گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، دکتر سعید زیباکلام؛ براستي انتظار داريم هيئت منصوب دولت براي نظارت بر چگونگي اجراي توافقنامه‌اي كه نه تنها در همان دولت مورد مذاكره و توافق قرار گرفته است كه اصل و فرع سرمايه و اعتبار آن دولت در گرو اعلام موفقيت‌آميز اجراي آن توافقنامه است، اينك رسما و علنا اعلام كند كه: ملت ايران! دولت در شناخت خود از دشمن قسم‌خوردة شماره يك انقلاب و منافع ملي كشور اشتباه كرده، هر دو سياست اعتمادسازي و اعتمادكردن دولت به آمريكاييان سرتاپا غلط بوده، و دولت با آمريكاييها قراردادي بسته كه مطابق آن ايران بايد كل تاسيسات هسته‌اي خود را به ويترين ملت‌فريبي تبديل كند در حالي كه آمريكاييها هيچ تعهدي نكرده‌اند كه نظام تحريمها را برچينند؟
براستي ما چي فكر مي‌كنيم و چطور فكر مي‌كنيم كه چنين انتظاري داريم؟ آخر در كجاي دنيا هيئت نظارت و داوري بر ماجرايي، بدست مجريان و بانيان همان ماجرا سپرده مي‌شود؟
براستي در كجاي توافقنامه‌هاي ژنو و لوزان و وين(همان برجام) آمريكاييها تعهد داده‌اند كه پس از ويتريني‌شدن كلّ تاسيسات هسته‌اي ايران، نظام تحريمها را بر مي‌چينند؟ بفرض كه بنا به مصلحتي بگوييم سرداران ديپلماسي اداي ديانت و امانت و شجاعت كرده باشند، آيا وقت آن نرسيده كه كارشناسان روابط بين‌الملل و حقوق و ساير اساتيد علوم انساني و اجتماعيِ دانشگاهي و حوزوي به ميدان آيند و با صداي بلند و شفاف اداي دين خود به ملت و انقلاب كنند؟
حيرت‌انگيز و دردآور نيست كه هنگامي كه رئيس جمهور چرخ هسته‌اي را به چرخ اقتصاد و معيشت كشور گره زد و با اينكار اقتصاد و استقلال كشور را به مذاكرات با مستكبران غربي پيوند زد و در نتيجه رسيدن به توافق را تحت هر شرايطي پيشاپيش پذيرا شد، از مجلس شوراي اسلامي و بويژه از هيئت رئيسه آن هيچ صدايي برنخاست؟
حيرت‌انگيز و دردآور نيست هنگامي كه بلااستثناء تمام رجال سياسي فعلي و سابق و اسبق آمريكا، و تمام تحليلگران سياسي و راهبردي و امنيتي آمريكا و انگليس از نقش محوري و بنياني نظام تحريمها در اجبار ايران به مذاكره و مصالحه سخن ميگويند شخص رئيس جمهور، هيئت مذاكره‌كننده و رسانه‌هاي دربار زر و زور و تزوير علي‌الدوام از موفقيت قريب‌الوقوع برچيدن تحريمها و رونق و شكوفايي اقتصاد و معيشت مملكت سخن ميگويند و هيئت رئيسه مجلس شورا نه تنها به اين روند و سياست اعتراضي نمي‌كند كه به شيوة يك ضربه به ميخ يك ضربه به نعل ان را حمايت مي‌كند؟
حيرت‌انگيز و دردآور نيست كه هنگامي كه رئيس جمهور در هر گام از مذاكرات، گام توافقنامة ژنو و گام توافقنامة لوزان و گام توافقنامة وين، بارها و بارها در كوچه و برزن فروپاشي نظام تحريمها را جار زدند، از سوي مجلس شورا، و بويژه هيئت رئيسه مجلس هيچ فرياد اعتراضي برنخاست كه كِي و كجا نظام تحريمها برچيده شد؟
حيرت‌انگيز نيست كه اينك كه حدود يكسال تمام از تصويب و تاييد توافقنامة نهايي وين ميگذرد و دولت تدبير از بالا و پايين متوجه شده كه از مذاكرات هيچ آبي به آسياب اقتصاد كشور ريخته نشده و نظام تحريمها قرص و محكم پابرجاست، انتظار داريم هيئت نظارت بر اجراي توافقنامه، يعني عمدتا همان هيئت مذاكره‌كننده، از كلاه فضاحت‌باري كه به سر ايران رفته صحبت كند؟
دردآور نيست كه اين انتظارات با هيچ نوع منطقي نمي‌خواند؟ كه از ابتدا، نظارت و ارزيابي به جمع ديگري همچون كميسيون سياست خارجي و امنيت ملي مجلس شورا و يا هيئتي مركب از برخي رجال هشيار و امين و برخي از نمايندگان مجلس واگذار نشده است؟
براستي حد يقف همراهي‌هايِ چراغ خاموش مجلس شوراي اسلامي با سياست ضداستقلالي دولت تدبير كجاست؟ مجلس شورا و ساير نهادهاي ذيصلاح تا كي ميخواهند نظاره‌گر وعده‌هاي سرابي و توهين و تحقير منتقدان و شعور سياسي ملت از سوي رئيس جمهور باشند؟
آيا براستي روشن نيست كه اين دولت تا قيام قيامت هم مدعي تدبير در مذاكرات، توفيقات مشعشع سرداران ديپلماسي، و برچيدن قريب‌الوقوع تمام نظام تحريمها خواهد بود؟ و اين تدابير و توفيقات را هم غيرصادقانه به هدايتها و حمايتهاي رهبر انقلاب نسبت ميدهد تا مانع از انتقادات و اعتراضات گستردة ملت شود؟
مگر نشنيده‌ايم كه آقاي رئيس جمهور به عوض پذيرش و اعتراف به اشتباهات كلان سياست خارجي و پابرجا ماندن نظام تحريمها، با آرامش و طمانينة تمام براي برچيدن نظام تحريمها و رفع مشكلات و موانع مالي، مذاكرات ديگري را براي برجام‌هاي 2 و 3 پيشنهاد مي‌كنند؟ در اينجا رايحة بسيار گزنده و هولناكي استشمام نمي‌شود؟
آيا ماية شرمساري و سرافكندگي نيست كه پس از اين پيشنهاد فاجعه‌آميز، هيچ فرياد و اعتراضي از سوي نهادهاي نظارتي بويژه مجلس شورا بلند نشد؟ آيا روشن است انقلاب تدريجا بكجا مي‌رود؟
براستي براي ملت ايران آشكار نيست كه وعدة سرخرمن برجام‌هاي 2 و 3 در ارتباط با نظام امنيت دفاعي كشور و آرمان دفاع از مظلومان، از انقلاب اسلامي چه باقي خواهد گذارد؟
آيا اينك كه ملت ايران مذاكرات هسته‌اي را در دولت يازدهم ديده و سراب برچيدن نظام تحريمها را چشيده، مي‌خواهد سراب‌هاي ديگري را پس از انتخابات سال 96 در دولت دوازدهم تجربه كند؟
"من كان يريد العزه فللّه العزه جميعا، اليه يصعد الكلم الطيب و العمل الصالح يرفعه، والذين يمكرون السيئات لهم عذاب شديد و مكر اولئك هو يبور"(سوره مباركه فاطر: 10).
*انتشار یادداشت‌ها به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشگاهی است
