موسیقی پاپ پوششی برای به کارگیری موسیقی راک در ایران

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو» - فاطمه قائلی؛ در مطالب پیشین به علت و چگونگی پیدایش موسیقی راک اشاره کردیم و گفتیم که هنر از قرون 19 و 20 به طو بیمارگونه‌ای در خدمت سیاست نظام سلطه قرار می‌گیرد که هدف از آن سیاست، به قتل رسانیدن قلب‌هاست؛ وقتی قلب انسان بمیرد، دیگر هیچ‌گاه به سعادت نخواهد رسید و این آرزوی دیرین ابلیس است.

موسیقی راک در ایران

قبل از انقلاب جمهوری اسلامی ایران، موسیقی سنتی با اجرای هنرمندان و استادان چیره دست بین مردم ایران رواج داشت؛ در عین حال همزمان با پیدایش انواع موسیقی پاپ در غرب، ایران هم از این موج جدید موسیقی بی‌نصیب نماند.

 

در این زمان به دلیل کنسرت‌های خوانندگان غرب در ایران، مردم با موسیقی راک آشنا شدند؛ در این مرحله بود که همانند همه جای دنیا، طیف سلیقه جوانان و افراد مسن از هم جدا شد و جوانان به دلیل پتانسیل‌های سنین جوانی به انواع موسیقی‌های پاپ و من جمله سبک راک روی آوردند.

موسیقی راک در ایران در دهه‌های 40 و 50 شکل گرفت؛ راک ایرانی تقلیدی از راک انگلیسی است و سازهای گیتار الکتریک، گیتار بیس و درامز، از اصلی‌ترین نقش آفرینان این سبک به شمار می‌آیند، البته به دلیل ایرانی بودن این سبک می‌توان برخی سازهای ایرانی را نیز در ترکیب بندی این سبک دید؛ در واقع تغییر ذائقه موسیقایی مردم ایران در همین سال‌ها اتفاق افتاد.

پایه‌گذار موسیقی راک ایرانی

کوروش یغمایی را به عنوان پایه گذار موسیقی راک ایرانی، همزمان با رشد راک در غرب می‌دانند و به او لقب سلطان راک ایران را داده‌اند.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بیشتر به موسیقی سنتی و سرودهای انقلابی اقبال شد؛ در دهه 70گروه‌های زیرزمینی مشغول ساخت موسیقی راک بودند؛ گفته شده در سال 73 کاوه یغمایی پسر کورش یغمایی اولین کنسرت راک را در ایران اجرا کرد.

سیاست پنهان‌کاری؛ ادغام موسیقی راک با پاپ

با پیروزی سید محمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری در اواخر دهه 70، فضای جامعه برای رشد انواع موسیقی پاپ هموار شد. با توجه به اینکه موسیقی راک خیلی خشن و غیراخلاقی است، سیاستمداران این دولت هیچ وقت با عنوان مشخص و صریح موسیقی راک به کسی مجوز ندادند، بلکه عنوان موسیقی راک را با موسیقی پاپ مخلوط کردند.

موسیقی پاپ به معنی موسیقی عامه‌پسند است و در مقابل موسیقی کلاسیک (سنتی) و موسیقی محلی (فولکلور) قرار می‌گیرد و شامل تمامی موسیقی‌های عامه پسند غرب از دهه‌های 60 تا امروز می‌شود.

بیشتر موسیقی هایی که تحت عنوان موسیقی پاپ در ایران به وجود می‌آیند از زیرشاخه ها و انواع موسیقی راک هستند؛ در بیشتر مواقع راک ایرانی تنها ترجمه فارسی راک غربی است نه چیزی بیشتر.

در ایران هیچ وقت جشنواره‌ای با عنوان مستقیم راک برگزار نمی‌شود!

اگر در ایران جشنواره موسیقی راک بخواهد برگزار شود، هیچ وقت به آن جشنواره راک نمی‌گویند، بلکه از عنوان عمومی پاپ برای لاپوشانی استفاده می‌کنند!

به هر صورت در حال حاضر شاید حدود 50 گروه راک به طور علنی یا پنهانی در ایران در حال فعالیت هستند!

رسالت راستین هنر چه بود؟!

با مسائلی که گفته شد، عقلاً نمی‌توان به زیرشاخه های خشن و غیر اخلاقی موسیقی راک، عنوان اثر هنری را اطلاق کرد؛ چرا که رسالت هنر، تنظیم روح انسان و بهبودبخشی حیات معقول بشر است نه دردی به دردهای او اضافه کردن.

مصرف ناآگاهانه یا سهل انگارانه برخی از سبک‌های موسیقی می‌تواند آثاری جبران‌ناپذیر و ابدی بر حیات هر کدام از ما داشته باشد.