به گزارش خبرنگار«خبرگزاری دانشجو» از مشهد، نرگس آبیار امشب در جمع دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد با ابراز خرسندی از حضور در جمع دانشجویان در برنامه«اکران و نقد فیلم شیار 143» در مشهد گفت: شیار 143 نگاهی به انتظار مادران در جنگ دارد.
وی با بیان اینکه این فیلم، فیلمی جنگی نیست بیان داشت: شیار 143 در واقع فیلمی اجتماعی در پوشش جنگ است.
کارگردان فیلم شیار 143 بیان داشت: امیدوارم این شور و شوق موجود در بین بینندگان این فیلم در دانشگاه تا زمان اکران عمومی این فیلم که از عید فطر آغاز خواهد شد حفظ شود.
وی در پاسخ به این سوال چرا به سراغ این سوژه رفتید گفت: ورودمان به فضای جنگ خیلی تصادفی اتفاق افتاد، زیرا حرفه اصلی من نویسندگی است و اکنون 30 جلد کتاب در حوزههای مختلف نوشتهام.
آبیار به نحوه ورودش به فضای جنگ اشاره و تصریح کرد: برای نوشتن رمانی در خصوص 13 رزمنده که داوطلبانه به جبهه رفته بودند تحقیقاتی را شروع کردم که باعث آشنایی من با این فضا شد که در این بین با مادری مواجه شدم که 15 سال رادیویی را به کمر خود میبست تا خبری از فرزندش بشنود.
کارگردان فیلم شیار 143 بیان داشت: وقتی به این فضا وارد شدم دیدم فضایی رمانتیک وجود دارد که میتوان به آن پرداخت و جنگ این حس را افزایش میداد، اما ما از این فضا غفلت کردیم و متاسفانه تفکری وارد این فضا شده که معتقد است ما نباید فیلم جنگی بسازیم.
وی ادامه داد: این فیلم در واقع ادای دینی به مقام والای مادر است و من احساس نمیکنم که این فیلم، فیلمی جنگی باشد. اکران این فیلم نشان داد مردم با این سینما بیگانه نیستند و اگر روایتی درست از سالهای جنگ صورت گرفت، مردم با آن ارتباط برقرار میکنند.
آبیار بابیان اینکه جنگ پدیده خوبی نیست بیان داشت: این جنگ به ما تحمیل شد و ما قربانی آن هستیم، در دوران جنگ مصائبی بر پشت آن وجود داشت که ما هنوز هم با آن مواجه هستیم و کمتر به آن پرداخته شده است.
وی در پاسخ به انتقاداتی مبنی بر اینکه شیار 143 ضد جنگ و ضد ارزشی است بیان داشت: به فیلمی میتوان گفت ضد ارزشی که ارزشهای جنگ را نقد کند و چیزی برای گفتن نداشته باشد؛ اما وقتی میبینیم دیدن این فیلم برای بیننده امید و رضایت را به دنبال دارد نمیتوان گفت فیلمی ضد ارزشی است.
آبیار در خصوص نقش اصلی این فیلم که مادر یونس است گفت: وی پس از سالها انتظار و بیم و امیدی که از بازگشت فرزندش داشت و یک قالی بافته نشده به عنوان نماد ناامیدی یک مادر ، میبینیم که پس از سالها و با آغوش گرفتن پیکر فرزندش احساس رضایتی مادر را فرا میگیرد که در پایان این فیلم با بافته شدن قالی این حس به مخاطب منتقل میشود.
کارگردان فیلم شیار 143 به لهجه کرمانی و منطقه بیجار برای ساخت اشاره کرد و گفت: این اتفاق لزوما در کرمان و بیجار به وقوع نپوست بلکه تلفیقی از حالت چندین مادر ی است که شهید جاوید الاثری داشتند و در مواجه با هر کدام آنان میگفتند زندگی ما را ساختهای.
وی در خصوص استفاده از شیار 143 به عنوان اسم فیلم بیان داشت: این سوالی است که در ذهن بسیاری ایجاد میشود که چرا در یک درام روستایی از این اسم استفاده میشود و باید گفت این اسمی است که پایان فیلم را نمایان و دلیل نامگذاری این فیلم را مشخص میکند.
کارگردان شیار143 تاکید کرد: من در این فیلم سعی نکردم نگاه مردم به جنگ یک نگاه دیکته شده باشد بلکه تلاش کردم چیزی که وجود داشت را به مخاطب منتقل کنم.
آبیار به نوع نگاه کارگردان به ساخت اشاره کرد و بیان داشت: برخی میگویند این فیلم نسخهای از فیلم بوی پیراهن یوسف است، این در حالی است که آن فیلم از نگاه مردانه ساخته شده و به نقل از روزنامه گاردین شیار 143 زنانهترین نگاه به جنگ ایران و عراق است زیرا هیچ مردی نمیتواند چنین نگاهی به جنگ داشته باشد و این نگاه تنها از یک زن بر میآید.
در ادامه قاسمی، تهیه کننده این فیلم گفت: هر کاری سختیهای خودش را دارد؛ اما این کار به دلیل آنکه آن را ضد جنگ و ارزشی میدانستند در دادن پروانه با سختیهای زیادی همراه بود که این سختیها در پیش از تولید، تولید و پس از تولید ما را با خود درگیر کرد.