. این عدد حیرت‌انگیز از مقیاس‌های زمانی شناخته‌شده در فیزیک فراتر می‌رود و بسیار بیشتر از سن جهان است. درواقع چنین رقمی به این معنا است که محاسبات کوانتومی در بسیاری از جهان‌های موازی اتفاق می‌افتند و با این ایده که ما در یک جهان چندگانه زندگی می‌کنیم مطابقت دارد؛ پیش‌بینی‌ای که برای اولین بار توسط دیوید دویچ انجام شد.
اگرچه برخی از افراد در مواجه با این مسائل، با شک و تردید مواجه می‌شوند، اما در کمال تعجب، برخی دیگر از افراد که ادعا می‌کنند این مسائل را درک می‌کنند، استدلال می‌کنند که نتیجه‌گیری‌های نوان بیش‌ازحد قابل‌قبول است. چند جهانی، درحالی‌که موضوعی علمی تخیلی است، حوزه‌ای است که توسط بنیان‌گذاران فیزیک کوانتومی موردمطالعه جدی قرارگرفته است.
بااین‌حال، افرادی که به این گفته‌ها شک دارند، بر این باورند که این ادعاها مبنی بر عملکرد ویلو، مبتنی بر معیاری است که خود گوگل چند سال پیش برای اندازه‌گیری عملکرد کوانتومی ایجاد کرد و این به‌تن‌هایی ثابت نمی‌کند که نسخه‌های موازی شما در جهان‌های دیگر در حال اجرا نیستند.
برخلاف کامپیوتر‌های دیجیتال کلاسیک که بر اساس ۰ یا ۱ بودن بیت (روشن یا خاموش) محاسبه می‌کنند، کامپیوتر‌های کوانتومی به کیوبیت‌های بسیار کوچک متکی هستند. یعنی می‌توانند روشن یا خاموش باشند و یا این‌که هم‌زمان روشن و خاموش باشند و یا در جایی میان روشن و خاموش بودن قرار داشته باشند. همچنین می‌توانند به درهم تنیدگی کوانتومی دست یابند که یک ارتباط مرموز در کوچک‌ترین سطوح جهان‌بین دو یا چند ذره است که حالت‌های آنها، بدون توجه به فاصله‌ای که آنها را از هم جدا می‌کند به هم مرتبط هستند.
کامپیوتر‌های کوانتومی از چنین مکانیک کوانتومی برای محاسبه مسائل بسیار پیچیده‌ای استفاده می‌کنند که در حال حاضر با کامپیوتر‌های کلاسیک قابل‌حل نیستند.
اما مشکل این است که هر چه کیوبیت‌های بیشتری در کامپیوتر استفاده شود، بیشتر در معرض خطا هستند؛ بنابراین هنوز مشخص نیست که آیا کامپیوتر‌های کوانتومی به‌اندازه کافی قابل‌اعتماد و قدرتمند خواهند بود که بتوانند به تبلیغات خود ادامه دهند یا نه. به‌هرحال، گوگل می‌خواست با ویلو این خطا‌ها را کاهش دهد و نوان هم می‌گوید این تراشه گوگل این کار را انجام می‌دهد.