به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، مهدی فضائلی در یادداشتی نوشت: خبر ورود اولین کشتی حامل ۴۲ میلیون لیتر بنزین جمهوری اسلامی ایران به آب های ونزوئلا، در صدر اخبار دیروز جهان قرار گرفت.
اهمیت این خبر بیشتر به‌خاطر تهدیدات دولت زیاده خواه آمریکا بود که حتی برای اعتباربخشی به تهدیدات خود، تعدادی ناو جنگی نیز به منطقه اعزام کرده بود.
عدم عقب نشینی ایران و ونزوئلا از انجام این تبادلات به رغم تهدیدات آمریکایی ها تحلیل های مختلفی را به‌دنبال داشت که شاید محوری ترین آن، "افول ابرقدرتی آمریکا " بود.
به پنجاه و هشت سال قبل برمی‌گردیم، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی سابق تصمیم گرفت در حمایت از دولت کاسترو، موشک های دوربرد خود را در خلیح خوکها مستقر کند. کندی رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام آماده باش نظامی کرد و با محاصره خلیج خوکها مانع ورود کشتی های حامل موشک شوروی گردید.
ماجرا بالا گرفت و تا آستانه یک جنگ هسته ای نیز پیش رفت اما سرانجام نیکیتا خورشچف دستور عقب نشینی کشتی های شوروی را صادر کرد و با توافقات رو و پشت پرده با آمریکا و تقریبا در غیاب فیدل کاسترو، ماجرا تمام شد!
اکنون چهار کشتی دیگر در اقیانوس اطلس به سمت دریای کارائیب و سواحل ونزوئلا در حرکت هستند. نیروهای نظامی ونزوئلا در حال آماده باش، جمهوری اسلامی ایران آماده واکنش در صورت نیاز، مردم ونزوئلا خشنود از حمایت کشورمان و دولتمردان مستکبر آمریکا نگران نفوذ بیشتر ایران در حیات خلوت آنها و ناکامی از شکست مادورو!
معادلات جهانی واقعا تغییر کرده و به سمت تغییرات بیشتر نیز در حال حرکت است. سمت و سوی این تغییرات هم کاهش نفوذ غرب و در راس آن آمریکا و قوت و قدرت یافتن ملت ها و دولت های باورمند به توانمندی‌های خود و شجاع در برابر تهدیدات است.
یادآوری می‌کنم بی عملی آمریکا در برابر این ماجرا و بسنده کردن به تهدیدات لفظی و حداکثر اعزام چند ناو جنگی نمی تواند بدون توجه به ماجرای عین الاسد و روانه شدن تعداد زیادی از نظامیان امریکا به گورستان در اثر ضربات ملایم مغزی باشد!
نکته مهم دیگر در این ماجرا اهمیت سیاست خارجی فرانگر و جهان شمول به معنای واقعی کلمه است.
کسانی که جهان را در آمریکا و چند کشور معدود اروپایی خلاصه می کنند و در نظر و عمل همه تخم مرغ هایشان را در سبد آنها می‌گذارند و ارتباط با دیگر کشورها از جمله ونزوئلا را به استهزاء می‌گیرند امروز چشم باز کنند و اهمیت این تعاملات را ببینند.
فراموش نکنیم که پیش از این در سال ۲۰۰۸ و در دوران زمامداری چاوز، این ونزوئلا بود که در شرایط سخت تحریم ها به ایران بنزین ارسال کرد؛ ضمن اینکه پاسخ محبت آمیز امروز کشورمان به کاراکاس با دستاورد اقتصادی راهبردی واردات طلا همراه است.