نیویورک تایمز می نویسد: مذاکرات هسته ای وین تنها مربوط به توانایی هسته ای نمی شود بلکه غرور ملی و اعتماد متقابل را نیز در بر می گیرد.
به گزارشخبرنگار سرویس بین الملل خبرگزاری دانشجو ؛ روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در تحلیلی می نویسد : همه چیز در مورد مذاکرات هسته ای با ایران که در حال حاضر به لحظه ای حیاتی خود نزدیک میشود پیچیده شده است.
برخی مدعیاند خرابکاری در برنامه های هسته ای ایران نیز در آوردن ایران پای میز مذاکره نقش داشته است . مهندسان ایرانی ترور شده اند ،اقدامات گسترده ای که به رژیم صهیونیستی نسبت داده می شود.
آمریکا، با مشارکت رژیم صهیونیستی ، دست به خرابکاری سایبری زده است. این رشته عملیات خرابکاری از دولت بوش آغاز و در دوره اوباما با سرعت بیشتری پیگیری شد.
در این گزارش آمده است: بسیاری از کشورها برنامه هسته ای دارند ولی چرا ما در مورد ایران نگرانیم ؟ در پاسخ باید گفت پنج کشور اعلام کرده اند سلاح های هسته ای در اختیار دارند: آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین.
پاکستان، هند و کره شمالی همه بمب های هسته ای را آزمایش کردند. اسرائیل نیز هر چند اعلام نمی کند ، مشخص است که زرادخانه ای با بیش از 100 سلاح هسته ای در اختیار دارد.
دهها کشور فاقد سلاح هسته ای با دانش پیشرفته هسته ای مانند ژاپن، با ذخائر هسته ای بزرگ و تخصص علمی زیاد وجود دارند که اگر بخواهند می توانند سلاح بسازند.اما دلیل نگرانی در مورد ایران چیست؟
اسرائیل به اظهارات مکرر مقامات ایران اشاره می کند که اسرائیل نباید وجود داشته باشد . عربستان سعودی نگران یک کشور قدرتمند شیعه است. بسیاری دیگر از کشورهای عربی خلیج فارس نیز همین کار را انجام خواهند داد. در واقع اینجا موضوع اعتماد به میان می آید.
در مورد پیامدهای احتمالی مذاکرات باید گفت یک احتمال این است که توافقی بدست نیاید و مذاکرات که بیش از یکسال است ادامه دارد به طور کامل شکست بخورد. اما این به نفع هیچ یک از طرفین نیست.محتمل ترین نتیجه یا توافق نهایی به صورت نوعی توافق بینابینی اصولی است که جزئیات آن بعدا تدوین می شود و یا تمدید مذاکرات.
اوباما می خواهد تحریم ها را به تدریج به حالت تعلیق در آورد. این به معنای آن است که کنگره احتمالا سال ها در این خصوص رای گیری نخواهد کرد. این وضع بسیاری از جمهوریخواهان و حتی برخی دموکرات ها را که می گویند خواستار رای گیری هستند ناراحت میکند.
در نهایت، این مذاکرات فقط مربوط به توانایی هسته ای ایران نیست ،بلکه غرور ملی و اعتماد متقابل را نیز شامل می شود. ایران می خواهد به عنوان قدرت بزرگ منطقهای با آن رفتار شود.