به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، عزیزی خادم در پیامی که برای نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا مخابره کرده است، عینا به این نکته اشاره کرد: «از ابزار دیپلماسی بهره بردیم و با سفارتخانه‌ها در تعامل بودیم تا نمایندگان ایران خارج از زمین بازنده نباشند؛ هر جا لازم بود، نیروهای مجرب فوتبال را همراه نمایندگان مان کردیم.»
از این ادعای پرطمطراق رئیس جدید به این نتیجه می رسیم که فدراسیون با استفاده از ابزار دیپلماسی، موفق شد به تیم های ایرانی که در لیگ قهرمانان حضور داشتند کمک شایانی کند! آن هم درست در روزی که دادگاه عالی ورزش با درخواست ایران مبنی بر صدور دستور موقت بابات میزبانی بحرین مخالفت کرد!
مشخص نیست آنچه عزیزی خادم به عنوان ابزار دیپلماسی ادعا می کند و خود را در موفقیت های نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان شریک می داند، چرا در جای مهمتری که مستقیما مربوط به فدراسیون فوتبال است استفاده نکرد؟ در داستان میزبانی بحرین که حق مسلم تیم ملی ایران نادیده گرفته شد، دیپلماسی وجود نداشت؟
عزیزی خادم شاید تصور می کند که در جایگاه رئیس فدراسیون فوتبال که از اعضای مجمع رای نسبتا خوبی گرفت، می تواند در جایگاه یک دیپلمات بدرخشد اما اگر قرار بود دیپلمات ها ادره فوتبال را بر عهده بگیرند، چه نیازی به حضور عزیزی خادم در این عرصه بود؟ مدیرانی مانند محمدجواد ظریف یا عباس عراقچی، چهره های دیپلمات کشورمان هستند و می شد از آنها برای ریاست فدراسیون فوتبال کمک گرفت و این قدر هم مزاحم عزیزی خادم و همراهانش در فدراسیون نشد تا آنها به زحمت نیفتند!
اگر فدراسیون خیلی در دیپلماسی پیشرفته بود و نزد کنفدراسیون فوتبال آسیا حرفش خریدار داشت که نباید گوا در شدیدترین حمله بی رحمانه ویروس کرونا به مردم هند، میزبانی لیگ قهرمانان آسیا را می گرفت. اگر رفتار دیپلماتیک فوتبال ایران در این فدراسیون، تا این اندازه قوی بود که آقای رئیس در رابطه با صعود نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان بیانیه ای را صادر می کند، چرا میزبانی مقدماتی جام جهانی را برای ما ارمغان نیاورد؟ آیا در این ماجرای اخیر، دیپلماسی مدیران فوتبال ما کارکرد سابق را نداشت؟
خبر ورزشی
ارسال نظرات