یادداشت/
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ محسن صابر کارشناس ارشد علوم سیاسی- ایران و روسیه به عنوان دو قدرت مهم، نقش بسزایی در معادلات سیاسی منطقه‌ای و جهانی دارند. تهدیدات و منافع مشترک آنها در عراق، سوریه، پاکستان و افغانستان، باعث قرابت دو کشور شده است. بر همین مبنا، در چارچوب قواعد مشترک، و تعریفی که از منافع یکسان دارند؛ مانع از تأثیرگذاری غرب در کشورهای منطقه می‌شوند. حضور در سازمانها و پیمانهای مشترک منطقه‌ای و مبادلات در سایر عرصه‌ها، موید این موضوع می‌باشد.
اگرچه در برهه‌ای که تنش هسته‌ای بین ایران و غرب بالا گرفت، روسها غرب را همراهی نمودند و قطع‌نامه‌هایی علیه ایران صادر شد و روابط تهران- مسکو تیره و تار شد. اما زمانی که غرب اهدافی ورای موضوع هسته‌ای را مطرح نمود، مسکو به مخالفت به سیاستهای غرب غرب پرداخت و صف خود را از کشورهای غربی جدا نمود.
در حال حاضر موضوع سوریه و تلاشهای بلوک غرب طی سه سال گذشته، در حمایت از گروههای تکفیری و مقابله با محور مقاومت، از اولویتهایی است که باعث نزدیکی بیشتر سیاستهای ایران و روسیه در قبال دمشق می‌باشد. براین اساس، چند محور مشترک توسط این دو کشور در سوریه دنبال می‌شود که به آنها آشاره خواهد شد.
1- سوریه بعنوان یک کشور حامی محور مقاومت، نقش استراتژیکی در رویارویی با اسرائیل دارد و از جایگاه مشترکی در منافع ملی و سیاست خارجی ایران و روسیه برخوردار است.
2- موضع مداخله نظامی در سوریه توسط آمریکا و هم‌پیمانانش در شرایطی مطرح شده است که ایران و روسیه بارها در مجامع بین‌المللی اعلام نموده‌اند بحران سوریه باید توسط گروههای سوری حل شود و کسی از خارج نمی‌تواند سرنوشت آنها را رقم بزند.
3- رایزنی‌های دیپلماتیک مشترک دو کشور برای حل مسئله بحران دمشق و جلوگیری از سیاستهای تحمیلی غرب، از دیگر محورهای مشترک ایران و روسیه است.
4- تعلیق شیمیایی سوریه و ایجاد فضای بازدارندگی غربی‌ها از ایجاد یک جنگ خانمان سوز در منطقه، از دیگر پارامترهای سیاست خارجی مشترک دو کشور برای دمشق می‌باشد.
5- نزدیکی ایران و روسیه و سابقه مراودات آنها با دمشق در عرصه انرژی، نفت و گاز، همکاریهای تسلیحاتی، ایجاد و راه‌اندازی نیروگاهها و نحوه مواجهه با غرب، بیش از هر چیز منجر به نزدیکی این سه کشور شده است.
6- جلوگیری از اقتدار غرب در منطقه و نفی هژمونی آنها در قبال سیاستهای منطقه خصوصاً در سوریه، از تصمیمات مشترک روسیه و ایران می‌باشد.
در مجموع دمشق نقطه پیوند منافع روسیه و ایران است که با رویکردهای مشترک دو کشور همخوانی دارد. روسیه با توجه به نقش و جایگاه استراتژیکی که در منطقه و در شورای امنیت سازمان ملل متحد دارد توانسته سکوی بلندی، مقابل بلندپروازیهای آمریکا و هم‌پیمانان او باشد. استفاده از حق وتو روسیه در شورای امنیت و موقعیت برتر ایران در منطقه و رویارویی همه جانبه ایران بعد از انقلاب اسلامی در مقابل غرب، از مولفه‌های قدرت روسیه و ایران برای اتخاذ تصمیم هماهنگ در منطقه می‌باشد.
تعداد نظرات: ۳
حسن فيروزشاهيان
۰۱:۵۳ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۷
پاسخ
بسار مختصر و مفيد بود و همچنين علمي
حسن فيروزشاهيان
۰۱:۵۳ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۷
پاسخ
بسار مختصر و مفيد بود و همچنين علمي
مرتضا طاهري
۱۳:۴۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۷
پاسخ
تحليل خوبي بود .
ارسال نظرات