گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو - امین رحمانی؛ تحقیقات متعدد علمی نشان می دهد رابطه دوستی می تواند یکی از مهمترین علل آفات اجتماعی باشد و تنها راه مقابله با آن اتخاد رویکرد تربیتی مناسب است.
علایق، تمایلات و وابستگی های انسان ها در نحوه زندگی شان تأثیرات عمیقی دارد. دوری از آن تمایلات و علایق موجب نگرانی و افسردگی ایشان می گردد. فرض کنید شما نسبت به موبایل تان علاقه و وابستگی شدیدی پیدا کرده اید، در این صورت چند ساعت در روز از آن استفاده می کنید و بسیاری از کارهایتان را نیز با آن پیگیری می کنید و همواره این نگرانی همراه تان خواهد بود که نکند این موبایل خراب شود، دزدیده شود و یا از کار بیفتد؛ که در این صورت قسمتی از فعالیت های روزمره اش را از کار خواهد انداخت.
این بحث را نسبت به تمامی اشیاء و اموری که بهشان تعلق دارید، از ماشین، تبلت و کامپیوتر گرفته تا خانه، خانواده، دوستان و ... گسترش دهید؛ آنگاه نگرانی ها و افسردگی هایتان چندین برابر افزایش خواهد یافت. تمام سعی شما این خواهد بود که این اموری که بهشان تعلق دارید را به گونه ای حفظ کنید؛ تا خیالتان راحت شده و آرام و قرار پیدا کنید. پس به گونه ای اسیر و در بند آنها خواهید بود. بنابراین رفتار، اندیشه و تمایلات تان درگیر و تحت تأثیر آن امور قرار خواهد گرفت.
یکی از مصادیقی که انسان به آن تمایل و تعلق دارد دوست و رفیق اوست. انسان فطرتاً به دنبال انیس، همدم و رفیق می گردد و وقتی رفیقی می یابد و این رفاقت ادامه پیدا می کند، کم کم تعلق و وابستگی بین این دو شدت یافته، مشترکات شان فزونی گرفته و جدایی از یکدیگر سخت تر خواهد شد. لذا سعی می کنند کمتر همدیگر را ناراحت کنند و در شرایط مختلف برای رضایت دوست خود از عقاید و ارزش های خود کوتاه می آیند. خصوصاً اگر این دوستی یکطرفه باشد که در این صورت کاملاً به آن شخص دیگر متمایل خواهد شد. لذاست که در کلام پیامبر اسلام(ص) آمده است که: از همنشین بد بپرهیز که ترا به او بشناسند. همچنانکه پسر نوح با بدان بنشست، خاندان نبوتش گم شد.
بنابراین انسان باید در دوست یابی ها و دوست گزیدن های خود بسیار محتاط و جدی باشد. زیاد دیده شده که شخصی را سالم و سر به راه دیده ایم ولی پس از مدتی به انحراف و گمراهی کشیده شده است و پس از پیگیری دلایل این تغییر رفتار، دوستان ناباب مشاهده شده است. امیرمومنان می فرمایند؛ «با مردمان خوب، رفاقت کن در شمار آنان خواهی بود و از مردمان بد فاصله بگیر تا در اعداد آنان محسوب نشوی.»
معمولاً انسان در مکان هایی رفت و آمد داشته و نیز در بین گروه هایی آمد و شد می کند که به آنها تعلق دارد و لذا آدمی برای آنکه تعلقاتش منحرف نشود و دوستان ناباب پیدا نکند باید نسبت به مکان ها و گروه هایی که در آن رفت و آمد دارد دقت و احتیاط کند.
مسجد یکی از مکان هایی است که انسان ها می توانند در آن دوستانی صمیمی پیدا کنند. کسانی که مقید به رفت و آمد در مسجد هستند و نسبت به آن تعلق دارند کسانی هستند که به تعبیر قرآن دوست دارند پاکیزه شوند؛
«لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَی التَّقْوی مِنْ أَوَّلِ یوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فیهِ رِجالٌ یحِبُّونَ أَنْ یتَطَهَّرُوا» (توبه/ 108) «آن مسجدی که از روز نخست بر پایه تقوا بنا شده، شایسته تر است که در آن (به نماز) بایستی، در آن مردانی هستند که دوست دارند پاکیزه شوند.»
مسجد محل اجتماع مومنین است و در تمامی سطوح سنی مخاطب دارد؛ لذا در مساجد نیاز به دوستیابی و ارضای رفیق و انیس خواهی به نحو شایسته ای برآورده می شود. دوست گزینی در مساجد پایبندی و تعلق انسان به مسجد را نیز اضافه می کند و این تأثیر به سزایی در سعادت و سلامتی انسان دارد.
حلقه های تربیتی صالحین یکی از تشکیلات تربیتی ای هست که در مساجد سراسر کشور گسترده شده، و مسجد را محور تمامی فعالیت های خود می داند. این حلقه های تربیتی سطوح سنی مختلفی را در خود جای داده است که به خوبی نیاز به رفیق و دوست شایسته و هم سن و سال را برآورده می کند.