به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، توسعه و ساخت نیروگاه های زیاله سوز در ایران نیز مثل همه کارهای دیگری که در کشور بدون هماهنگی و نظارت متولی اصلی آن صورت می گیرد این بار نیز می توان آینده استفاده از نیروگاه های زباله سوز را پیش بینی کرد.
تولید برق از زباله در کشورهای مختلف جهان سابقه ای چندین ساله و در بعضی موارد بیش از یک دهه دارد ولی در ایران از دو سال پیش این تکنولوژی مورد استقبال قرار گرفته است. شهرداری های کشور به فکر افتاده اند تا با تبدیل زباله به برق علاوه بر حفظ محیط زیست و خلاصی از مسائل و مضائب دفن زباله ها، درآمدی نیز از این راه کسب نمایند. طلای کثیف برای شهرداری ها معنای دیگری پیدا کرده است و همه در احداث نیروگاه های زباله سوز دست بکار شده اند.
شهرداری‌ها بدون آگاهی و شناخت اقدام به خرید نیروگاه های زباله سوز چینی می کنند
شهرداری های شهرهای مختلف بدون داشتن هیچ تجربه ای در این زمینه و عدم آگاهی از تکنولوژی های مختلف آن در دنیا و مسائل و مشکلات ناشی از آنها اقدام به خردید نیروگاه های زباله سوز کرده اند. نیروگاه هایی که اغلب از چین وارد می شود و به دلیل قیمت پایین تر آنها بازار خوبی در ایران نیز پیدا کرده است.
برق تولیدی نیروگاه های زباله سوز در ایران با تعرفه برق نیروگاه های تجدیدپذیر خریداری می شود که می تواند حمایت خوبی برای سرمایه گذاران در این بخش باشد. با شرایط فعلی برق تولیدی این نیروگاه ها با قیمتی بیش از ۴۴۰ تومان خریداری می شود.
نیروگاه های زباله سوز نیز از تکنولوژی های مختلفی برخوردار هستند که به راندمان و میزان آلودگی تولیدی بستگی دارد. برخی از نمونه های اولیه آن دارای آلودگی های زیاد بود و خود نیز باعث ایجاد مشکلات و معضلات دیگری خواهد بود. متاسفانه در برخی از شهرهای ایران بدون توجه به استانداردهای روز ساخت نیروگاه ها به سرعت در حال وارد کردن نمونه های ارزان آنها و با تکنولوژی های پایینی است که در آینده قطعا مشکل ساز خواهند بود.
برخی از مدیران شهرداری و مسئولان دولتی فقط به صرف تبدیل زباله به برق در پی ایجاد نیروگاه زباله سوز هستند که سالهاست در کشورهای دیگر نیز برچیده شده و به ایران با قیمت پایین فروخته می شوند.
واردات این دستگاه ها در حالی صورت می پذیرد که عملکرد فرایند نیروگاه های زباله سوز چینی و ضررهای بوجود آمده ناشی از این نیروگاه ها در مسائل محیط زیستی کشور چین مورد اعتراض مردم این کشور قرار گرفته است.
تظاهرات مردم گوانگجو در چین علیه عملکرد فرایند زباله سوزی در این کشور مبین سوء مدیریت مواد زائد در این کشور می باشد و نکته جالب این است که علیرغم خارج شدن نیروگاه های چینی از پروسه تولید برق، دوباره این نیروگاه های فرسوده و دست دوم به ایران فرستاده می شود تا مورد استفاده قرار گیرند.
انتظار می رود که مدیران وزارت نیرو و مسئولان مربوطه قبل از آنکه ما به مشکلات کشورهای دیگر دچار شویم با در نظر گرفتن اهمیت موضوع سلامتی و بهداشت محیط زیست و عوامل انسانی با دقت نظر نسبت به بررسی مجدد و انتخاب نوع دستگاههای زباله سوز به گونه ای که سلامت آیندگان را به مخاطره نیافکنند حساسیت و تدابیر لازم را را بکار گیرند.
احداث نیروگاه های چینی در ایران
طرح‌های احداث نیروگاه‌های زباله‌سوز در تهران٬ ساری٬ رشت و نوشهر درمجموع به‌ظرفیت ۱۵ مگاوات در حال اجرا هستند كه نیروگاه زباله‌سوز تهران در مراحل پایانی و راه‌اندازی قرار دارد.
مهندس "جواد نصیری" اظهار داشت: منبع انرژی زیست‌توده از زایده‌های کشاورزی و جنگلی٬ کود دامی٬ زباله و فاضلاب انسانی٬ پساب صنایع و گیاهان انرژی‌زا به‌دست می‌آید. دو شهر مشهد و شیراز دارای نیروگاه لندفیل (دفن‌گاه زباله) هستند که درمجموع ۱۶۰۰ کیلووات ظرفیت دارند.
وی از اجرای چهار نیروگاه زباله‌سوز در کشور خبر داد و گفت: طرح‌های احداث نیروگاه‌های زباله‌سوز در تهران٬ ساری٬ رشت و نوشهر در مجموع به‌ظرفیت ۱۵ مگاوات در حال اجرا هستند که نیروگاه زباله‌سوز تهران در مراحل پایانی و راه‌اندازی قرار دارد.
وی اظهار داشت: براساس لایحه‌ای که توسط وزارت کشور تدوین شده است و از سوی دولت به مجلس اراپه می‌شود٬ ۱۵ نیروگاه زباله‌سوز به‌ظرفیت ۱۲۰ مگاوات در ۱۵ نقطه کشور احداث می‌شود.
با توجه به برنامه ریزی صورت پذیرفته خرید و واردات دستگاه های زباله سوز چینی در دستور کار مدیریت شهری کلانشهرها بویژه شمال کشور قرار گرفته است.
نکته قابل تامل در این بین کیفیت دستگاه های زباله سوز چینی می باشد که بنا بر نظر کارشناسان و متخصصین محیط زیست منجر به تولید گازهای سمی در هوا و بستر بیماری های مختلف می گردد.
در این خصوص بیان یک مسئله مهم می باشد. آیا واردات و نصب دستگاههای زباله سوز چینی به قیمت از دست دادن سلامت محیط زیست و افزایش بیماریهای مختلف ریوی و سرطان ها و آسیب های جدی دیگر به دلیل ارزان قیمت بودن این دستگاه ها قابل توجیه می باشد؟
این درحالی می باشد که تکنولوژی بکارگرفته شده در دستگاههای زباله سوز روز دنیا قابلیت تبدیل گازهای خروجی ناشی از زباله سوزی را به H۲O را دارا می باشند که بدون هیچ گونه مداخله و آلایندگی در محیط زیست فرایند زباله سوزی و دستیابی به انرژی های نو را تسهیل می نماید.
تاثیرات زباله سوزها بر آلودگي هوا
آلودگی هوا به عنوان یکی از مشکلات و پیامدهای منفی تاسیسات زباله سوز محسوب می گردد. طبق بررسی های به عمل آمده آلاینده های منتشره از دودکش زباله سوزها شامل منواکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن و اکسیدهای گوگرد، مواد معلق، گازهای اسیدی، فلزات سنگین، ترکیبات آلی فرار، دی اکسین ها و فوران ها می باشد .
یک زباله سوز بدون تجهیزات کنترل آلودگی توانایی انتشار ۲۷ نوع فلزات سنگین، ۲۱ نوع ترکیبات سرطانزای دی اکسین و فورانها و نیز بیش از ۴۰۰ نوع ترکیبات آلی به هوای محیط را دارد. لذا در مواردی که وسایل کنترل آلودگی هوا در تاسیسات زباله سوز نصب نشوند یا طراحی و بهره برداری زباله سوزها به طور صحیح انجام نشود سوزاندن زباله در زباله سوز می تواند مسائل جدی آلودگی هوا را به همراه داشته باشد.
این وضعیت را می توان در اکثر زباله سوزهای موجود در کشور مشاهده کرد. به طوری که مطالعات نشان داده است دو عامل نقص فنی در وسایل کنترل آلودگی هوا و طراحی نامناسب زباله سوز از مهمترین مشکلات ناشی از زباله سوزها هستند. از روشهای مختلفی برای کنترل گازها و مواد معلق منتشره از زباله سوز استفاده می شود تا استاندارد خروجی زباله سوز درمورد انتشار گازها، مواد معلق و آلاینده های آلی، فلزات سنگین و ترکیبات آلی سمی به هوا برآورده گردد.
کیفیت نیروگاه های زباله سوز
تحقیقات جدید نشان می دهد که استفاده از زباله سوزها، خصوصاً مواردی که از تکنولوژی بالایی برخوردار نیستند، مشکلات زیادی را برای سلامت جامعه و محیط زیست به وجود می آورند. بر این اساس مواد حاصل از این زباله ها که عموماً گازهای سمی و خطرناک هستند، از زباله سوز خارج شده و در محدوده وسیعی منتشر می گردند که می توان به CFC ها، کلروبنزن ها، دی اکسین ها و برخی فلزات سنگین بعنوان نمونه اشاره کرد.
نیروگاه های زباله سوز در دنیا
اولین تجربه سوزاندن زباله به انگلستان نسبت داده شده است که توسط دو مهندس امریکایی به نام های هرنیک و گریلی در سال ۱۸۷۴ و با احداث یک زباله سوز شهری در ناتینگهام صورت گرفت. نخستین کارخانه زباله سوز آلمانی طی سالهای ۱۸۹۴ تا ۱۰۹۶ و در پی ایجاد اپیدمی وبا تاسیس گردید و بعد از سال ۱۹۶۰ ساخت این کارخانه ها در آلمان توسعه یافت.به طوری که در سال ۱۹۵۰ تعداد آن به ۱۴ مورد رسید.
تکنولوژی برتر برای تبدیل مواد زائد به انرژی از اواسط دهه ۱۹۷۰ ابلاغ گردید و در دهه آخر قرن بیستم گسترش زیاد یافت.اما محدودیت کنترل آلودگی از سال ۱۹۸۴ به بعد موجب رکود این صنعت شد. در بیشتر شهرهای جهان، تا سال های پیش از ۱۹۷۰، سوزاندن زباله که در هوای آزاد تلنبار شده بود معمول بوده است.
و لیکن در سال های اخیر سوزاندن زباله با دستگاههای زباله سوز که نوعی روش شیمیایی برای کاهش زباله است انجام می شود.از زباله سوزها به منظور سوزاندن زباله های شهری، مواد شیمیایی آلی، پسماندهای بیمارستانی، مواد پرتوزا، مواد قابل اشتعال و انفجار و لجن های حاصل از فرآیندهای تصفیه فاضلاب استفاده می گردد.
در بیشترکشورهای دنیا، زباله منبعی برای تولید انرژی است. به عنوان مثال مرکز بازیافت و تبدیل زباله به‌انرژی برق شهر پاریس، در نزدیکی رود سنت قرار دارد. این مرکز بازیافت، با میزان انرژی برقی که تولید می‌کند، پاسخگوی نیاز ساکنان یک میلیونی حومه شهر پاریس است که هر سال۴۶۰ هزار تُن زباله خانگی تولید می‌کنند. این مرکز، ساليانه ۵۲ مگاوات الکتریسیته‌از زباله تولید می‌کند که می‌تواند پاسخگوی نیاز ۷۹ هزار خانه مسکونی و آپارتمان باشد. متوسط تولید زباله برای هر فرد در جهان، حدود ۴۵۰ تا ۵۰۰ گرم است، در حالی که در ایران هر فرد حدود ۸۰۰ گرم تا یک‌کیلوگرم زباله تولید می‌کند.
منبع:برق نیوز
ارسال نظرات