به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه انگلیسی گاردین در گزارشی به بررسی اهمیت آزادسازی شهر داریا در سوریه و خروج عناصر مسلح از این شهر پرداخت و نوشت: شهر داریا، پس از چهار سال محاصره، سرانجام به دست نیروهای دولت سوریه افتاد. عناصر مسلح با تحویل دادن سلاحهای خود به دولت سوریه و خروج از این شهر موافقت کردند.
روزنامه گاردین تسلیم شدن گروههای مسلح در شهر داریا در منطقه غوطه غربی شهر دمشق را «ضربهای بسیار دردناک برای مخالفان مسلح و روحیه آنها» دانست و تصریح کرد: آزادسازی داریا، به مثابه جایزهای برای نیروهای ارتش سوریه به شمار میرود.
گاردین درباره اهمیت شهر داریا نوشت: داریا به عنوان نماد مخالفان مسلح به شمار میرفت.
دولت سوریه و گروههای مسلح در شهر داریا به توافقی دست یافتند که بر اساس آن، 700 عنصر مسلح سلاحهای سبک و نیمه سنگین و سنگین خود را به ارتش سوریه تحویل و از این شهر به سمت شهر ادلب در شمال غربی سوریه میروند تا زمینه ورود نیروهای ارتش سوریه به شهر داریا و تامین امنیت آن فراهم شود.
تأثیرات آزادسازی داریا
اهمیت بازگشت «داریا» به آغوش «دمشق» فقط به این شهرک و دمشق محدود نمیشود. علاوه بر تأثیر روانی و نظامی تخلیه داریا از افراد مسلح، بر کل «غوطه غربی و شرقی دمشق»، تأثیر ویرانگر آن بر تروریستها، تا جنوب سوریه یعنی تا درعا و قنیطره هم خواهد رسید.
«انقلابیون تروریست» باید غوطه غربی را کاملا از حساب و کتاب خود خارج کنند. شهرک معضمیه که در کنار درایا واقع شده و در محاصره است، سرنوشتی جز داریا ندارد و از هماکنون خبرهایی رسیده مبنی بر اینکه مسلحین در آنجا هم تسلیم شوند. دیگر فرودگاه مزه تهدید نمیشود. دیگر مسیر مهم و حیاتی ارتش از صحنایا به دمشق تهدید نمیشود و اینها موفقیتهایی حیاتی است.
داریا از جنوب به بزرگراه «دمشق-درعا» منتهی میشود و این خود نشان دهنده موقعیت مهم این شهرک است. بنابراین دمشق از امروز کنترل بیشتری بر جنوب کشور خواهد داشت و گروههای مسلح در درعا و قنیطره که مورد شماتت و سرزنش گروههای مسلح داریا مثل «لواء شهداء کفرسوسه» و «لواء شهداء الاسلام» هستند، باید خطر را از امروز بیشتر احساس کنند.
موج خشم و ناامیدی الان «انقلابیون تروریست» را درنوردیده. یک منبع از معارضان مسلح در درعا در جنوب سوریه به وبگاه خبری «المُدُن» گفته که حالتی از خشم بر جنوب حاکم شده بخصوص در استان درعا و غوطه شرقی دمشق. او میگوید که فعالان "انقلابی" داریا را تنها گذاشتند.
او در توجیه ناتوانی در مقابله با ارتش برای شکستن محاصره داریا گفته که «گروههای مسلح در درعا نمیتوانند محاصره داریا را بشکنند چرا که رسیدنشان به داریا سه ماه درگیری نیاز داشت اما اگر رزمندگان در جبهههایی که بودند آماده میشدند و با گروههای حاضر در غوطه شرقی هماهنگ میکردند، میشد با آغاز عملیاتی نظامی فشار را از روی داریا کم کرد.