گلایه‌های تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی؛
گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ با آغاز سال 1391 و نامگذاری آن با عنوان «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی»، همه توجهات به سمت تولیدکنندگان داخلی رفت تا این گروه از جامعه به عنوان بخش مهم اقتصادی کشور حضور فعالتری در امر تولید و خودکفایی کشور داشته باشند.
در ابتدای سال تحقق این شعار امری غیرممکن می نمود و لازم بود تا مسئولان در طول سال گام های مثبتی در جهت تحقق این شعار بردارند؛ چرا که این مهم به برنامه ریزی و تحولی عظیم در زیرساخت های کشور نیاز داشت، به علاوه تولیدکنندگان نیز به زمانی احتیاج داشتند تا بتوانند در جهت بالا بردن سطح کمی و کیفی محصولات خود گام بردارند و به تبع از حمایت های دولتی بهره ببرند.
می توان گفت که شش ماه اول سال بیشتر به ارائه راهکارهای شعاری برای تحقق این موضوع گذشت تا چشم انتظار تحولات در امر تولید در شش ماه دوم سال باشیم.
لازم به نظر می رسد که تولیدکنندگان تجهیزات و لوازم ورزشی، به عنوان یکی از بخش های تولیدی کشور نیز در این حوزه مورد توجه قرار گیرند تا با توجه به رشد علاقه مندی مردم ایران به ورزش، رشدی عظیم در تولید لوازم و تجهیزات ورزشی داشته باشیم.
در این روزها که باشگاه های ورزشی بسرعت و در هر نقطه از شهر در حال سر برآوردن هستند، استفاده از تولیدات داخلی می تواند زمینه ساز ایجاد فرهنگ حمایتی از محصولات ایرانی باشد و از هدر رفتن هزینه های میلیونی برای باشگاه‌داران جهت خرید دستگاه های بدن سازی خارجی جلوگیری کند.
همچنین استفاده تیم های ملی و نیز باشگاه های ورزشی از پوشاک داخلی می تواند تبلیغی سودآور برای محصول ایرانی در کشور و جهان باشد و تفکر غلط موجود در جامعه یعنی استفاده از اجناس خارجی و در بیشتر مواقع چینی را تغییر دهد و نشان دهد که محصولات داخلی از لحاظ کیفیت چیزی کمتر از محصولات درجه چندم چینی و حتی برندهای معروف اروپایی و آمریکایی ندارد.
حال این سوال مطرح است که در شرایطی که این مسائل به ظاهر ساده و قابل درک می تواند راهکاری برای توسعه محصولات ورزشی ایرانی و در ادامه زمینه ساز صادرات آنها باشد، چرا هنوز هم بازیکنان تیم های فوتبال و حتی تیم های ملی از فلان پوشاک ترکیه ای استفاده می کنند و باشگاه های بدن سازی علاقه ای به خرید دستگاه ها و تجهیزات ورزشی ایرانی ندارند؟
آیا مردم نیز نگاهی مانند دست اندرکاران ورزشی به تولیدکنندگان پوشاک و تجهیزات ورزشی دارند یا این نگاه مربوط به گروهی خاص در جامعه است؟
بررسی مشکلات موجود در حوزه حمایت از تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی از زبان خود تولیدکنندگان نشان می دهد که عدم حمایت های مالی دولت مهمترین عامل در مهجور ماندن محصولات ورزشی ایرانی است.
این تولیدکنندگان معتقدند که حمایت های مالی علاوه بر افزایش تولیدات، زمینه ایجاد تنوع در محصولات را نیز فراهم می کند و این عامل می تواند استقبال عمومی جامعه را نیز با رشد چشمگیری روبرو کند.
از نظر تولیدکنندگان، محصولات ایرانی از نظر تنوع به پای محصولات وارداتی نمی رسد و با توجه به میل تنوع طلبی در جامعه، امکان رقابت با محصولات خارجی در این بخش وجود ندارد.
ارائه محصولات ورزشی خارجی در رنگ ها، طرح ها و مدل های مختلف، هر کسی را به سمت خود می کشد و یکنواختی محصولات داخلی به عاملی بازدارنده جهت رشد آن تبدیل شده است.
البته نباید این نکته را از یاد برد که کیفیت محصولات ورزشی ایران نه تنها چیزی کمتر از وارداتی ها نیست، بلکه در بسیاری از موارد مانند گارانتی و خدمات پس از فروش برتری نیز دارد.
محدودیت زمانی گارانتی های محصولات ورزشی خارجی و نیز شامل نشدن تمام بخش های دستگاه از این خدمات، از نقاط ضعفی است که برای خریداران این محصولات مشکل ساز می شود، در حالی که تولیدکنندگان داخلی تمام قطعات محصولات خود را تحت ضمانت قرار داده اند تا خریدار از بابت خدمات پس از فروش نگرانی نداشته باشد.
از لحاظ قیمت نیز محصولات ایرانی شرایط بهتری برای خریداران ایجاد می کنند و باید گفت که در برخی از محصولات از جمله دستگاه های بدن سازی ایرانی، قیمت آن نصف محصول مشابه خارجی است، در حالی که از نظر کیفیت هر دو محصول در شرایط یکسانی قرار دارند.
نحوه پرداخت وام های بانکی از گلایه های تولیدکنندگان به مسئولان است؛ آنها از عدم پرداخت وام توسط بانک های دولتی و سودهای 27 درصدی وام بانک های خصوص ابراز نارضایتی می کنند.
توجه بانک های خصوصی به سرمایه های اولیه تولیدکنندگان بدون در نظر گرفتن طرح و خروجی آن از دیگر عواملی است که تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی را در تنگنا قرار داده که لازم است مسئولان در این حوزه حمایت ها بیشتری داشته باشند.
دلالی از دیگر مشکلاتی است که تولیدکنندگان باید در کنار مشکلات مالی با آن دست و پنجه نرم کنند؛ متاسفانه دلالانی در کشور فعالیت می کنند که به دنبال افزایش میل عمومی جامعه به خرید تجهیزات ورزشی وارداتی و سرکوب بازار داخل هستند؛ این افراد اندک از چنان قدرتی برخوردار هستند که بازاریان باتجربه داخلی و عوامل فروش تولیدی های داخلی نمی توانند با آنها مقابله کنند.
این دلال ها در برخی از مواقع در قالب شرکت های تولیدی وارد کار می شوند و ادامه کار را برای تولیدکنندگان داخلی سخت می کنند.
همچنین برخی از این شرکت ها که عنوان تولیدی را یدک می کشند، تنها به واردات اکتفا کرده و بخش های تولیدی خود را تعطیل نموده اند.
تبلیغات نیز از عواملی است که می تواند جایگاه محصولات ایرانی را در جامعه بهبود ببخشد، اما تولیدکنندگان داخلی توان پرداخت هزینه های تبلیغات را ندارند؛ این در حالی است که یکی از واردکنندگان تردمیل و دستگاه های بدن سازی از تایلند به راحتی بخش زیادی از تبلیغات شبکه بین المللی «ifilm» را به خود اختصاص داده است، در حالی که تبلیغ محصول ایرانی در این شبکه می تواند زمینه معرفی محصولات ایرانی در خاورمیانه و کشورهای عربی را فراهم کند.
با وجود مشکلات فراوانی که بر سر راه تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی وجود دارد، این افراد معتقدند که فرهنگ حمایت از محصولات ایرانی در بین مردم بیشتر از مسئولان است و خریداران به دنبال محصولات ایرانی باکیفیت هستند و همین امر با وجود برابر بودن سود تولید و واردات، آنها را به سمت تولید سوق می دهد.
به نظر می رسد برخلاف مردم، برخی از ارگان های داخلی و باشگاه ها به دنبال خرید محصولات خارجی هستند و هنوز از طرف وزارت ورزش و دست اندرکاران ورزش کشور اجباری در این خصوص به باشگاه ها نشده است.
در روزهایی که تاکیدات مسئولان کشور بر حمایت از محصولات داخلی بیش از گذشته است، شنیدن این خبر که برخی از ارگان ها و باشگاه های دولتی به دنبال خرید محصولات خارجی هستند، غیر قابل قبول است و «خبرگزاری دانشجو» در صورت ادامه این روند نام بخش های دولتی که در این خصوص تخلف انجام داده اند را اعلام خواهد کرد.
ارسال نظرات