رییس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران گفت: زمانی بیش از 70 درصد از نیاز دارویی کشور افغانستان را ما تامین میکردیم و افغانی‌ها داروهای ایرانی را قبول داشتند. اما رقابت بین شرکت‌های داروسازی ایران برای مالکیت انحصاری بازار افغانستان باعث شد تا این بازار را از دست دهیم و کشورهایی مثل پاکستان و چین با سوء‌استفاده از فرصت پیش‌آمده و کپی‌برداری از داروهای ایرانی، بازار را قبضه کنند.
به گزارش روابط عمومی سندیکا، محمود نجفی ضمن بیان این مطلب، افزود: در حال حاضر بحث رقابت از جمله مهمترین چالش‌های صنعت دارویی کشور است. متاسفانه شرکت‌های ما برای رقابت در سطح بین‌المللی بسیار کوچک هستند و از سوی دیگر عمده صادرات دارو در دست شرکت‌هایی شبهدولتی است که نه باور و نه انگیزه صادرات را دارند و از سوی دیگر حاضر نیستند ریسک سرمایه‌گذاری در این بخش را به خود بدهند. برای نمونه زمانی در مسکو و آذربایجان اقدام به ثبت شرکت دارویی و صادرات کردیم، اما متاسفانه به دلیل تغییرات مدیریتی و استراتژیک این عمل به شکست انجامید.
این مقام مسوول در خصوص وظیفه سندیکای صاحبان صنایع دارویی خاطرنشان کرد: اینجاست که مهمترین وظیفه سندیکای صاحبان صنایع دارویی یعنی توسعه صادرات و افزایش تراز مثبت صادرات نمایان می‌شود. در همین راستا برگزاری نمایشگاه‌های مختلف دارویی از جمله «ایران فارما» بسیار کمک‌کننده است. می‌تواند صادرات را توسعه دهد و بازار دارویی کشور را به جهانیان و بازار هدف بشناساند. نقشی که صاحبان صنایع دارویی برای این نمایشگاه قائلند نقشی توسعه‌محور و در مسیر استفاده از فناوری است. خوشبختانه دارو به شکلی است که حتی می‌توان در حوزه مهندسی دارو به کشورهایی که متقاضی دانش فنی ما هستند، عرضه و صادر کرد. برای نمونه در حال حاضر به این سطح از قدرت و دانش رسیده‌اییم که بتوانیم در حوزه صادرات دانش فنی داروهای بیوتیک به مبادله بپردازیم و یکی از شرکت‌های دارویی توانسته در بخش فروش دانش فنی در این حوزه به فعالیت بپردازد.
وی خاطرنشان کرد: رقابت شرکت‌های دارویی کشور عمدتا محدود به رقابت میان شرکت‌های داخلی است و همین خود باعث بروز مشکلات بسیاریشود. به‌طور معمول صادرات دارو در هر کشوری به رفتار سیاسی دولت‌ها بازمی‌گردد.
نجفی درخصوص مشکلات صادرات در سال گذشته نیز گفت: در سال‌های گذشته هم یکی از مشکلات صادرات این بود که اقبال از سوی واردکنندگان کشورهای دیگر کم بود. باید این نکته را بپذیریم که کشور ما ذاتا واردکننده است نه صادرکننده؛ بنابراین لازم است در صورت نیاز، نیروهایی از کشورهای دیگر به کشور وارد کنیم تا اصول اساسی صادرات را آموزش دهند یا همکاری‌های گسترده‌ای با نیروهای خارجی انجام دهیم. هند از جمله کشورهای موفق در صادرات دارو است و در حال حاضر این فکر در سندیکا ایجاد شده که با شرکت‌های هندی فعال در عرصه صادرات همکاری گسترده انجام دهند و حتی زمینه تاسیس و فعالیت این شرکت‌ها را در کشور مهیا کنند.
رییس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی اظهار داشت: دیگر چالش صادرات، قوانین و مقررات صنعت دارویی کشور است که باید به روز و منطبق با آخرین دانش فنی بین‌المللی شود. متاسفانه گاهی جایزه‌های صادراتی در نظرگرفته و با مرور زمان فراموش می‌شود یا به معافیت‌های مالیاتی توجهی نمی‌شود و قوانین گمرکی مانع از فعالیت صادرکننده می‌شود. این در حالی است که حدود 40 درصد از ارزش ریالی دارو وابسته به واردات است، برهمین اساس باید از کشورهای پیشرفته در صنعت دارو هم در جهت تامین نیازهای داخلی کشور و هم در جهت توسعه صادرات کمک گرفت.
نجفی تصریح کرد: قصد نداریم صنعت دارویی کشور را در حصاری قرار دهیم که شرکت‌های داخلی به رقابت با یکدیگر بپردازند؛ توسعه صنعت دارویی کشور علاوه بر رفع مشکلات موجود، کمک به توسعه اشتغال است. در حال حاضر 18 دانشکده داروسازی در کشور وجود دارد که سالانه شماری داروساز پرورش می‌دهند که خواهان فعالیت در صنعت دارویی کشور هستند.
وی در ادامه در توضیح چشم انداز صنعت دارویی کشور در دوره پساتحریم، گفت: صنعت دارویی کشور دوره‌های مختلفی را پس از انقلاب پشت‌سر گذاشته است. از سال 65 که رشد صنعت دارویی کشور آغاز و این صنعت به‌روز شد، تحریم‌ها دیگر تهدید جدی علیه این صنعت بودند. توجه داشته‌باشیم که دارو جزو نیازهای اساسی هر کشور است و اگر کشوری درصدد حفظ استقلال سیاسی و اقتصادی است باید توجه ویژه‌ای به دو بخش دارو و غذا داشته‌باشد. در غیر این صورت تولید کالایی که مزیت اقتصادی ندارد و ارزش افزوده بالایی هم ندارد چندان هنر نیست. حدود 700 میلیون دلار مصرف ارزی بخش تولید و 1 میلیارد و 300 میلیون تومان واردات دارو ساخت‌شده. بر همین اساس برای 97 درصد تامین داروی نیاز داخل 700 میلیون دلار ارز مصرف می‌کنیم، اما برای تنها 3 درصد نیاز دارویی که وارد می‌شود چندین برابر ارز مصرف می‌شود. بنابراین اهمیت تولید دارو از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. خوشبختانه از بدو پیروزی انقلاب اهمیت این موضوع درک واز همان زمان به تولید دارو توجه ویژه‌ای مبذول شد.
نجفی تاکید کرد: لازم است در دوره پساتحریم از اشتباهات گذشته درس بگیریم. در این دوره فرصت‌هایی خلق شده‌است که باید از آن‌ها نهایت بهره را برد. برای مثال روسیه یکی از فرصت‌های جدی ماست که باید با تحول در کمیت و کیفیت محصولات صادراتی، به این بازار دست یابیم. تشکیل کنسرسیوم دارویی برای کشورهایی از جمله روسیه، مثل کنسرسیوم پتروشیمی در این زمینه بسیار موثر خواهد بود.