گزارش/
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو-سیدمهدی حاجی‌آبادی؛ امروز روحانی درست در جایی ایستاده که گذشتگان پس از ۸ سال ایستادند. مردمی گله‌مند از تبعیض، گرانی، کم‌کاری و بی‌توجهی به مشکلات توسط دولت درست، چون روز‌های ماقبل ۹۲ و خسته از غش رئیس دولت وقت به منش دولت‌های اشرافی‌زده هاشمی و اصلاحات. مردمی خسته از رکوردشکنی فساد در دولت روحانی با ارقام ۸ هزارمیلیاردتومانی صندوق ذخیره فرهنگیان یا بدعت زشت حقوق‌های نجومی. مردمی گله‌مند از حاشیه امن مفسدین جاخوش کرده زیر عبای مسئولین.
مردمی ملول از مجلسی که به جای پیگیری مشکلات کمرشکن اقتصادی، در پی تصویب و خلع سلاح امنیت مردم با FATF است؛ و رئیس مجلس در پاسخ به خبرنگار درخصوص مشکلات می‌گوید: خدا صبرتان دهد!
در روزگاری که صنعت هم رسما به عزا نشسته است. سایه سنگین رکود خودخواسته دولت بر سر صنعت چنان افتاده که به گفته کارشناسان در بدترین وضعیت رکودی ۵۰ سال اخیر به سر می‌بریم. یعنی وضعیتی بغرنج‌تر از دوران جنگ خانمان‌سوز همراه با تحریم. صنعتی افتخارآمیز با بالاترین آمار واردات سنگ پا و کلنگ از چین، غذای سگ و خودرو‌های دسته چندم از اروپا!
از دلار که نگوییم. رسانه‌های حامی دولت در ایام منتهی به انتخابات مردم را از رای دادن به کاندیدای رقیب می‌ترساندند مبادا قیمت دلار به ۵ هزارتومان برسد. حال همان رسانه‌ها در خوابی خودخواسته فرو رفته و چشم بر دلار بالای ۸ هزارتومانی دولت روحانی بسته‌اند.
اما گویی دیروز هوای توچال به مذاق رئیس‌جمهور خوش آمده است. درست در روز‌هایی که مردم هر لحظه با افزایش قیمت جهشی اقلام مختلف غافلگیر می‌شوند رئیس‌جمهور بالاشهرنشین، در پی کوهنوردی با لباس‌های مارکدار خارجی در کوه‌های توچال است. دوستان غافلند ۵ سال از عمر دولتشان سرآمده و حنای انداختن همه مشکلات از بدو خلقت به گردن منتقدین، پیش مردم رنگی ندارد.
دولتی بی‌توجه به خوزستان دردکشیده که مردمش ذره ذره در حال جان دادن هستند. مردمی مظلوم و مقاوم و دوست‌داشتنی با لهجه شیرین فارسی آغشته به عربی، سال‌ها از زخم‌های باقی‌مانده صدام کم کشیده بودند که ریه‌های پرخاطره از بمب‌های شیمیایی ۸ سال جنگ امروز با تنفس خاک دست به تجدیدخاطره در خاموشی برق و آب و گاز می‌زنند.
شاید اشکال کار جای دیگری است و مردم برای روحانی شاید پورشه سواری است که در خیابان‌های حدفاصل کاخ سعدآباد و منزل رئیس‌جمهور در تردد هستند. طبیعی است که با دیدن آن «مردم» به ذهنت متبادر شده که مردم غرق در رفاه و آسایشند و اندک مشکلات هم یا تقصیر دولت قبلی است یا حباب است یا جنگ روانی!
چندی پیش حسن روحانی در تبریز گفت: من همیشه به دوستان هم می‌گویم، در تهران هم همینطور است، در خیابان که رد می‌شویم به چهره مردم نگاه می‌کنم که شاد است یا نه؛ اگر شاد است من کاملاً راحت می‌شوم و با یک نشاطی سرکار فعالیت می‌کنم، اگر روزی ببینم چهره مردم غم آلود و گرفته است می‌فهمم ما مشکل داریم.
به نظر می‌رسد امروز رئیس‌جمهور با دیدن چهره‌های شاد مردم در توچال با نشاطی بیش از روز‌های پیش به محل کار عزیمت فرموده‌اند.
آقای ظریف قهرمان دیپلماسی دولت هم که با سند یادگارمانده برجام و تعطیلی سال‌ها تحقیقات شهدای هسته‌ای که جز خسارت محض برای کشور، تحریم‌های پیشرفته، فحاشی ترامپ و خاطرات لگدپراکنی اوباما و جان کری چیزی به یادگار نگذاشته دیروز در دفاع از روحانی در جمع فعالین اتاق بازرگانی مدعی شد: فکر نکنید اگر روحانی برود و مخالفین روی کار بیایند اوضاع فرقی می‌کند!
غافل از اینکه آفتاب تابان برجام آنقدر داغ بود که اول از همه سراب خودش را آب کرد. تجربه‌ای سخت و تلخ، اما ارزشمند تا بدانیم گربه عابد نشد و امریکا همان گرگ درنده است و سگ پاچه‌گیر صهیونیست‌اش را به جان مردم مظلوم منطقه انداخته است.
و اما زنگ آخر…
زنگ انشا تمام شده و الان زنگ آخر و وقت حساب است. دولتی قدرناشناس از حمایت‌های بی دریغ رهبر انقلاب از خودش کار را به جایی رساند که ایشان تشرگونه فرمودند: درست است که برخی مسائل به چاره‌اندیشی‌های بلندمدت احتیاج دارد، اما این حرف که وضعیت فعلی نتیجه به فکر نبودن گذشتگان است، کافی نیست و مشکلی را حل نمی‌کند و چند صباح دیگر نیز دیگران همین قضاوت را درباره ما خواهند کرد که چرا برای علاج مشکل مردم کاری انجام نشد.
برخی چهره‌های مردمی و کاربران در شبکه‌های اجتماعی به ویژه توییتر به حرکات عجیب حسن روحانی در روز‌هایی که مردم با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند واکنش نشان دادند. پیام فضلی‌نژاد از پژوهشگران و فعالین دانشگاهی در توییتی، توچال را قتلگاه دانست و نوشت:
مردمی ملول از مجلسی که به جای پیگیری مشکلات کمرشکن اقتصادی، در پی تصویب و خلع سلاح امنیت مردم با FATF است؛ و رئیس مجلس در پاسخ به خبرنگار درخصوص مشکلات می‌گوید: خدا صبرتان دهد!
در روزگاری که صنعت هم رسما به عزا نشسته است. سایه سنگین رکود خودخواسته دولت بر سر صنعت چنان افتاده که به گفته کارشناسان در بدترین وضعیت رکودی ۵۰ سال اخیر به سر می‌بریم. یعنی وضعیتی بغرنج‌تر از دوران جنگ خانمان‌سوز همراه با تحریم. صنعتی افتخارآمیز با بالاترین آمار واردات سنگ پا و کلنگ از چین، غذای سگ و خودرو‌های دسته چندم از اروپا!
از دلار که نگوییم. رسانه‌های حامی دولت در ایام منتهی به انتخابات مردم را از رای دادن به کاندیدای رقیب می‌ترساندند مبادا قیمت دلار به ۵ هزارتومان برسد. حال همان رسانه‌ها در خوابی خودخواسته فرو رفته و چشم بر دلار بالای ۸ هزارتومانی دولت روحانی بسته‌اند.
اما گویی دیروز هوای توچال به مذاق رئیس‌جمهور خوش آمده است. درست در روز‌هایی که مردم هر لحظه با افزایش قیمت جهشی اقلام مختلف غافلگیر می‌شوند رئیس‌جمهور بالاشهرنشین، در پی کوهنوردی با لباس‌های مارکدار خارجی در کوه‌های توچال است. دوستان غافلند ۵ سال از عمر دولتشان سرآمده و حنای انداختن همه مشکلات از بدو خلقت به گردن منتقدین، پیش مردم رنگی ندارد.
دولتی بی‌توجه به خوزستان دردکشیده که مردمش ذره ذره در حال جان دادن هستند. مردمی مظلوم و مقاوم و دوست‌داشتنی با لهجه شیرین فارسی آغشته به عربی، سال‌ها از زخم‌های باقی‌مانده صدام کم کشیده بودند که ریه‌های پرخاطره از بمب‌های شیمیایی ۸ سال جنگ امروز با تنفس خاک دست به تجدیدخاطره در خاموشی برق و آب و گاز می‌زنند.
شاید اشکال کار جای دیگری است و مردم برای روحانی شاید پورشه سواری است که در خیابان‌های حدفاصل کاخ سعدآباد و منزل رئیس‌جمهور در تردد هستند. طبیعی است که با دیدن آن «مردم» به ذهنت متبادر شده که مردم غرق در رفاه و آسایشند و اندک مشکلات هم یا تقصیر دولت قبلی است یا حباب است یا جنگ روانی!
چندی پیش حسن روحانی در تبریز گفت: من همیشه به دوستان هم می‌گویم، در تهران هم همینطور است، در خیابان که رد می‌شویم به چهره مردم نگاه می‌کنم که شاد است یا نه؛ اگر شاد است من کاملاً راحت می‌شوم و با یک نشاطی سرکار فعالیت می‌کنم، اگر روزی ببینم چهره مردم غم آلود و گرفته است می‌فهمم ما مشکل داریم.
به نظر می‌رسد امروز رئیس‌جمهور با دیدن چهره‌های شاد مردم در توچال با نشاطی بیش از روز‌های پیش به محل کار عزیمت فرموده‌اند.
آقای ظریف قهرمان دیپلماسی دولت هم که با سند یادگارمانده برجام و تعطیلی سال‌ها تحقیقات شهدای هسته‌ای که جز خسارت محض برای کشور، تحریم‌های پیشرفته، فحاشی ترامپ و خاطرات لگدپراکنی اوباما و جان کری چیزی به یادگار نگذاشته دیروز در دفاع از روحانی در جمع فعالین اتاق بازرگانی مدعی شد: فکر نکنید اگر روحانی برود و مخالفین روی کار بیایند اوضاع فرقی می‌کند!
غافل از اینکه آفتاب تابان برجام آنقدر داغ بود که اول از همه سراب خودش را آب کرد. تجربه‌ای سخت و تلخ، اما ارزشمند تا بدانیم گربه عابد نشد و امریکا همان گرگ درنده است و سگ پاچه‌گیر صهیونیست‌اش را به جان مردم مظلوم منطقه انداخته است.
و اما زنگ آخر…
زنگ انشا تمام شده و الان زنگ آخر و وقت حساب است. دولتی قدرناشناس از حمایت‌های بی دریغ رهبر انقلاب از خودش کار را به جایی رساند که ایشان تشرگونه فرمودند: درست است که برخی مسائل به چاره‌اندیشی‌های بلندمدت احتیاج دارد، اما این حرف که وضعیت فعلی نتیجه به فکر نبودن گذشتگان است، کافی نیست و مشکلی را حل نمی‌کند و چند صباح دیگر نیز دیگران همین قضاوت را درباره ما خواهند کرد که چرا برای علاج مشکل مردم کاری انجام نشد.
برخی چهره‌های مردمی و کاربران در شبکه‌های اجتماعی به ویژه توییتر به حرکات عجیب حسن روحانی در روز‌هایی که مردم با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند واکنش نشان دادند. پیام فضلی‌نژاد از پژوهشگران و فعالین دانشگاهی در توییتی، توچال را قتلگاه دانست و نوشت:
پرویز امینی تحلیلگر و جامعه‌شناس سیاسی بی‌مبالاتی روحانی را نماد ابتذال و انحطاط در مدیریت وی دانست و نوشت:
عبدالحسین خسروپناه استاد فلسفه حوزه و دانشگاه و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، رفتار‌های این‌چنینی را در وضعیت گرسنگی مردم، نتیجه سیری شکم‌ها دانست و نوشت:
سیدامیر سیّاح کارشناس اقتصادی و تهیه‌کننده برنامه پایش با سوالی از حقوقدانان نوشت:
میثم رمضانعلی از محصلین رشته حقوق در مورد آگاهانه بودن حرکت حسن روحانی نوشت:
یکی دیگر از کاربران نیز معتقد بود روحانی به دنبال ماهیگیری برای فشار به نظام از طریق دامن زدن به مشکلات اقتصادی است و نوشت:
پیمان طالبی با انتقاد از کسانی که صرفا به مارک لباس یا کلاه رئیس‌جمهور واکنش نشان دادند مدعی شد:
محمد نصوحی با یادکرد از کسانی که مدعی بودند با رای به حسن روحانی بر دهان منتقدین مشت می‌زنند نوشت:
حسن خصالی نیز واکنش‌های احتمالی اعضای هیئت دولت و حامیان روحانی را به تصویر کشید و گفت:
تعداد نظرات: ۴
ارسال نظرات
این نشان دهنده سطح درک و سواد ایشان است.
همان نظامی، که به قیمت خون هزاران شهید به دست آوردند .