گزارش|
گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، اتفاقاتی که ظرف ماه های گذشته (بخوانید تقریبا از ابتدای سال 1398 که تحریم های ظالمانه آمریکا و کرونا اقتصاد ایران را فلج کرد) رخ داد مدیران وزارت ورزش را به فکر انداخت تا برای کاهش هزینه های ارزی باشگاه های استقلال و پرسپولیس راه حلی بیندیشند. البته این قانون در ابتدا در اردیبهشت ماه سال جاری برای این دو تیم تصویب شد ولی با اعتراض مسئولان هر دو باشگاه در ارتباط با چرایی این تبعیض بین این دو باشگاه با سایر باشگاه های فوتبالی شرایط را به گونه ای پیش برد که هیأت رییسه فدراسیون فوتبال در تاریخ سوم شهریور این قانون را به همه باشگاه های لیگ برتری تعمیم داد.
*پایان دوران به خدمت گیری بنجل ها به چه قیمتی؟
سالیان سال بود که ایجنت های سودجوی دور و بر فوتبال با سودجویی از ناآگاهی مدیران عامل باشگاه ها و یا تطمیع همین افراد با پرداختن بخشی از قرارداد بازیکنان یا سرمربیان خارجی به همان ها راه را برای وارد کردن بازیکنان و مربیان بنجل و بیرون مانده خارجی باز دیده و انواع و اقسام بازیکنان مصدوم، به درد نخور و مربیان ناکارآمد را به ایران آورده و علاوه بر سودبردن از کنار این ترانسفر، جماعتی را به دردسر می انداختند، که این تنها ضرر مالی این اقدامات بود. علاوه بر این بازیکنان خارجی بیرون مانده یا مربیانی که هیچ حرفی برای گفتن نداشتند در نهایت هیچ عایدی فنی هم برای فوتبال باشگاهی و ملی ایران نداشتند اما این محدودیت به چه قیمتی انجام شد؟
*چشم وزارت ورزش از دلار 30هزار تومانی ترسید!
رؤسای وزارت ورزش و در رأس آنها وزیر ورزش مسعود سلطانی فر با برخوردن به موضوعات پرونده آندره آ استراماچونی، برانکو ایوانکوویچ، مارک ویلموتس(البته در رده ملی) و گابریل کالدرون در مقام مربی و علاوه بر آن موارد متعدد پرونده های مالی بازیکنانی مانند بودیمیر، نایدنوف، بودوروف، جپاروف، ایسما و امثالهم تصمیم مهمی گرفتند. این مسئولان با تصویب قانونی تحت عنوان منع استفاده باشگاه های فوتبالی از بازیکنان خارجی سعی کردند تا از این طریق جلوی ضرر چند ده میلیاردی فوتبال با قیمت دلار 25 تا 30 هزار تومانی با بگیرند که البته در عمل از این بابت موفق عمل کردند و در فصل نقل و انتقالات تابستانی هیچ تیمی سراغ بازیکنان خارجی و مربیان غیر ایرانی نرفت ولی در عوض بخش دیگری از معضلات برای فوتبال ایجاد شد.
*تجربه تلخ ممنوعیت استفاده از دروازه بان خارجی!
در واقع فوتبال ما دو بار از یک سوراخ گزیده شد! به یاد داریم چندین سال پیش که فدارسیون فوتبال برای تقویت دروازه بانان داخلی قانون منع ورود دروازه بان خارجی را تصویب کرده بود قیمت دروازه بانان داخلی تا کجا بالا رفت؟ 444 میلیون تومانی که یکی از دروازه بانان سرشناس ملی پوش از یک باشگاه شهرستانی دریافت کرد در روزهایی بود که ستاره های تیم ملی در باشگاه های خود حداکثر 300 تا 350 میلیون تومان قرارداد می بستند. در حالی که می شد با اجرای برنامه ای زیرساختی به همه باشگاه ها توصیه شود در رشد و پرورش دروازه بان تلاش بیشتری کنند و یا با دعوت از مربیان دروازه بانی کارکشته همین دروازه بانان داخلی را به سطحی بالا رساند ولی هیچ یک از این مسایل مورد نظر قرار نگرفت مگر اینکه هر چه سریعتر قانون مورد نظر تصویب شده و کسی دروازه بان خارجی به خدمت نگیرد.
*وزارت سراغ راحت ترین راه رفت
حالا و سالها پس از آن تجربه ناکارآمد، بار دیگر شاهد اتفاقی مشابه درباره بازیکنان خارجی در هر پستی هستیم. مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال، در اتاق فکر همیشگی خود به جای وادار کردن فشار به باشگاه ها در تعیین شرایط سخت تر برای جذب بازیکن خارجی با اجرای تست های فنی و راههایی از این دست برای جذب بازیکن باکیفیت، ساده ترین راه را برگزیده و کلا ورود بازیکن خارجی را ممنوع کرده و خودشان را راحت کردند.
*خلع سلاح نمایندگان آسیایی ایران
این تصمیم در فصلی گرفته شد که تیم های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا باید در مرحله گروهی یا پلی آف با تیم هایی که تا بن دندان به بازیکنان خارجی مسلح هستند بروند! در واقع وزارت ورزش و به تأسی از آن فدراسیون فوتبال در حالی این قانون را مصوب کردند که دقیقا نمایندگان ایران در لیگ آسیایی را خلع سلاح کردند.
*افزایش قیمت داخلی ها به چندین برابر
این تصمیم در حالی گرفته شد که بازیکنان لیگ برتری وقتی متوجه زیاد شدن بازار تقاضا از سوی باشگاه های داخلی شدند با دو، سه و بعضا چهار برابر دستمزد خود باشگاه را تحت فشار قرار دادند. بازیکنی که سال قبل در تیم باشگاهی اش قراردادی یک میلیاردی داشت در فصل جاری قراردادش تا 7 میلیارد بالا رفت و بازیکنی که فصل قبل 2.5 میلیارد دریافتی داشت حالا این فصل 8 میلیارد بسته و با آپشن های قراردادش چیزی در حدود 12 میلیارد تومان با باشگاهش قرارداد بسته است.
*ایجاد مانع برای پیشرفت فوتبال ایرانی
جدا از این، عدم حضور بازیکنان خارجی علاوه بر بالا بردن قیمت بازیکنان داخلی و تضعیف احتمالی نمایندگان کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا مقابل رقبای خود، در بحث فنی هم لطمه بزرگی به فوتبال زد! هنوز از یاد نبرده ایم تأثیر مثبتی که حضور آندره آ استراماچونی بر فوتبال استقلال داشت و موجب شد تا تیمی شاداب، فوتبالی سرزنده و تاکتیکی که همه طرفداران فوتبال اعم از آبی و قرمز را به تحسین واداشته بود به ایران بیاید. برانکو ایوانکوویچ یکبار تیم پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند و 4 قهرمانی متوالی در لیگ برتر را برای پرسپولیس به ارمغان آورد. یا حضور بازیکنانی مانند بشار رسن، هرویه میلیچ و یا دیاباته را نیز نمی توان نادیده گرفت که تا چه حد روی نفرات کنار دستی شان تأثیر داشتند و موجب پیشرفت فوتبال آنها شدند. نمونه دم دست این مثال مهدی قایدی بود که فصل قبل با به ثمر رساندن 10 گل نسبت به فصل هجدهم که تنها 3 گل زده بود بدرخشد و به اردوی تیم ملی هم دعوت شود.
*دلال ها با "قانون منع" هم درآمدزایی کردند
اما مسئولان وزارت ورزش با یک تصمیم عجولانه ترتیبی دادند تا همان ایجنت هایی که سالی 100، 200 و بعضا 300 هزار دلار بابت انتقال یک خارجی به باشگاه های لیگ برتری به جیب می زدند حالا با زوم کردن روی ستاره های داخلی یا آنها را به لیگ سطح پایین قطر برده و از آن طریق حق دلالی شان را بگیرند و یا با بالا بردن قیمت بازیکنان داخلی، همانقدر که سالهای قبل از انتقال بازیکنان و مربیان خارجی بنجل، به باشگاه ها در فصل نقل و انتقالات به جیب می زدند از طریق بازیکنان داخلی به جیب بزنند و دغدغه تبدیل ارز به ریال را هم نداشته باشند.
*چه بلایی سر سرخابی ها درآوردید؟
همین حالا دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به شدت تحت تأثیر این افزایش غیر معمول ارقام قراردادها قرار گرفته و در وضعیتی وخیم بسر می برند. یا پولی در حد پرداخت مطالبات تعهد شده نیست و یا اگر هست بازیکنانی که قراردادشان در قیاس با افزایش یافته ها یک چهارم بغل دستی شان دریافتی دارند حس و حال بازی برای استقلال یا پرسپولیس را ندارند!
ارسال نظرات