به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، فریده شجاعی در گفت و گو با رادیو جوان در خصوص وعده و وعیدهایی که به خانواده پورحیدری داده شده اظهار داشت: دلم می‌خواهد این آخرین مصاحبه من در این رابطه باشد چون خودم حس خوبی ندارم. حس می‌کنم گوش شنوایی وجود ندارد، کسی ارزش نمی‌گذارد و واقعا بی حرمتی می‌شود که در مورد مطالبات این همه صحبت می‌شود و به جایی نرسد. تا الان ما به حرمت هواداران و آرامش روح منصور که عاشق استقلال بود و دوست نداشت در زمان بحرانی استقلال دچار مشکل شود، رعایت کردیم. حتی نماینده فیفا هم با ما تماس گرفت که شکایتی بنویسیم اما این کار را نکردیم.
شجاعی ادامه داد: من فکر می‌کنم اسطوره‌ها در ورزش معنی و مفهومی ندارند و این ایثارگران زود فراموش می‌شوند. این خیلی بد است که یک سیستم ارزش گذاری برای این عزیزان نداریم. منصور به معنای واقعی اسطوره بود، کسی که از زندگی و هستی به خاطر عشق فرا زمینی و آسمانی خودش، به خاطر کشورش و استقلال گذشت می‌کند و همه چیزش را از دست می‌دهد، به هر حال یک استثنا است ولی متاسفانه پاسخی در مقابل این اسطوره‌ها وجود ندارد. یعنی ارزش گذاری نشده است.
وی در مورد این که طلب ذکر شده چند ساله شده است، گفت: حدودا 4 سال است که آخرین قرارداد او بسته شده است. اگر فرصتی بشود می‌توانم این را ارائه بدهم که منصور یک کارتن قرارداد با استقلال دارد و هیچ کدام را نگرفته است. ما فقط مطالبات آخر او را به خاطر هزینه‌های بیمارستان و مراسم طلب کردیم که وزارت ورزش هم روی آن دستور داد. این طلب در مقابل میلیارد‌ها گردش مالی استقلال عددی نیست. من از روی نیاز صحبت نمی‌کنم. به خاطر حرمتی که باید بگذارند و نادیده می‌گیرند، ناراحت هستم.
وی در مورد این که چقدر به قول مدیرعامل کنونی استقلال اعتماد دارد، گفت: جلسه‌ای با احمد سعادتمند و پسرم داشتیم. انرژی و حس خوبی گرفتم. البته ما به خاطر خیر مقدم و آشنایی به حضور وی رفتیم و خودشان اشاره‌ای به این موضوع داشتند.
شجاعی اضافه کرد: متأسفانه استقلال چون دائم در بحران است مجبوریم به خاطر هواداران و روح منصور کوتاه بیایم و یک سری مسائل را فشار نیاوریم. سعادتمند قول داده این مشکل مرتفع شود. ولی جای تاسف است که در سیستم ورزش ما چیزی به نام ارزش گذاری وجود ندارد. من، منصور و دخترم بالای 120 سال به ورزش خدمت کردیم. از مدیران ورزشی و در کنار سیستم ورزش هستم. با من چنین برخوردی می‌کنند یعنی حرمت من را هم نگه نمی‌دارند وای به حال آنها که بیرون از ورزش هستند و انتظاری هم نمی‌شود داشت.
ارسال نظرات