به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، مجله آمریکایی «امریکن کانسروتیو» (American Conservative)، در یادداشتی با عنوان «حالا وقت مناسبی برای همه پرسی کردستان عراق نیست» نوشت: احتمال می‌رود مردم کردستان عراق سپتامبر آینده به سمت مسیری پرخطر حرکت کنند که نتیجه آن جز بدبختی، چه بسا جنگ با کشورهای همسایه نخواهد بود.
در این یادداشت آمده است: شمار کُردهای منطقه به طور کلی کم‌تر از ۳۰ میلیون نفر است، آن‌ها در مناطقی از چهار کشور پراکنده هستند؛ ۱۵ میلیون کرد در ترکیه، شش میلیون در ایران، شش میلیون در عراق و همین تعداد هم در سوریه هستند.
بنا به ادعای این روزنامه آمریکایی، درد و رنج طولانی کرد‌ها از انزوا، مهاجرت اجباری، سرکوب، تبعیض و کشتار جمعی از سوی نظام‌های حاکم بر کشورهایشان تمایل آن‌ها را برای رسیدن به استقلال بیش‌تر کرده است.
شش میلیون نفر از این کُرد‌ها در کردستان عراق در سایه یک نظام حکومتی فدرال زندگی می‌کنند که به آن‌ها اجازه برخورداری از آزادی و فرصت‌های بیش‌تری به نسبت دیگر کشورهای منطقه که این قوم در آنجا حضور دارد، داده است.
با این وجود کردستان در طول پنج سال گذشته روند رو به پیشرفتی نداشته است که عوامل خارجی همچون جنگ با داعش کاهش جهانی قیمت نفت و فشارهای اقتصادی که بر همه منطقه سایه افکنده از عوامل آن بوده و در نتیجه آن کارکنان دولتی مثل همیشه حقوق خود را دریافت نمی‌کنند و سرمایه گذاری‌های خارجی هم از این منطقه خارج شده است.
این مجله آمریکایی آورده است: در همین حال دو کشور ایران و ترکیه که دربرگیرنده جامعه بزرگی از کرد‌ها هستند بشدت با تشکیل کشور کردستان در مرزهای خود مخالفند... سیاست کنونی آمریکا هم از تشکیل کشور مستقل کردستان حمایت نمی‌کند با وجود اینکه آمریکا متحد کُرد‌ها محسوب می‌شود.
وجود اختلاف و تفرقه در داخل کردستان عراق نیز خود هر گونه تلاشی برای تشکیل کشور مستقل را نابود می‌کند و نهادهای دموکراتیک در این منطقه ناکارآمد و اشکال مختلف فساد، ارکان آن را متزلزل کرده است.
مسعود بارزانی، رئیس منطقه کردستان عراق هم در حالی بیش‌تر از موعد قانونی چهار ساله خود در قدرت مانده که هنوز امیدی به برگزاری انتخابات هم وجود ندارد.
پارلمان کردستان عراق طی ۲ سال گذشته هیچ جلسه‌ای برگزار نکرده و دولت منطقه کردستان و نیروهای مسلح آن که به پیشمرگه شناخته می‌شوند هم تقریبا ورشکسته است، درآمد این منطقه هم به دنبال تحرکات زیادی که کردستان علیه بغداد انجام داده کاهش یافته است که از جمله آن کشیدن یک خط لوله نفت ویژه خود از ترکیه و انعقاد معاملات نفت با شرکت‌های نفتی بدون اخذ موافقت دولت مرکزی عراق بوده است.
روزنامه واشنگتن پست اخیرا با انتشار مقاله‌ای بشدت بارزانی را برای تشکیل کشور مستقل تشویق کرده و موضوعاتی همچون جنایاتی که بر سر کُرد‌ها در سال‌های دهه هشتاد در دوران دیکتاتوری صدام آمده بود و توافقنامه‌های متعددی که دولت عراق آن را نقض کرده است دلایلی برای ضرورت تشکیل کشور مستقل کردستان خواند.
جدایی اقلیم کردستان از عراق موانعی قانونی دارد که بارزانی به آن نپرداخته از جمله ماده یک قانون اساسی عراق و نیز تصمیمات شورای امنیت شامل قطعنامه ۱۳۸۴ مصوب سال ۲۰۰۳ که در آن بر حاکمیت مستقل عراق و مخالفت آمریکا با جدایی اقلیم بر اساس توافق سال ۲۰۰۸ با عراق تاکید شده است و بر اساس آن آمریکا به حفظ وحدت عراق و استقلال آن ملزم شده است.
اما حالا با گذشت چند سال از تمایل کُرد‌ها برای تعیین سرنوشتشان به نظر می‌رسد نتیجه همه پرسی جدید مژده خیری برای کردستان نباشد بلکه به درگیری و تشدید تنش بین احزاب منجر شود بخصوص که شدت آن هرگز به اندازه امروز نبوده و نارضایتی‌ها به اوج خود رسیده است.
ملت‌های زیادی در تاریخ معاصر ما به برخورداری از استقلال کامل چشم دوختند و برخی از آن‌ها هم به چیزی که می‌خواستند رسیدند، اما حکایت‌های تلخ بسیاری هم از شکست و ناکامی ملت‌هایی وجود دارد که می‌خواستند از کشوری مستقل و قدت نفوذی بالاتر در مناطق خود برخوردار باشند، اما با عواقب وحشتناکی روبرو شدند چرا که نمی‌توانند خواسته‌های گروه‌های مختلف در آن را با هم تطابق بدهند و در برخی اوقات نتیجه آن جز وقوع جنگ داخلی نیست، جنگ‌های بالکان در دهه نود قرن گذشته، سودان، اتیوپی، لیبی و سوریه همگی نمونه‌های غم انگیزی از تلاش‌های اینچنینی برای رسیدن به استقلال است.
کُرد‌ها استقلال خود را در تشکیل کشوری مستقل می‌بینند، اما حرکت این چنینی در این نقطه از تاریخ، کردستان را در مسیری خطرناک با عواقبی ناپیدا قرار می‌دهد چرا که اکنون زمان مناسب برای تشکیل کشور مستقل در شمال عراق نیست.
در این یادداشت آمده است: شمار کُردهای منطقه به طور کلی کم‌تر از ۳۰ میلیون نفر است، آن‌ها در مناطقی از چهار کشور پراکنده هستند؛ ۱۵ میلیون کرد در ترکیه، شش میلیون در ایران، شش میلیون در عراق و همین تعداد هم در سوریه هستند.
بنا به ادعای این روزنامه آمریکایی، درد و رنج طولانی کرد‌ها از انزوا، مهاجرت اجباری، سرکوب، تبعیض و کشتار جمعی از سوی نظام‌های حاکم بر کشورهایشان تمایل آن‌ها را برای رسیدن به استقلال بیش‌تر کرده است.
شش میلیون نفر از این کُرد‌ها در کردستان عراق در سایه یک نظام حکومتی فدرال زندگی می‌کنند که به آن‌ها اجازه برخورداری از آزادی و فرصت‌های بیش‌تری به نسبت دیگر کشورهای منطقه که این قوم در آنجا حضور دارد، داده است.
با این وجود کردستان در طول پنج سال گذشته روند رو به پیشرفتی نداشته است که عوامل خارجی همچون جنگ با داعش کاهش جهانی قیمت نفت و فشارهای اقتصادی که بر همه منطقه سایه افکنده از عوامل آن بوده و در نتیجه آن کارکنان دولتی مثل همیشه حقوق خود را دریافت نمی‌کنند و سرمایه گذاری‌های خارجی هم از این منطقه خارج شده است.
این مجله آمریکایی آورده است: در همین حال دو کشور ایران و ترکیه که دربرگیرنده جامعه بزرگی از کرد‌ها هستند بشدت با تشکیل کشور کردستان در مرزهای خود مخالفند... سیاست کنونی آمریکا هم از تشکیل کشور مستقل کردستان حمایت نمی‌کند با وجود اینکه آمریکا متحد کُرد‌ها محسوب می‌شود.
وجود اختلاف و تفرقه در داخل کردستان عراق نیز خود هر گونه تلاشی برای تشکیل کشور مستقل را نابود می‌کند و نهادهای دموکراتیک در این منطقه ناکارآمد و اشکال مختلف فساد، ارکان آن را متزلزل کرده است.
مسعود بارزانی، رئیس منطقه کردستان عراق هم در حالی بیش‌تر از موعد قانونی چهار ساله خود در قدرت مانده که هنوز امیدی به برگزاری انتخابات هم وجود ندارد.
پارلمان کردستان عراق طی ۲ سال گذشته هیچ جلسه‌ای برگزار نکرده و دولت منطقه کردستان و نیروهای مسلح آن که به پیشمرگه شناخته می‌شوند هم تقریبا ورشکسته است، درآمد این منطقه هم به دنبال تحرکات زیادی که کردستان علیه بغداد انجام داده کاهش یافته است که از جمله آن کشیدن یک خط لوله نفت ویژه خود از ترکیه و انعقاد معاملات نفت با شرکت‌های نفتی بدون اخذ موافقت دولت مرکزی عراق بوده است.
روزنامه واشنگتن پست اخیرا با انتشار مقاله‌ای بشدت بارزانی را برای تشکیل کشور مستقل تشویق کرده و موضوعاتی همچون جنایاتی که بر سر کُرد‌ها در سال‌های دهه هشتاد در دوران دیکتاتوری صدام آمده بود و توافقنامه‌های متعددی که دولت عراق آن را نقض کرده است دلایلی برای ضرورت تشکیل کشور مستقل کردستان خواند.
جدایی اقلیم کردستان از عراق موانعی قانونی دارد که بارزانی به آن نپرداخته از جمله ماده یک قانون اساسی عراق و نیز تصمیمات شورای امنیت شامل قطعنامه ۱۳۸۴ مصوب سال ۲۰۰۳ که در آن بر حاکمیت مستقل عراق و مخالفت آمریکا با جدایی اقلیم بر اساس توافق سال ۲۰۰۸ با عراق تاکید شده است و بر اساس آن آمریکا به حفظ وحدت عراق و استقلال آن ملزم شده است.
اما حالا با گذشت چند سال از تمایل کُرد‌ها برای تعیین سرنوشتشان به نظر می‌رسد نتیجه همه پرسی جدید مژده خیری برای کردستان نباشد بلکه به درگیری و تشدید تنش بین احزاب منجر شود بخصوص که شدت آن هرگز به اندازه امروز نبوده و نارضایتی‌ها به اوج خود رسیده است.
ملت‌های زیادی در تاریخ معاصر ما به برخورداری از استقلال کامل چشم دوختند و برخی از آن‌ها هم به چیزی که می‌خواستند رسیدند، اما حکایت‌های تلخ بسیاری هم از شکست و ناکامی ملت‌هایی وجود دارد که می‌خواستند از کشوری مستقل و قدت نفوذی بالاتر در مناطق خود برخوردار باشند، اما با عواقب وحشتناکی روبرو شدند چرا که نمی‌توانند خواسته‌های گروه‌های مختلف در آن را با هم تطابق بدهند و در برخی اوقات نتیجه آن جز وقوع جنگ داخلی نیست، جنگ‌های بالکان در دهه نود قرن گذشته، سودان، اتیوپی، لیبی و سوریه همگی نمونه‌های غم انگیزی از تلاش‌های اینچنینی برای رسیدن به استقلال است.
کُرد‌ها استقلال خود را در تشکیل کشوری مستقل می‌بینند، اما حرکت این چنینی در این نقطه از تاریخ، کردستان را در مسیری خطرناک با عواقبی ناپیدا قرار می‌دهد چرا که اکنون زمان مناسب برای تشکیل کشور مستقل در شمال عراق نیست.
ارسال نظرات