گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - سروش ظهرابیان؛ به نظر می آید که تکرار تاریخ و تکرار حماقت های آمریکا در منطقه خاورمیانه به دور پایان ناپذیری تبدیل شده است که هر چند وقت یک بار باید شاهد وقوع مجدد آن باشیم.
آمریکایی ها پس از رهایی دشوار از منجلابی که در عراق و افغانستان برای خود درست کرده بودند، قصد دارند این بار نیز دوباره آتش جنگ در منطقه را شعله ور کنند و همانند عراق به اسم مبارزه با سلاح شیمیایی، کشور دیگری یعنی سوریه را به خاک و خون بکشند.
با مراجعه به تاریخ مشخص می شود که بهانه اصلی آمریکا برای حمله به عراق از بین بردن سلاح های هسته‌ای صدام بود؛ دلیلی که پس از شروع حمله و ویرانی بخش های عمده ای از عراق به دست فراموشی سپرده شد و بعد از مدتی نیز خود آمریکایی ها اعتراف کردند که نتوانستند سلاح هسته‌ای در عراق پیدا کنند و در پاسخ به این سوال که اگر سلاح هسته‌ای پیدا نشد دلیل حمله به عراق چه بود، عاجز و ناتوان ماندند.
اخیراً نیز دولتمردان آمریکا تصمیم گرفته اند که مجدداً تاکتیک کهنه خود را اجرا کنند و بدون وجود هیچ مدرک قانونی علیه دولت سوریه به بهانه با مبارزه با سلاح های شیمیایی به این کشور حمله کرده و اوضاع نابسامان در این کشور را بیش از پیش بحرانی کنند و احتمالاً دوباره پس از چندی به نبود سلاح شیمیایی در این کشور اعتراف نمایند.
افسار گسیختگی آمریکا در حمله به کشورهای مختلف مسئله ای است که رهبر معظم انقلاب نیز در دیدار اخیر خود به آن اشاره و تاکید کردند که باطن قضیه آن است که غربی ها از کشتار هیروشیما، از کشتار میلیون ها انسان در جنگ های جهانی اول و دوم و از کشتار مردم بی گناه پاکستان، افغانستان و عراق، احساس ناراحتی نمی کنند و در آینده هم هرجا که منافعشان اقتضا کند از کشتار انسان ها ابایی نخواهند داشت.
نکته حائز اهمیت در این میان تفاوت بین وضعیت سوریه با عراق و افغانستان است؛ چرا که سوریه از حامیان جدی بین المللی مانند ایران و روسیه بهره می برد، در حالی که دو کشور عراق و افغانستان شاهد چنین حامیانی در عرصه بین المللی نبودند.
وجود حامیان بین المللی برای سوریه هشدار دهنده این نکته است که در صورت حمله به این کشور، پیامدهای ناشی از این حمله ابعاد بسیار گسترده تری نسبت به جنگ با عراق و افغانستان دارد و بیراه نیست که بگوییم حمله به سوریه به منزله ایجاد جرقه در انبار باروت است و کل منطقه خاورمیانه و حتی شاید بخش های بیشتری از جهان را درگیر جنگ می کند.
پیامدهای غیر قابل پیش بینی این جنگ باعث شده است که جامعه جهانی تا به این لحظه در برابر شروع حمله به سوریه مقاومت کرده و آن را به منزله وقوع فاجعه بزرگ در دنیا به حساب آورد. حتی مجالس کشورهای مشتاق به تجاوز به سوریه نیز تا کنون با تردید بسیار به موضوع شروع حمله پرداخته اند. مجالس این کشورها یا به طور صریح با حمله مخالفت کرده اند یا تصمیم گیری در مورد شروع جنگ را به تعویق انداخته اند.
حال باید منتظر ماند و دید که آیا آمریکا از تجربه عراق و افغانستان درس گرفته است یا اینکه قصد شروع جنگی مجدد با ابعاد و پیامدهای گسترده تر را دارد؛ جنگی که شاید منجر به کوبیده شدن میخ بر تابوت رژیم صهیونیستی در منطقه شود.
در صورت وقوع این حمله از سوی آمریکا و درگیری در سطح جهان باید به این جمله هگل (فیلسوف آلمانی) ارج بنهیم که گفت: از تاریخ می آموزیم که هیچ از تاریخ نمی آموزیم.