کاترین اشتون نماینده کدام کشورها است؟!

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در صدر یک هیات بلند پایه اروپایی وارد کشور شد و هدف از سفر به ایران گفت: من حامل پیام صلح و دوستی کشورهای اروپایی به مردم ایران هستم. این در حالیست که کشورهای اروپایی در 8 سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از هیچ کمکی به رژیم صدام دریغ نکردند. در ادامه گزارش به برخی از این کمکها اشاره می کنیم.

 

 استفاده از گازهای سمی و شیمیایی در جنگ ایران و عراق از نظر تنوع و پیچیدگی عناصر شیمیایی مورد استفاده، رکورد جدیدی را در جنگ ها به ثبت رساند که بعید به نظر می رسد تا سال های سال شکسته شود. با وجود این، در حالی که حدودبیست و پنجسال از پایان این جنگ می گذرد، ابعاد مختلف این موضوع، به ویژه بعد حقوقی آن که می تواند در آشکار کردن مظلومیت مردم ایران در طول جنگ و استیفای حقوق آنان از عاملان تجهیز عراق به سلاح های مرگبار شیمیایی مؤثر باشد، کم تر مورد توجه قرار گرفته است. براساس آخرین افشاگری های انجام شده، در طول جنگ هشت ساله ایران و عراق، حدود پنجاه شرکت اروپایی و امریکایی تجهیزات و امکانات ساخت و تولید عوامل شیمیایی را در اختیار رژیم بغداد قرار دادند.

 

بدین ترتیب، عراق موفق شد به کمک این فناوری های نوین، بزرگ ترین مجتمع های شیمیایی را بنا و مهلک ترین عناصر شیمیایی را تولید کند و آنها را عملاً در در جبهه های جنگ و حتی در شهرها و روستاها علیه مردم غیرنظامی به کار گیرد.بدین ترتیب، عراق موفق شد به کمک این فناوری های نوین، بزرگ ترین مجتمع های شیمیایی را بنا و مهلک ترین عناصر شیمیایی را تولید کند و آنها را عملاً در جبهه های جنگ و حتی در شهرها و روستاها علیه مردم غیرنظامی به کار گیرد. هرچند در زمان جنگ، استعمال گسترده سلاح های شیمیایی با سکوت مجامع بین المللی و قدرت های بزرگ روبه رو شد و شکایات جمهوری اسلامی ایران به جایی نرسید، اما بعد از پایان جنگ، به ویژه پس از اشغال کویت از سوی ارتش عراق، اسناد و مدارک بسیاری درباره تأمین کنندگان اصلی عناصر و تجهیزات شیمیایی عراق افشا و بدین ترتیب، راه برای پیگیری قانونی دولت ایران هموار شد. با وجود این، ملاحظات سیاسی سبب شده است که اقدام شایسته ای در این زمینه صورت نگیرد.

 

 

تنها چند روز پس از آغاز جنگ عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، خبرهایی درباره احتمال کاربرد گازهای شیمیایی از سوی نیروهای عراقی در جبهه های جنگ شنیده شد. این خبرها زمانی قوت گرفت که نخستین گروه از اسیران عراقی به اسارت درآمدند. در میان ملزومات انفرادی این افراد، آنچه بیش از همه جلب توجه می کرد، وجود ماسک های ضدگاز بود. در هفته دوم جنگ، خبرنگار خبرگزاری پارس از جبهه های گیلان غرب این خبر را مخابره کرد: < جزء غنائمی که از نیروهای بعث عراق به غنیمت گرفته شده ماسک ضدگاز است> . وی در ادامه افزود: < نیروهای عراقی همراه خود ماسک ضدگاز اشک آور حمل می کنند> . در همین ایام، اخبار دیگری منتشر شد که از اعزام نمایندگان ارتش عراق به آلمان فدرال و گفت وگوی آنها با مقامات آلمانی برای خرید 000/150 ماسک ضدگاز حکایت داشت.

 

آنها در مذاکرات خود، اصرار داشتند که به هر قیمتی که شده است، اقلام درخواستی در اختیار ارتش این کشور قرار گیرد. با وجود انتشار این اخبار، دولت عراق به شدت مراقب بود تا از افشای خبرهای مربوط به تجهیزات و ادوات شیمیایی خود جلوگیری کند. به همین منظور، به محض ورود خبرنگاران خارجی به مناطق جنگی، برای مشاهده فتوحات ارتش عراق در داخل خاک ایران، ناگهان تمامی ملزومات فردی پرسنل نظامی برای حفاظت در مقابل گازهای سمی و ادوات جنگ شیمیایی از دیده ها پنهان و پس از اطمینان یافتن از خروج خبرنگاران از منطقه جنگی، آنها را از مخفی گاه ها خارج می کردند.

 

 

دو کشور فرانسه و آلمان بیشتر از سایر کشورهای اروپایی ، عراق را حمایت کردند. هواپیماهای سوپر اتاندارد و موشکهای لیزری که از آخرین دستاوردهای صنعت نظامی فرانسه بود، در اختیار ارتش عراق قرار گرفت. هواپیماهای سوپراتاندارد به دلیل گران بودن ، به ارتش عراق اجاره داده شد تا خلبانان عراقی با استفاده از آنها به راحتی بتوانند رزمندگان اسلام و شهرهای ایران را بمباران کنند.زمانی که تمام این کمک ها نتوانست ارتش شکست خورده صدام را نجات دهد، آلمان با ارسال مواد شیمیایی به یاری صدام شتافت و او توانست 6000 تن بمب شیمیایی علیه مردم ایران به کار گیرد. ارتش صدام فقط 1100نفر را در شهر سردشت و سایر نقاط ایران و 5000 نفر را در شهر حلبچه با استفاده از این سلاحها به شهادت رساند.

 

کشورهای ایتالیا و بلژیک با ارسال موشکهای پیشرفته ضد زره و کمک به عراق در ساخت توپخانه دوربرد و بخشهای دیگر ارتش این کشور، از جمله حامیان عراق بودند.

 

در گزارش تحقیقاتی به نقل از دیوید کرن، دیپلمات سابق آمریکا در بغداد آمده است؛ “…دولت انگلیس تنها چند هفته بعد از آنکه عراق از سلاح شیمیایی در حلبچه استفاده کرد با اعزام یک وزیر کابینه ی انگلیس به بغداد، اعتبارات بازرگانی داده شده به دولت عراق را به دو برابر افزایش داد”مجله تایم مالی چاپ انگلستان نیز می نویسد؛ یک شرکت انگلیسی مقادیر زیادی گلوله های حاوی گازهای سمی را به عراق صادر کرد. تمام اینها زمانی خباثت انگلستان را بیشتر آشکار می کند که در مقابل آن همه سلاح شیمیایی که بر سر مردم بی پناه ریخته می شد، انگلستان اقدام به ایجاد مستحکم ترین پناهگاه های پولادین با پیشرفته ترین امکانات حفاظتی و ضد نفوذی برای عراق نمود که می توانست جمعاً حدود 48000نفر سرباز عراقی را در خود جای دهد.

 

فرانسه نیز نقش فعالی در حمایت از رژیم صدام داشت ، تشویق، حمایت و پناهندگی به دشمنان داخلی و خارجی ایران از جمله بنی صدر و مسعود رجوی و همچنین ارسال سلاح ها، موشک ها، بمب ها و خصوصاً میراژ های f1و سوپراتاندارد های فرانسوی به حدی شدید بود که سازمان اطلاعاتی فرانسه در سال 1986برآورد کرد؛ اگر فرانسه سه هفته از ارسال کمک به عراق خودداری کند، آن کشور شکست خواهد خورد.

 

سرلشگر وفیق السامرایی اعتراف می کند: “کمک های خارجی فرانسه به عراق به جایی رسید که فرستاده ی آنها به بغداد آمد و با وزیر دفاع وقت، عدنان خیر ا… ملاقات نمود و به او گفت؛ فرانسه به طور جدی زمینه اعطای یک بمب اتمی به عراق را بررسی می نماید”حسین کامل رئیس صنایع دفاع عراق می گوید: آن روز ها تنها چیزی که برای صدام اهمیت داشت به پایان رساندن ساخت بمب اتم و استفاده از آن علیه ایران بود.

 

باید گفت داشتن بزرگترین کارخانه های سلاح های شیمیایی در عراق دست پخت تند و بی بدیل آلمان بود که با ساخت 6خط تولید جداگانه ی سلاح های شیمیایی در عراق حتی صدای رادیو بی بی سی را هم درآورد که؛ “هیچ کشوری به اندازه ی آلمان چنین کمک تحقیقاتی و تولیدی به عراق در تهیه یک نوع سلاح کشنده و تعیین کننده نکرده است”

 

بدون شک قطع شدن پای بسیاری از رزمندگان ایرانی تا مچ و حتی تا ران را باید در 9میلیون مین ضد نفر ایتالیایی جستجو کرد که در قالب یک شرکت قلابی در سنگاپور به عراق فروخته شد. فروش و سودی هنگفت که در لقب گرفتن مالک 50%شرکت سازنده ی مین ها به عنوان پادشاه بدون تاج و تخت ایتالیا سهم به سزایی را داشته است.