گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در چند سال اخیر و به مرور زمان این نکته برای اهالی فوتبال ثابت شد که بازی در تیم های بزرگ توأمان با حاشیه، تنها برای بازیکنانی امکان پذیر است که تمرکز آن ها فقط بر بازی خودشان باشد و لاغیر؛ در این میان اما بازیکنانی بوده اند که به عنوان ستاره در تیم های استقلال و پرسپولیس وارد شده اند که بعد از مدتی با ایجاد حاشیه به بیراهه رفتند؛ که در نهایت یا باعث کم فروغ شدن آن ها شد و یا محو شدنشان از صحنه فوتبال را به همراه داشت.
ورود بازیکنان در تیم های بزرگ نظیر استقلال و پرسپولیس همیشه با سر و صدای زیادی همراه است و این هیاهو وقتی بیشتر می شود که بازیکن مورد نظر به عنوان ستاره و اکثرا با قیمت های نجومی جذب می شوند؛ از این مرحله به بعد بازیکنان به دو دسته تقسیم می شوند؛ دسته اول بازیکنانی که به قول معروف سر در لاک خود دارند و با فاکتور حاشیه گریزی به موفقیت می رسند و در نهایت، هم برای تیم باشگاهی و هم برای تیم ملی مفید واقع می شوند.
اما دسته دوم بازیکنانی هستند که از همان بدو ورود به دنبال جلب توجه و حاشیه سازی می روند و اغلب خوراک خبری بسیار مناسبی برای رسانه ها می باشند؛ این بازیکنان در ادامه راه اغلب به مشکل می خورند و در نهایت چیزی جز دردسر برای تیم باشگاهی خود بر جا نمی گذارند.
آنچه در بالا گفته شد مصداق بارز احوالات بازیکنان تیم های استقلال و پرسپولیس در سال های اخیر بوده که نمونه های زیادی از هر دو گروه را می توان برشمرد؛ با این وجود آنچه که در روزهای اخیر مبدل به تیتر یک رسانه ها شده، نامی جز "سوشا مکانی" سنگربان فعلی تیم پرسپولیس(بخوانید سابق) نبوده که این روزها از لحاظ انضباطی وضعیت چندان خوشایندی ندارد.
باید ها و نباید های حضور مکانی در پرسپولیس
در زمان حضور حمید درخشان در پرسپولیس، این تیم از حضور نیلسون برزیلی و سوشا مکانی در پست دروازه بانی بهره می برد؛ با گذشت زمان اما کار به جایی رسید که دیگر جایی برای حضور همزمان این دو دروازه بان در پرسپولیس نماند و در نهایت حمید درخشان تصمیم گرفت تا سنگربان امتحان پس داده برزیلی را از فهرست خود خارج کند و با جذب ایمان صادقی، اسباب آرامش خیال سوشا مکانی را برای رشد و پیشرفت در پرسپولیس فراهم آورد؛ با این وجود از آن پس دروازه قرمزپوشان پایتخت هیچگاه رنگ آرامش را به خود ندید و به لطف رفتارهای گاه و بیگاه سوشا مکانی، گلر منتخب درخشان با حاشیه های متعددی رو به رو شد.
با برکناری درخشان و آمدن برانکو ایوانکوویچ به جای او، مکانی همچنان گلر شماره یک ماند و در این میان پرسپولیس هم هر چند وقت یکبار از حواشی سوشا بهره مند می گردید؛ این رویه به صورت کج دار و مریز ادامه داشت تا همین چند روز پیش که خبر سرقت اطلاعات گوشی سوشا مکانی، بار دیگر حاشیه آفرید و بعد از آن هم اتفاقات و اتهامات ناخوشایندی بود که پشت سر هم برای او به وقوع پیوست که همگی آن ها نشان از عمق زیاد فاجعه می داد؛ اتفاقات اخیر به حدی سوشا را از دروازه پرسپولیس و به طور کلی ازفوتبال دوره کرده که مسئولین این تیم برای جایگزینی وی سراغ علیرضا بیرانوند، سنگربان ملی پوش نفت تهران رفتند.
با همه این تفاسیر آنچه که هویداست، حرکت اشتباه پرسپولیس در جذب سوشا مکانی و ادامه همکاری با او بود؛ مکانی که در استیل آذین نشان داده بود استعداد بالقوه ای در حاشیه سازی دارد، در ادامه دوران فوتبالش و در فولاد خوش درخشید و با این تیم قهرمان لیگ شد؛ با این وجود بهتر بود سوشا در همان فولاد می ماند یا به تیمی شبیه به فولاد که بستر آرام تری نسبت به سرخابی های پایتخت داشت، می رفت و خیل عظیم این اتفاقات برایش رقم نمی خورد.
در همین رابطه حمید درخشان، سرمربی سابق پرسپولیس با اظهار ندامت در مورد تصمیم خود راجع به مکانی و نیلسون میگوید: «او قدر فرصتی که پارسال به او دادم ندانست؛ من به خاطر این که یک جوان برای تیم ملی تربیت کنم به او میدان دادم و نیلسون گلر خوب برزیلی را رد کردم تا به او امید و اعتماد بدهم؛ اگر نیلسون را نگه داشته بودم هم پرسپولیس بهتر نتیجه می‌گرفت وهم آبرویم را برای او به خطر نمی‌انداختم.
درخشان با ابراز مجدد تأسف میگوید بازیکنان انسان هستند و مثل انسان‌های دیگر اختیار دارند که مسیر زندگی خود را تعیین کنند، من در پرسپولیس جای کرمانی وپیوس را به مهدوی کیا و بزیک دادم و جای نادر باقری را به نیما نکیسا و البته آنها از این فرصت‌ها بهره بردند و به تیم ملی رفتند اما سوشا مکانی ندانست که چطور باید رفتار کند.»
نمونه های پرحاشیه دیگر
از سوشا مکانی که بگذریم به وفور نمونه های دیگری یافت می شوند که چه در استقلال و چه در پرسپولیس منبع حاشیه سازی بوده اند و در نهایت هم یا با افت شدیدی رو به رو شدند و یا مجبور به ترک دنیای فوتبال و مستطیل سبز گردیدند؛ به عنوان مثال علیرضا نیکبخت بازیکن سابق سرخابی های پایتخت و تیم ملی که حواشی فراوانش سبب شد تا خیلی زودتر از موعد مقرر از مستطیل سبز کنار رود و استعدادش بسوزد.
پیام صادقیان نمونه دیگری است که به عنوان یک ستاره از ذوب آهن به پرسپولیس آمد؛ رفته رفته با پرداختن به امور غیرفوتبالی و پرحاشیه تبدیل به بازیکنی محروم و سکونشین برای این تیم شد و درنهایت با آمدن برانکو و قرار نگرفتن در لیست وی، به تیم نفت تهران پیوست؛ اما صادقیان برخلاف پرسپولیس در نفت بسیار موثر و مفید ظاهر شد و به دور از حاشیه به روال سابق خود در ذوب آهن برگشت.
دلایل افول اسم ها در تیم های بزرگ
با بررسی موارد بالا می توان علل متعددی را برای وقوع چنین اتفاقاتی برشمرد که می تواند رفتارهای حاشیه ای بازیکنان را توجیه کند؛ تیم های بزرگ نظیر استقلال و پرسپولیس به خودی خود، آبستن حواشی زیادی هستند که می تواند بستر مناسبی برای بازیکنان پر سر و صدا باشد؛ در این میان وظیفه یک نفر باتجربه و دلسوز به عنوان مربی و یا سرپرست می تواند نقش بسزایی در کنترل این بازیکنان داشته باشد که متأسفانه نبود یک سیستم حرفه ای می تواند این حاشیه سازی را دامن بزند؛ مسئله ای که این روزها به وفور شاهد آن هستیم.
دلیل بعدی دستمزدهای بی حساب و کتابی است که در قرار دادها گنجانده می شود و به نوعی باعث اشباع شدن بازیکن می گردد؛ سیستمی که در اروپا به هیچ وجه مرسوم نیست و تا بازیکن به یک پایداری نسبی نرسد، قرار داد قابل توجهی با وی امضاء نمی شود.
از دلایل دیگری که می توان در توجیه رفتارهای این چنینی بازیکنان پرحاشیه برشمرد، نداشتن فکر و جنبه حرفه ای خود بازیکن است که با حصول کوچکترین موفقیت و امکاناتی خود را اشباع می بیند و به اموری غیر از آنچه باید، می پردازد؛ همانطور که در بالا به پیام صادقیان اشاره شد و هم اکنون با دوری از فضای پرسپولیس، مجددا به روزهای اوج خود بازگشته است.
زنگ خطر
از طرفی در چند سال اخیر، جوانگرایی بسیار مفید و مناسبی در حال شکل گیری است که اکثر تیم ها از آن پیروی کرده و بر مبنای همین سیستم، طرح و برنامه های خود را پیاده می کنند که در پی آن میانگین سنی تیم ها با جذب بازیکنان جوان و مستعد، کاهش یافته است؛ به همین منظور از مسئولین فدراسیون تا کادر مدیریتی و فنی باشگاه های بزرگ و پرطرفدار باید بستری را فراهم آورند که از به حاشیه رفتن این بازیکنان و به هدر رفتن استعداد آن ها جلوگیری شود تا در آینده برای پشتوانه سازی تیم ملی به مشکل برنخوریم.
