به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، نیویورک‌تایمز با اشاره به استفاده آمریکا از حربه تحریم‌ها علیه کشور‌های مختلف می‌نویسد: در برخی موارد این تحریم‌ها هدفمند است، اما در مورد دشمنانی، چون ایران، ونزوئلا، کره شمالی، کوبا و سوریه، کاخ سفید تحریم‌هایی را انجام داده که موجب فشار مردم در این کشور‌ها شده است. اگرچه توجیهات و دستاویز‌های آمریکا برای این تحریم‌ها موارد متفاوتی مانند منع گسترش سلاح هسته‌ای، تروریسم و نقض حقوق بشر بوده، اما روند اعمال آن‌ها شبیه هم است. آمریکا با تحریم‌های ثانویه خود، فقط افراد و مراکز دولتی یا حتی کل بخش‌های اقتصادی دشمن را در لیست سیاه قرار نمی‌دهد، بلکه به بانک‌ها و شرکت‌های خارجی هم هشدار می‌دهد که در صورت تجارت یا نقل و انتقال پول با کشور تحریم شده از تجارت با آمریکا منع خواهند شد.
مجازات‌های نقض تحریم‌های ثانویه آمریکا می‌تواند بسیار شدید باشد. آمریکا در سال ۲۰۱۴ بانک فرانسوی بی‌ان‌پی را مجبور به پرداخت ۹ میلیارد دلار جریمه کرد.
در مقام نظریه، این تحریم‌ها مانند تحریم علیه عراق در دهه ۱۹۹۰ شامل معافیت برای کالا‌های بشردوستانه می‌شود، اما، در عمل، این معافیت‌ها اغلب مبهم و دست و پا گیر هستند. بسیاری از بانک‌ها و مشاغل خارجی برای جلوگیری از زیر پا گذاشتن قوانین آمریکا، تجارت خود را با کشور‌های محاصره شده به‌طور کامل متوقف می‌کنند.
مشکل منطق آمریکا این است که محاصره یک رژیم معمولاً به مردم آسیب می‌رساند.
اگر احتمال موفقیت کافی برای محاصره آمریکا وجود داشته باشد، در آن صورت این رویکرد می‌تواند قابل دفاع‌تر به نظر برسد، اما بحث اینجا است که معمولا این‌طور نیست. چنان که تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران توسط آمریکا در دوره اوباما با وجود تلاش‌های آمریکا برای براندازی حکومت ونزوئلا و سوریه، آن‌ها امروز کنترل قاطعانه‌تری نسبت به قبل دارند. پس از بیش از یک دهه افزایش مجازات‌ها با هدف تحت فشار قرار دادن کره شمالی، این کشور امروز حدود ۶۰ سلاح اتمی در اختیار دارد. ایران هم امروز نسبت به زمانی که کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ آغاز نشده بود برنامه هسته‌ای خود را بسیار جلوتر برده است.
بایدن می‌خواهد دوباره وارد توافق هسته‌ای ایران شود، اما این منوط به لغو تحریم‌های هسته‌ای علیه تهران است. با این حال، وزیر خارجه آنتونی بلینکن قول داده که تحریم‌های غیرهسته‌ای متعدد آمریکا همچنان باقی بماند.
اما پرسش این جاست که چرا کنار گذاشتن سیاست‌هایی که اثبات شده بسیار ناکارآمد و غیراخلاقی هستند، دشوار است؟ پاسخ واضح است چرا که اساسا کنار گذاشتن آن‌ها مستلزم اعتراف به حقایقی سخت از سوی واشنگتن است. بخشی از این حقایق این است که کره شمالی سلاح‌های هسته‌ای خود را کنار نخواهد گذاشت، ایران به عنوان یک قدرت منطقه‌ای باقی خواهد ماند و بشار اسد، نیکلاس مادورو و دولت کوبا همچنان پابرجا خواهند ماند. به نظر می‌رسد رهبران آمریکا ترجیح می‌دهند کشور‌هایی که اشاره شد را مجازات کنند تا اینکه ناتوانی. محدودیت‌های قدرت خودشان را بپذیرند.
بهترین حالت این است که آمریکا از محاصره ملت‌ها دست بکشد چرا که این کار به آن‌ها آسیب می‌رساند، اما متأسفانه، تا زمانی که به ما آسیب نرسد، احتمالاً چنین امری محقق نخواهد شد.
منبع: کیهان
ارسال نظرات