در فیلم‌های سینمایی نقش خلافکار و کلاهبردار را به بدنساز می‌دهند / خانزاده: ورزشکاری که روی صحنه حمایت نشود یتیم است +فیلم

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، نیما خانزاده در ابتدا در خصوص نحوه برگزاری مسابقات انتخابی پرورش اندام تیم ملی گفت: برای اولین بار بود که در یک هتل مجلل پذیرای قهرمانان ارزنده پرورش اندام کشور بود که بسیار در وزن کشی و قد زنی و ثبت نام مرتب برگزار شد و مسابقات تا ساعات پایانی شب بسیار منظم پیش رفت و داوری خوب بود اما اختلاف نظر همیشه وجود دارد و به غیر از نفر اول همه فکر میکنند که اول خواهند شد و کسی از باقی رتبه ها راضی نیست و همیشه تیم بازنده و نفر دوم و سوم معترض هستند و به غیر از اتفاقات آخر شب نقطه سیاهی در برگزاری وجود نداشت.

اتفاقات آخر شب هم بینندگان و مسئولین را به چالش کشاند.

وی درباره برنامه ریزی های در خصوص بازی های انتخابی بیان کرد: خدا را شاکرم که سال بسیار خوبی از نظر ورزشی بود، هرچند بی مهری و کم توجهی دیدیم اما به قدری برای سازمان تیم های ملی ارزش و احترام قائل هستیم و ورزش کشور برایمان مهم است که بیشتر موفقیت های بچه ها برایم اهمیت داشت.

خانزاده در خصوص مربی گری به ویژه حمایت در لحظات آخر که ورزشکار روی صحنه مسابقات قراردارد گفت: هنر مربیگری فقط به نوشتن برنامه غذایی و ورزشی نیست بلکه هنر مربیگری به سالم نگه داشتن ورزشکار است و باید یه جا‌هایی دست دور گردن ورزشکار از لحاظ روانی انداخت. بدنسازی که در مسابقات در کنار قهرمانان آسیا و جهان رقابت می‌کند اگر توسط مربیش حمایت نشود یتیم هست. ما از قبل به ورزشکاران آگاهی محیطی می‌دهیم، با صدا و علامت ما که تمرین کردیم صحنه برایشان تداعی می‌شود و همین کار‌ها حاصل خوبی را برای ما به ارغوان آورد.

نسبت به شاگردانم بی تفاوت نیستم و انگار بچه‌ها و برادرم روی صحنه هستند و نمی‌توانم بی تفاوت باشم و باید حقشان را بگیرم که خداروشکر شرمنده هم نشدیم و مایه افتخار ما و خانواده هایشان شدند.

وی ادامه داد: در اردوی تیم ملی اگر مربی‌ای به نام مربی منتخب تیم ملی در اردو قرار می‌گیرد قرار نیست قطعا سازنده این ورشکاران بوده باشه. این مربی وظیفه هدایت کردن بچه‌ها را دارد مخصوصا از نظر روحی و روانی و تمامی بچه‌هایی که در اردوی تیم ملی هستند گوش به فرمان مربی‌های خوشان هستند و مربی‌های داخل اردو هدایت کننده بچه‌ها هستند که اشتباهی انجام ندهند و از نظر بدنی و روانی تحلیل نروند.

مربی بین المللی پرورش اندام در واکنش به این موضوع که دلیل این همه اعتراض‌ها در مسابقات پرورش اندام به داور‌ها از کجا میاید، اظهار کرد: ما داور‌های خوبی داریم که مسابقات انتخابی تیم ملی در هتل اسپیناس را قضاوت کردند. برخی داوران بین المللی، قهرمان ایران، عنوان دار آسیا و جهان، پرافتخار و به روز هستند؛ و من فکر نمی‌کنم آدمی را از قبل برای برنده اعلام کردن مشخص کرده باشند و نظرم این هست که این موضوع صحت ندارد، اما به داوری ما انتقاد وارد است، صحبت‌های بیش اندازه با همدیگر درست نیست، ولی نمی‌توانیم به استاد بودنشان خدشه‌ای وارد کنیم.

داوران ما از نظر نگاه استاد هستند. زمانی این را متوجه می‌شویم که مسابقات خارجی را می‌بینیم یا مسابقات جهانی که فدراسیون خودمان مانند مستر یونیورس با حضور داور خارجی برگزار می‌کند. در رقابت جهانی‌ای که در رامسر برگزار شد داور خارجی کلا ۴ دقیقه در طول مسابقات قضاوت کرده، اما داوران ما مسابقه و فراخوان گذاشته اند. من ایراد و انتقاد به قضاوت‌ها را می‌پذیرم، اما داوران ما جز بهترین‌های دنیا هستند.

وی درباره اعتراض برخی ورزشکاران به این موضوع که داوران، ما را اصلا نگاه نمی‌کردند و سریع می‌گفتند فیگور بعدی را بگیرید و حرکت قبلی ما ندیده رد می‌شد، پاسخ داد: این اعتراض و صحبت کاملا غیر کارشناسی است، یک ورزشکار باید خودش را در صدم ثانیه نشان دهد و باید به قدری آگاهی داشته باشد که از یک فیگور به سمت یک فیگور دیگر حرکت کند. اجرای ژست روی صحنه ۵ ثانیه است و داور با راه رفتن ورزشکار می‌فهمد که او چند مرده حلاج است.

در روز رقابت این صحنه را بار‌ها دیدم که ورزشکار دست به موهایش می‌کشد و تماشاگران و دوستانش را نگاه می‌کند و شماره اش را نشان می‌دهد که او را تشویق کنند، داور منتظر این حرکات نمی‌ماند و اون ورزشکار اگر به جای این رفتار‌ها به اجرای فیگور خودش توجه می‌کرد این اتفاق‌ها هم برایش نمی‌افتاد و اون آگاهی محیطی و مربیگری دقیقا همین جا جواب می‌دهد. کم آگاه بودن مربیان که فقط صرفا کار را روی برنامه تمرینی و دارویی می‌بینند باعث این اتفاقات می‌شود.

مربی‌ای در روز مسابقه شاگردش از بین ۷ نفر هفتم شد و اعتراض می‌کرد که به علت رنگ بدن این اتفاق افتاده است، حتی اگر بدترین رنگ بدن هم ورزشکار داشته باشد و اگر با رنگ سیاه هم بیاید مسابقه بدهد، ولی اگرد بدنش خوب باشد کسی نمیتواند حقش را بخورد. پس یا مشکل این آخر شدن از مربی بوده یا ورزشکار روی صحنه خطا داشته است.

نیما خانزاده در خصوص حواشی هتاکی به عکس شهدا در پایان مراسم انتخابی تیم ملی پرورش اندام و نامناسب بودن جایگاه قاب عکس، بیان کرد: ما در کشور ایران زندگی می‌کنیم، اعتقاداتی داریم و پایبند مسائلی هستیم، ما کلی شهید دادیم که عکسشان بر روی دیوار یا جای با احترامی باشد و این درست نیست که عکس شهیدان عزیز برروی زمین باشد، ورزشکار بنده خدا اصلا عکس را ندید و مغز نمی‌توانست در آن شرایط فرمان درستی را صادر کند و آسوده برخورد کند. در حالت عصبانیت چیزی که جلوی پایش بود را هم شوت کرد بدون اینکه بداند عکس شهید است و نیت توهین به شهدا را داشته باشد. این لگد زدن را تایید نمی‌کنم، اما اصلا از قصد هم نبوده و حتی من هم از فاصله تقریبا دور نمی‌تونستم ببینم که عکس شهدا است.

وی در آخر به ۲ سال محرومیت رضا بیرانوند اشاره کرد و گفت: من، چون خودم از دل ورزش هستم، قهرمان این رشته بودم نزدیک ۷ تا مسابقه خارجی و ۱۰ رقابت داخل کشور تجربه کردم و بر این عقیده هستم که ورزشکار یک جا‌هایی باید صبر و کنترل بیشتری داشته باشد، در جامعه ما ورزش پرورش اندام بد جا افتاده است. یک فیلم سینمایی که می‌سازند نقش خلافکار یا کلاهبردار را به یک بدنساز می‌دهند، هیچ وقت نیومدن یک شخصیت خوب را از یک بدنساز بسازند به دلیل همین رفتار‌های اشتباه که از طرف خودمان سر زده است.

ما باید وجه ورزش قهرمانی مخصوصا بدنسازی که بعد از فوتبال بیشترین طرفدار در دنیا را دارد را بالا نگه داریم. من فکر می‌کنم این محرومیت خیلی سفت و سخت بود و کاش ورزشکار را میاوردند و از او سوال جواب می‌کردند و یا جور دیگه‌ای محرومش می‌کردند حداقل یکسال جلوی فعالیتش را می‌گرفتند، اما دو سال زیر سوال رفتن زندگی این ورزشکار که خودش هم از خانواده شهدا است زیاد است.  

بیرانوند قهرمان ایران، آسیا و جهان خواهد شد و باید برای استقبال او گل ببریم.‌ای کاش دست دور گردنش می‌انداختند و با مهربانی محروم می‌شد.

انتهای پیام/