گزینه‌های نظامی را علیه ایران فعال نگاه دارید

به گزارش گروه بين الملل خبرگزاري دانشجو ، «یان گلدن برگ» و «نیکلاس هراس» دو پژوهشگر اندیشکده امنیت آمریکایی در تحلیلی نوشتند: حال که باراک اوباما از حمایت کافی برای حرکت به سوی اجرای توافق هسته ای جامع با ایران برخوردار است بحث بعدی در زمینه اقدامات کنگره مطرح می شود که ممکن است آن را تکمیل کند یا نابود سازد.

مخالفان و طرفداران توافق از جمله خود اوباما نیاز به سیاست های بیشتری دارند که اجرای دقیق توافق را تضمین می کند و بر تعهد آمریکا به امنیت اعراب و اسرائیل و مقابله با حمایت سپاه از نایبان آن در منطقه تاکید می کند. «بن کاردین» سناتور دموکرات و عضو ارشد کمیته روابط خارجی سنا نیز ابراز داشته است که او قصد دارد به توافق رای منفی بدهد اما قانونی را در مورد توافق پیشنهاد کند.

این دو معتقدند: بسیاری از سیاست ها نیازمند تغییرات جدی قانونی نیستند؛ توانایی کنگره برای اثرگذاری در آنها محدود است. بدون وضع تحریم های جدید یا بکارگیری نیروی نظامی ابزارهای کنگره در زمینه سیاست خارجی ضعیف هستند، اما جایگاه کنگره حتی در مورد سیاست هایی که به وسیله قوه مجریه اتخاذ می شود بر مباحث سیاسی داخل ایالات متحده تاثیرگذار است و می تواند سیگنال هایی را به کل کشورهای جهان مخابره کند. یک قانون که راهبردهای کلی آمریکا را پس از توافق تعیین می کند و پشتیبانی هر دو حزب را پس از مذاکرات فراوان به همراه خواهد داشت از ارزش واقعی برخوردار است. از طریق وحدت سیاسی و نظارت دقیق و فشرده، یک قانون می تواند به هدایت دولت و حرکت در این راهبرد کمک کند. پیشنهادهای بیشماری وجود دارند که به محتوای این قانون می پردازند. برخی از نظرات بر تقویت اجرای موفق آن تمرکز دارند ولی برخی دیگر -مهچون قوانین جدید کنونی که به وسیله رهبر جمهوری خواهان و حتی لایحه کاردین دنبال می شوند– هم گمراه کننده هستند و هم به دنبال خاموش کردن چراغ برنامه جامع اقدام مشترک هستند.

«یان گلدن برگ» و «نیکلاس هراس» در این مقاله به سه محور تحریم ها، امنیت اسرائیل و مولفه های نظامی می پردازند:

تحریم‌ها

نخستین بحث شامل رژیم تحریم ها علیه ایران است. ایالات متحده باید با شرکای همفکر خود مکانیسم برگشت پذیری(ماشه) تحریم ها را طراحی کند تا در صورت فریبکاری ایران اجرا شود. توافق هسته ای شامل مواد و شروطی است که به ایالات متحده اجازه می دهند رای منفی و وتوی روسیه و چین را در شورای امنیت سازمان ملل متحد بی اثر سازد و تحریم های سازمان ملل را دوباره اجرایی کند، اما آنچه که اهمیت بیشتری دارد این است که آیا شرکای تجاری ایران در اروپا و آسیا به برقراری دوباره تحریم ها متعهد خواهند بود. این حیاتی است که ایالات متحده و متحدانش درکی روشن و مشترک پیدا کنند که با چه نوع نقض هایی ممکن است روبرو شوند. این نقض ها ممکن است کوچک باشند (همچون دسترسی به مواد دارای استفاده دوگانه که باید از کانالی مشخص پیگری شود) تا یک تقلب شدید (به عنوان مثال ایجاد تاسیسات مخفی غنی سازی).

ایالات متحده و شرکایش باید بر نوع تحریم های جدیدی که ممکن است در هر سناریو به اجرا درآید توافق پیدا کنند. داشتن یک برنامه دقیق لازم نیست زیرا نمی توان آینده را پیش بینی کرد، اما این برنامه ریزی به ایران اطمینان می دهد که اگر توافق را نقض کند با واکنش منسجمی روبرو می شود؛ در حقیقت تنها دانستن وجود این برنامه و آمادگی جامعه جهانی، ایران را تقلب باز می دارد. همکاری نزدیک و هماهنگ با متحدان اروپایی، ایالات متحده را قادر می سازد استراتژی تهاجمی را در مورد تحریم ها با هدف حمایت ایران از تروریسم و فعالیت های سپاه پاسداران طراحی کند. این می تواند به اجرای تحریم های کنونی در زمینه تروریسم که به صورت مکتوب وجود دارند کمک کند. در این حالت ایران ممکن است حالت تهاجمی بگیرد و بگوید که آمریکا مفاد توافق را نقض کرده و این اقدام ممکن است با حمایت اروپایی ها همراه شود و به ایران یاری برساند. کنگره می تواند نقشی ارزشمند را با ادامه اقدامات سخت و افزایش فشار قوه مجریه و متحدان آمریکا داشته باشد اما تصویب تحریم های جدید اکنون زود است مگر اینکه فعالیت های ایران را در منطقه ارزیابی کنیم. چیزی که واقعا لازم نیست و ممکن است توافق را تضعیف کند وضع تحریم های جدید به وسیله کنگره در زمینه تروریسم، حقوق بشر و موشک های بالستیک است زیرا برخی تحریم ها علیه ایران کم شده اند. طرح های جدیدی که بر تحریم های ثانویه علیه بخش های انرژی و مالی ایران دنبال می کنند و مجازات های جدید را به همراه دارند توافق را نقض خواهد کرد. این اقدام انسجام گروه 1+5 را به مخاطره می اندازد و باعث پا پس کشیدن ایران می شود.

اطمینان دهی دوباره به اسرائیل

جنبشی قدرتمند در کنگره وجود دارد که برای اطمینان بخشیدن به اسرائیل تلاش می کند و حتی شامل برخی از حامیان توافق نیز می شود. مهمترین و مفیدترین قدمی که ایالات متحده می تواند بردارد تمدید تفاهم نامه کمک های نظامی آمریکا به اسرائیل برای یک دهه بعد است که در سال 2017 پایان می یابد. تمدید این توافقنامه در حال بررسی است، اما اکنون پس از توافق و به ویژه در دوره رودررویی نتانیاهو و اوباما بسیار کلیدی است. دنبال گیری سریع این بحث و دستیابی به توافق در هفته های پیش رو پیام مهمی را به اسرائیل و بقیه جهان ارسال می کند که با وجود نبود توافق میان آمریکا و اسراییل در مورد ایران، ایالات متحده به تعهد بلندمدت امنیتی به اسراییل ادامه می دهد. برخی ها از دولت خواستار انتقال تسلیحات جدید رسوخ پذیر به اسرائیل هستند که می تواند تاسیسات در اعماق زمین را نابود کند، اما هیچ عقلانیت استراتژیکی در این انتقال وجود ندارد و ممکن است مخرب نیز باشد. همچنین این اقدام در زمینه افزایش قدرت بازدارندگی اسرائیل  باعث تحریک نه تنها ایران بلکه 1+5 هم می شود و ممکن است بر محاسبات امنیتی ایران تاثیرگذار باشد.

مولفه‌های نظامی

همچنین سوال هایی وجود دارد که ایالات متحده چه اقدام نظامی را برای دخالت های ایران در منطقه می تواند انجام دهد. چیزی را که متحدان عرب منطقه از آمریکا می خواهند فراتر از جنگنده های اف 35 است؛ آنها حمایت آمریکا را در مقابل اقدامات نامتقارن ایران خواستارند. فروش تسلیحات جدید به کشورهای خلیج فارس مشکل را حل نمی کند و آنها را مطمئن نمی سازد. این ممکن است اضطراب اسرائیل را درباره داشتن برتری متعارف در منطقه بیشتر کند. چیزی که مورد نیاز است آموزش بیشتر، اشتراک گذاری اطلاعات و همکاری میان نیروهای ویژه است. اولین قدم ایجاد یک نشست سطح بالا با شرکا در شورای همکاری خلیج فارس برای توسعه یک استراتژی عملی، علمی و راهبردی جامع برای مقابله با سپاه پاسداران و اقدامات شبکه های نیابتی آن در منطقه است. تاکنون ایالات متحده بر برنامه هسته ای متمرکز بود و از این جنبه از چالش ایران غفلت می کرد. فراتر از این آمریکا می تواند تمرینات مشترک  و آموزش  شرکا برای مقابله با سپاه را در پیش بگیرد.

یک حوزه ویژه تاکید بر آموزش متحدان عرب در این زمینه است. شرکای کلیدی عرب آمریکا همچون امارات، اردن و عربستان سعودی در ادامه این مسیر و تلاش برای عقب راندن گروه های وابسته به ایران در یمن و سوریه موثر هستند. شاید مهمترین پیام آمریکا در سوریه باشد که برنامه تسلیح و آموزش و تجهیز نیروهای معتدل و مخالفان بشار اسد را به صورت جدی اجرا می کند. مثال دیگر جلوگیری از قاچاق اسلحه توسط ایران در منطقه است. اسرائیل سابقه طولانی از توقیف سلاح های ایران به سوی غزه و سوریه را دارد. ایالات متحده می تواند در این زمینه با اسرائیل همکاری کند و حتی به نیروی نظامی اسرائیل اجازه انجام اقدامات را بدهد به شرطی که باعث به خطر افتادن شرایط کنونی میان ایران و آمریکا نشود. ایالات متحده باید کشوری باشد که چهره سلاح های ایران را به تصویر می کشد. این پیامی برای ایران و شرکای آمریکا دارد این تصمیم واشنگتن، در صورتی که اسراییل ایران را متهم به چنین اقداماتی کند باید باعث سرافکندگی ایران باشد. گزینه دیگر صدور اجازه مشروط در مورد استفاده از نیروی نظامی در صورت نقض توافق به وسیله ایران است. طرفداران این اقدام استدلال می کنند که این اقدام موجب بازدارندگی و جلوگیری از نقض به وسیله ایران می شود؛ همچنین استفاده از نیروی نظامی به صدرو مجوز کنگره مشروط شود. به نظر می رسد توصیه به استفاده از زور باید با نگاه به آینده باشد. در واقع ابتدا باید به برخورد کنگره با توافق توجه داشت هر تصمیمی برای حمایت از اقدام نظامی علیه ایران نیز به بررسی و دقت زیاد همچون بررسی توافق نیازمند است.

در 13 تا 15 سال آینده ایران یک سال یا بیشتر با سلاح هسته ای فاصله خواهد داشت؛ یک حرکت به سوی سلاح هسته ای در خلأ اتفاق نمی افتد. اگر توافق به سال پانزدهم نزدیک شود رفتار ایران مشکل ساز می شود و زمان گریز هسته‌ای یکساله ایران کمتر می شود و به نظر نمی رسد استفاده از برنامه اقدام جامع برای انتقال مسیر برنامه ها هسته ای به شکل صلح آمیز کافی باشد؛ پس این بحث باید مورد بازبینی قرار بگیرد. در این سناریو تمایل آمریکا و جامعه بین الملل برای مقابله با ایران ممکن است قوی باشد از طرف دیگر اگر روابط با ایران در خلال 15 سال آینده توسعه یابد و حکومت ایران میانه روی در پیش بگیرد شانس حرکت ایران به سوی سلاح هسته ای و نیاز به استفاده از نیروی نظامی به شدت کم خواهد شد. رای گیری فعلی در کنگره در زمینه استفاده مشروط از نیروی نظامی غیرضروری است و قبل از زمان مقرر یکی از مهمترین وظایف کنگره را بی اثر می کند.

کاری که اوباما و کنگره می توانند انجام دهند این است که همچنان به استفاده از نیروی نظامی برای جلوگیری از دسترسی ایران به سلاح هسته ای تمایل داشته باشند و این مسیر را دنبال کنند. ایالات متحده می تواند با حضور طولانی مدت و قوی در منطقه (با حضور ناو هواپیمابر و جنگنده‌ها در خلیج فارس) این تهدید را معتبر نگاه دارد. در پایان توافق هسته ای پایان داستان نیست بلکه فصل دیگری در چالش های گسترده ایالات متحده در برخورد با ایران و خاورمیانه است. پس از موفقیت حاصل از دستیابی به برنامه اقدام مشترک، گزینه های سیاسی تقریبا نامحدود هستند. اما ایالات متحده باید عاقلانه انتخاب کند اگر می خواهد بر روی این توافق حساب کند به جای آنکه قبل از اجرا آن را تضعیف سازد. کنگره آمریکا باید خویشتنداری نشان دهد و بر روی قانونی تمرکز کند که بر روی مجموعه ای از اقدامات که جمهوریخواهان و دموکرات ها با هم توافق دارند، اجماع ایجاد نماید. این موضوع احتمال دستیابی ایران به سلاح هسته ای را کم و به ثبات در خاورمیانه کمک می کند.

یان گلدن برگ تحلیلگر ارشد و مدیر برنامه امنیت خاورمیانه در مرکز امنیت آمریکایی جدید است که در گذشته عضو تیم تحلیلگران امور ایران در وزارت دفاع آمریکا بود. نیکلاس هراس نیز تحلیلگر این موسسه است.