به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، به رسمیت نشناختن تئاتر به عنوان یک شغل، نبود امنیت شغلی برای هنرمندان تئاتر، نبود حمایت مالی مناسب از هنر‌های نمایشی، نبود سالن‌های استاندارد تئاتری، نادیده گرفتن جایگاه تأثیرگذار فرهنگی تئاتر و نبود سیاستگذاری مشخص و تعریف چشم‌اندازی مناسب برای تئاتر از سوی تصمیم‌گیرندگان فرهنگی از جمله نداشته‌های تئاتر و هنرمندان تئاتر ایران است.
کرونا بهانه‌ای شده تا جامعه تئاتری هر چه بیشتر به بی جایگاهی خود در عرصه فرهنگ و هنر ایران پی ببرد، زیرا در سطح جامعه و شرایط بحرانی حداقل به همه چیز و همه کس فکر می‌شود الا تئاتر و هنرمندانش!
رئیس جمهور دولت یازدهم و دوازدهم که در فرآیند جمع‌آوری آرا داعیه‌دار شعار‌های فرهنگی بود اساساً در سخنان کرونایی خود نامی از تئاتر به زبان نیاورده و نمی‌آورد؛ آن را گذاشتیم به حساب اینکه آقای روحانی تا به حال تئاتر ندیده و تئاتر را نمی‌شناسد، اما وضعیت درباره دیگر مسئولان فرهنگی هم تفاوت چندانی با شخص رئیس ندارد.
در پروتکل‌های اولیه بهداشتی وزارت بهداشت و ستاد کرونا نکاتی ارائه شد که ناشی از نبود شناخت کافی نسبت به تئاتر از سوی تنظیم کنندگان این پروتکل‌ها بود که با واکنش خانواده تئاتر مواجه شد.
اما نکته تکراری که اگر نیاز باشد بار‌ها هم تکرار خواهیم کرد لزوم پاسخ به این پرسش کلیدی است که در نگاه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌عنوان متولی دولتی فرهنگ و هنر، تئاتر چه جایگاهی دارد؟
تئاتر به واسطه کرونا تعطیل نشده بلکه مدت‌هاست به خاطر نبود حمایت و توجه تعطیل بوده است.
مگر می‌شود بگوییم تئاتر مهم است، ولی حداقل به هنرمندان و فعالان آن احترام نگذاریم؟
تمدید هفته به هفته محدودیت‌ها که فقط مختص تئاتر و سینماست و باقی فعالیت‌ها به راحتی به کار خود ادامه می‌دهند و فقط تئاتری‌ها باید در روز پایانی هر هفته منتظر بمانند که آیا محدودیت‌ها تمدید می‌شود یا نه. گویی تئاتر نقش بسزایی در افزایش آمار مرگ و میر کرونا دارد و فعالانش باید هر چه بیشتر تحت فشار‌های روحی، روانی و اقتصادی قرار بگیرند تا به تأثیر و نقش منفی خود در زیست انسانی در کشور ایران واقف شوند.
حال تمدید هفته به هفته محدودیت‌ها هم به کنار، اطلاع رسانی به موقع در خصوص تمدید یا عدم تمدید نیز برای هنرمندان تئاتر انجام نمی‌شود؛ گویی اصلاً اهمیتی ندارد که به این قشر از اجتماع اطلاع رسانی به موقع نیز انجام شود.
سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا از عنوان و وظیفه‌ای که در عرصه فرهنگ و هنر دارد، یکی از فعال‌ترین وزرای دولت دوازدهم در فضای توئیتر است و از سوی دیگر عضو و سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا، ولی حداقل در یک توئیت چند کلمه‌ای هم تکلیف هنرمندان تئاتر را مشخص نمی‌کند!
اطلاع رسانی به موقع در خصوص تمدید محدودیت‌ها حداقل احترامی است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند برای هنرمندان تئاتر قائل شود، اما ….
تئاتری‌ها و اجرا‌های تئاتری بلاتکلیف مانده‌اند و ستاد ملی مقابله با کرونا و وزارت ارشاد به این بلاتکلیفی دامن می‌زنند؛ «آقای وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، اطلاع رسانی به موقع به هنرمندان تئاتر و مشخص کردن وضعیت آن‌ها دیگر بودجه نیست که نیازی به تصویب مجلس داشته باشد یا نهاد‌ها و مراجع قانونگذار، لطفاً حداقل در این زمینه به جامعه تئاتری احترام بگذارید.»
کرونا بهانه‌ای شده تا جامعه تئاتری هر چه بیشتر به بی جایگاهی خود در عرصه فرهنگ و هنر ایران پی ببرد، زیرا در سطح جامعه و شرایط بحرانی حداقل به همه چیز و همه کس فکر می‌شود الا تئاتر و هنرمندانش!
رئیس جمهور دولت یازدهم و دوازدهم که در فرآیند جمع‌آوری آرا داعیه‌دار شعار‌های فرهنگی بود اساساً در سخنان کرونایی خود نامی از تئاتر به زبان نیاورده و نمی‌آورد؛ آن را گذاشتیم به حساب اینکه آقای روحانی تا به حال تئاتر ندیده و تئاتر را نمی‌شناسد، اما وضعیت درباره دیگر مسئولان فرهنگی هم تفاوت چندانی با شخص رئیس ندارد.
در پروتکل‌های اولیه بهداشتی وزارت بهداشت و ستاد کرونا نکاتی ارائه شد که ناشی از نبود شناخت کافی نسبت به تئاتر از سوی تنظیم کنندگان این پروتکل‌ها بود که با واکنش خانواده تئاتر مواجه شد.
اما نکته تکراری که اگر نیاز باشد بار‌ها هم تکرار خواهیم کرد لزوم پاسخ به این پرسش کلیدی است که در نگاه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌عنوان متولی دولتی فرهنگ و هنر، تئاتر چه جایگاهی دارد؟
تئاتر به واسطه کرونا تعطیل نشده بلکه مدت‌هاست به خاطر نبود حمایت و توجه تعطیل بوده است.
مگر می‌شود بگوییم تئاتر مهم است، ولی حداقل به هنرمندان و فعالان آن احترام نگذاریم؟
تمدید هفته به هفته محدودیت‌ها که فقط مختص تئاتر و سینماست و باقی فعالیت‌ها به راحتی به کار خود ادامه می‌دهند و فقط تئاتری‌ها باید در روز پایانی هر هفته منتظر بمانند که آیا محدودیت‌ها تمدید می‌شود یا نه. گویی تئاتر نقش بسزایی در افزایش آمار مرگ و میر کرونا دارد و فعالانش باید هر چه بیشتر تحت فشار‌های روحی، روانی و اقتصادی قرار بگیرند تا به تأثیر و نقش منفی خود در زیست انسانی در کشور ایران واقف شوند.
حال تمدید هفته به هفته محدودیت‌ها هم به کنار، اطلاع رسانی به موقع در خصوص تمدید یا عدم تمدید نیز برای هنرمندان تئاتر انجام نمی‌شود؛ گویی اصلاً اهمیتی ندارد که به این قشر از اجتماع اطلاع رسانی به موقع نیز انجام شود.
سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا از عنوان و وظیفه‌ای که در عرصه فرهنگ و هنر دارد، یکی از فعال‌ترین وزرای دولت دوازدهم در فضای توئیتر است و از سوی دیگر عضو و سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا، ولی حداقل در یک توئیت چند کلمه‌ای هم تکلیف هنرمندان تئاتر را مشخص نمی‌کند!
اطلاع رسانی به موقع در خصوص تمدید محدودیت‌ها حداقل احترامی است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند برای هنرمندان تئاتر قائل شود، اما ….
تئاتری‌ها و اجرا‌های تئاتری بلاتکلیف مانده‌اند و ستاد ملی مقابله با کرونا و وزارت ارشاد به این بلاتکلیفی دامن می‌زنند؛ «آقای وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، اطلاع رسانی به موقع به هنرمندان تئاتر و مشخص کردن وضعیت آن‌ها دیگر بودجه نیست که نیازی به تصویب مجلس داشته باشد یا نهاد‌ها و مراجع قانونگذار، لطفاً حداقل در این زمینه به جامعه تئاتری احترام بگذارید.»
ارسال نظرات