صحبتی با دایی و مایلی‌کهن؛
گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ حال و هوای این روزهای فوتبال از هر جهت که بررسی کنیم، حسابی خراب است؛ البته شاید اگر بخواهیم تعداد روزهایی که این فوتبال از حواشی دور بوده است را بشماریم به تعداد انگشتان دست هم نرسد.
فوتبال زدگی مردم در کشور ما کاملاً محسوس است و دلیل آن هم چیزی جز رفتارها غلط برخی از دست اندرکاران و بی برنامگی در فدراسیون فوتبال نیست.
مردم از شنیدن اخبارهای کسل کننده فوتبال خسته شده اند و زمانی که می بینند این ورزش جز حواشی بی ارزش چیز دیگری ندارد، از آن فاصله می گیرند.
زمانی که تیم ملی ما به جام جهانی صعود کرده، اما جز ناامیدی چیز دیگری در فدراسیون و تیم وجود ندارد، همه از فوتبال زده می شوند.
وقتی مردم می بینند فدراسیون حتی از برگزاری یک بازی دوستانه عاجز است، از این ورزش فاصله می گیرند.
زمانی که ملی پوشان سر از تیم های درجه چندم لیگ های حاشیه خلیج فارس سر در می آورند، همه فاتحه این فوتبال را می خوانند.
وقتی که هواداران در باشگاه ها جز بی پولی و سردرگمی مدیران و اعتصاب بازیکنان چیزی در زمین نمی بینند، دیدن سکوهای خالی ورزشگاه ها چیز عجیبی نیست.
در این فوتبال کسل کننده تنها چیزی که هر از گاهی برخی مخاطبان را به سمت گیشه های روزنامه فروشی می کشد چیزی نیست جز درگیری لفظی برخی که خود را بزرگان این فوتبال می دانند.
اگر در هفته گذشته نگاهی به روزنامه ها و رسانه ها انداخته باشید، متوجه می شوید که علی دایی و محمد مایلی کهن، این استاد و شاگرد قدیم حسابی خبرساز شده اند و با صحبت های غیر اخلاقی خود از خجالت یکدیگر درآمده اند.
یک روز علی دایی مصاحبه می کند و تیتر روزنامه ها می شود، فردا مایلی کهن جای او را می گیرد. یک روز دایی با صحبت های خود به کارگران شهرداری توهین می کند، فردا مایلی کهن برای تخریب دایی با لباس رفتگر به ورزشگاه می رود.
خلاصه این دو نفر در این چند سال هر چه توهین داشتند نثار یکدیگر کردند تا کم کم صدای همه دربیاید و موجی از اعتراض ها به سمت آنها سرازیر شود.
ما در اینجا سعی در بازگو کردن صحبت های این دو نفر نداریم؛ چراکه معتقدیم رسانه ها نباید به این مسائل دامن بزنند، بلکه باید دو طرف را نسبت به این رفتار غیر ورزشی آگاه کنند.
روی سخن ما با علی دایی است که همیشه برای فوتبال ایران یک اسطوره بوده است؛ آقای دایی! مطمئناً این گونه صحبت کردن در شأن یک اسطوره نیست، بهتر است مشکلاتتان با استاد خود را در همان دادگاه و بی سر و صدا و به دور از جار و جنجال در رسانه ها حل کنید؛ چرا که رسانه ها محل اطلاع رسانی به جامعه و آگاهی دادن به افکار عمومی است نه تریبون شخصی شما برای حل اختلافات شخصی.
آقای دایی! در اینکه شما برای فوتبال ایران زحمت کشیده اید و شاید فوتبال ایران دیگر بازیکنی مانند شما را به خود نبیند، حرفی نیست، اما ای کاش در نشست های خبری خود در قبل و بعد از بازی ها، به جای درگیری با خبرنگاران و صحبت در مورد افرادی مانند مایلی کهن و ورود در زندگی گذشته افراد و افشاگری مسائل شخصی اشخاص، به جایگاه این نشست توجه می کردید و آن را از حواشی دور نگه می داشتید.
آقای مایلی کهن! ما از شما هم که مربی و بازیکن این فوتبال بوده اید، گلایه داریم. شما که همیشه داعیه اخلاق مداری را دارید بهتر نیست در عمل این مسئله را ثابت کنید و به جای درگیری رسانه ای با دایی، با سکوت خود بزرگی شخصیت خود را به نمایش بگذارید.
آقای مایلی کهن! شما بر گردن فوتبال و این ورزش حق دارید، اما باید به یاد داشته باشید که فوتبال هم بر گردن شما حق دارد، بنابراین زمین مسابقه میدان جنگ شما و علی دایی نیست.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
خخخخخخخخخخخخخخخخخخ