به گزارش گروه بين الملل «خبرگزاري دانشجو»، وی با بیان اینکه در 4 سال گذشته، سوریه شاهد «یکی از مرگبارترین جنگهای عصر ما» بوده، نوشته است که اگر کسانی هم منکر تبعات این جنگ بودند، حالا با مشاهده تصاویر خیل عظیم پناهجویان به اروپا، به این مسئله اذعان خواهند کرد.
او همچنین با اشاره به تحرکات گروه تروریستی داعش، نوشته است که شاید زمان زیادی برای حفظ دیگر نقاط سوریه از خطر سقوط باقی نمانده باشد.
وی در ادامه نوشته است: «بیائید با واقعیت روبرو شویم: تا الان تمام تلاشهای جامعه بینالملل برای تسهیل یک راهحل سیاسی به شکست انجامیده است. اختلاف نظر میان غرب و روسیه مانع اقدام قاطع شورای امنیت سازمان ملل شذه و کشورهای همسایه هم نتوانستهاند بر رقابت بر سر نفوذ منطقهای و عدم اعتماد عمیقشان فائق آیند. از دید برخی، ایران کشوری مطرود بوده و برای برخی هنوز هم هست و مذاکره با آن ناخوشایند است. حمایتهای نظامی از طرفهای مختلف هم به در خفا و عیان ادامه دارد.»
اشتاینمایر سپس نوشته است که با وجود این پیشینه، توافق هستهای اخیر میان ایران و گروه موسوم به 1+5، «دریچه فرصت تازهای برای منطقه و احتمالا شانسی برای شکستن بن بست در سوریه، فراهم کرده است.»
او به مذاکره وزرای خارجه آمریکا و روسیه با همتای سعودیشان هم اشاره کرده و نوشته است که یک ماه پس از توافق، نشانههایی از همکاری خوب مسکو برای حل بحران سوریه مشاهده شده، «اما اکنون نشانههای نگرانکنندهای وجود دارد مبنی بر اینکه این فرصت برای پیشرفت در سوریه، ممکن است که از دست برود.»
دیپلمات ارشد آلمان در این رابطه به گزارشهای منتشر شده در خصوص حمایت روسیه از ارتش سوریه و آنچه تعهد ایران به حمایت بیقید و شرط از بشار اسد رئیسجمهور سوریه، خوانده اشاره کرده و نوشته است که کشورهای همسایه نیز برای آغاز گفتوگوها در حال گذاشتن پیششرط برای مذاکرات هستند.
در ادامه این مطلب آمده است: «اگر جهان اجازه دهد که این فرصت تاریخی از دست برود، دیگر نمیتواند عذر و بهانهای بیاورد. حماقت است اگر همچنان امیدوار به راهکار نظامی باشیم.»
وی سپس نوشته است: «اکنون زمان آن است که راهی برای آوردن طرفهای مختلف پای میز مذاکره است. این مذاکره باید شامل گفتوگوهای اولیه با و بین بازیگران منطقهای اصلی نظیر عربستان سعودی، ترکیه و البته ایران باشد.»
او به طرح ماه گذشته «استفان دی میستورا» نماینده سازمان ملل در امور سوریه اشاره کرده، که در آن شکلگیری یک روند سیاسی، از طریق گفتوگو میان طرفهای درگیر و پشتیبانی از این مذاکرات توسط یک گروه تماس متشکل از بازیگران کلیدی بینالمللی و منطقهای، پیشبینی شده است.
اشتاینمایر این طرف را «امیدوارکنندهترین راه» توصیف کرده و نوشته است که کشورها باید از تمام نفوذشان برای استفاده از موقعیتی که «نه چند ماه دیگر، بلکه تنها چند هفته دیگر» ممکن است از دست برود، استفاده کنند.
او در پایان نوشته است: «جامعه بینالمللی اکنون باید تلاش بیشتری به خرج دهد تا به سوریها آنچه را که بیش از هرچیز بدان نیاز دارند، بدهد: فرصتی برای بازگشت به خانه و زندگی در صلح.»