جیب‌های خالی فدراسیون فوتبال و پُزهای عالی/ نگاه وزارت ورزش به مربیان داخلی

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ تیم ملی فوتبال کشورمان پس از هشت سال بار دیگر راهی جام جهانی شد تا طی یک سال گذشته ورزش ایران تحت الشعاع فوتبال و حواشی آن قرار گیرد.

از اردوهای تیم ملی گرفته تا بازی های تدارکاتی و مشکلات مالی فدراسیون همه و همه در تیتر اخبار ورزشی کشور بود تا اینکه بالاخره جام جهانی آغاز شد و ملی پوشان کشورمان با کی روش راهی این آوردگاه بزرگ شدند.

یوزهای ایرانی در حالی خود را برای حضور قدرتمند در جام جهانی آماده کردند که کمتر کسی ته دل خود امید به درخشش ملی پوشان در این رقابت ها داشت.

کی روش از همان ابتدا اعلام کرد که تمرکز ویژه ای روی دیدار نخست ایران برابر نیجریه دارد و بارها بر اهمیت عملکرد ایران در این دیدار تأکید کرد.

بسیاری از کارشناسان معتقد بودند که سخت ترین بازی در جام جهانی برابر بوسنی خواهد بود و شاگردان کی روش بهترین بازی خود را برابر آرژانتین به نمایش خواهند گذاشت.

پیش بینی کارشناسان درست از آب درآمد و ایران با ارائه یک بازی کاملاً دفاعی برابر نیجریه یک تساوی ارزشمند را در نخستین گام بدست آورد و امیدوارنه خود را آماده دیدار با آرژانتین کرد.

انتقادهای زیادی از عملکرد ایران در برابر نیجریه صورت گرفت و ایران در مرحله نخست این رقابت ها ضعیف ترین آمارها را از خود به جا گذاشت، حتی بازیکنان نیجریه نیز نسبت به دفاع اتوبوسی ایران انتقادات زیادی داشتند؛ این در حالی است که ایران مقابل آرژانتین متفاوت ظاهر شد.

شاگردان کی روش بازی قابل قبولی را برابر آرژانتین به نمایش گذاشتند، اما گل دقیقه 91 مسی شرایط را تغییر داد و ملی پوشان کشورمان دست خالی از میدان خارج شدند.

ایرانی ها در هفته سوم مرحله گروهی همچنان شانس صعود داشتند، اما با شکست 3 بر یک برابر بوسنی شانس صعود را از دست دادند و در مکان چهارم گروه خود قرار گرفتند تا نیجریه و آرژانتین از این گروه صعود کنند.

اما این پایان کار ایران نبود. پس از آن بحث انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال در رأس اخبار قرار گرفت که از همان ابتدا بازیکنان تیم ملی حمایت همه جانبه خود را برای ادامه حضور کی روش اعلام کردند؛ به علاوه فدراسیون فوتبال نیز تمایل خود را برای ادامه همکاری با کی روش اعلام کرد، اما وزارت ورزش و جوانان از این موضوع استقبال زیادی نکرد تا همچنان تکلیف کی روش و سرمربی تیم ملی مشخص نباشد.

گودرزی، وزیر ورزش و جوانان در آخرین اظهارنظر خود گفت: تصمیم گیرنده نهایی در خصوص سرمربی تیم ملی، فدراسیون فوتبال است و هزینه آن را نیز خودش باید تأمین کند.

وزیر ورزش در حالی این جملات را اعلام کرد که فدراسیون فوتبال در بخش درآمدهای تأمین هزینه های سرمربی خارجی با مشکل اساسی روبروست و مطمئناً نمی تواند منابع مورد نظر کی روش و دستیارانش را تأمین کند.
 

کی روش برای سه سال مربیگری در ایران 4.5میلیون دلار (حدود 13میلیارد تومان) دریافت کرده و البته پاداش جداگانه بابت صعود به جام جهانی یعنی حدود 800 هزار دلار به او تعلق گرفته است.

وی برای تمدید قراردادش درخواست دستمزد سالانه دو میلیون و 500 هزار یورویی دارد که حدود 10 میلیارد تومان می شود.

سرمربی تیم ملی همچنین حدود یک و نیم میلیون یورو دیگر برای دستیارانش می خواهد که حدود شش میلیارد تومان می شود؛ یعنی هزینه جذب این مربی برای یک سال حدود 15میلیارد تومان برای فوتبال ایران آب خواهد خورد و اگر وی تا جام جهانی 2018 بماند ما باید حدود 50 تا 60 میلیارد تومان فقط به او دستمزد بدهیم که این مبلغ بسیار سنگینی برای ورزش ایران خواهد بود و مطمئناً پرداخت و تأمین آن از سوی فدراسیون فوتبال غیر ممکن.

علاوه بر مباحث مالی که تا کنون تکلیف کی روش را در ایران مشخص نکرده، مسائل فنی نیز در این زمینه موثر بوده است.

برخی از کارشناسان معتقدند که حضور سه ساله کی روش در فوتبال ما با توجه به هزینه هایی که صورت گرفته، سودی نداشته و فوتبال ایران پدیده و بازیکنان جدیدی را به دنیا معرفی نکرده و کی روش در امر استعدادیابی عملکرد خوبی نداشته است.

این افراد معتقدند که فوتبال ایران در گذشته همواره به بازی های زیبا و تکنیکی فوتبالیست هایش افتخار می کرد و آن را مهمتر از نتیجه می دانست، اما امروز این تیم زیبا بازی نمی کند و با بازی های تدافعی و خراب کردن بازی حریف به دنبال کسب نتیجه است.

به نظر آنان، همچنین بازیکنان مهم و تاثیرگذار تیم ملی در برزیل محصول داخل کشور نبوده و از داخل لیگ برتر نیامده بودند، بلکه ایرانی تبارهایی بودند که از کشورهای دیگر آورده شدند. یعنی عملاً این تیم خیلی محصول فوتبال ما نبوده است.

بسیاری از کارشناسان معتقدند که کسب یک امتیاز از سه دیدار ایران در جام جهانی و ایستادن در مکان چهارم گروه نتیجه ای بود که ایران بدون این همه هزینه و با استفاده از مربی داخلی هم می توانست آن را بدست بیاورد.
 

البته در کنار این انتقادها باید به یاد داشت که کی روش در دو ماه اردوی تیم ملی در امر بدن سازی و افزایش قدرت بدنی بازیکنان عملکرد خوبی داشت و می توان رساندن میزان دوندگی بازیکنان از پنج کیلومتر به 10 کیلومتر را یک تحول بزرگ در فوتبال ایران دانست.

در کنار همه این مسائل باید این موضوع را در نظر داشت که هزینه های میلیاردی برای آوردن سرمربی خارجی، تا کنون چه سودی برای فوتبال ما داشته است؟ به هر حال توقعات از مربی خارجی در ورزش ما بسیار بالاست و باید به افکار عمومی حق داد تا منتظر تحولات خوبی در ورزش با حضور مربیان خارجی باشند؛ درست همان اتفاقی که در والیبال و پس از حضور ولاسکو در تیم ملی ایران رخ داد.

وزارت ورزش نیز تمایلی به ادامه حضور در ایران ندارد و ظاهراً با حسین فرکی به نتیجه رسیده است. عدم حضور فرکی در لیگ برتر با وجود قهرمانی تیمش در فصل گذشته گواهی بر احتمال حضورش در تیم ملی است، وگرنه تیم های لیگ برتری تا کنون برای مربیگری تیمشان با وی به توافق رسیده بودند.

آنچه مسلم است این است که وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال باید بهترین تصمیم را در این خصوص اتخاذ کنند و با توجه به شرایط فعلی کشور تصمیم گیری کنند؛ آنها باید میزان هزینه حضور کی روش و دستاوردهای آن برای فوتبال ایران را در نظر گرفته و بر اساس آن تصمیم بگیرند.