به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دنشجو؛ هادی حجازی فر بازیگر و کارگدان تئاتر نسبت به مطلب یکی از رسانه‌ها درباره فعالیت هنری اش اینگونه واکنش نشان داد:
اول باید تشکر کنم از دوستانِ سینمادیلی که لایِ پوششِ بی وقفه و خستگی ناپذیرِ اخبار و سفرنامه هایِ فیلمِ محترمِ #خفه_گی محبت کردند و به فعالیت‌های منِ تازه از راه رسیده و بازیگرِ فیلم چندارگانیِ ماجرای نیمروز پرداختند و ان شالله چراغ سینما و سینما‌ها همیشه روشن و پُرنور باشد.
اما در ادامه به جهت علامتِ تعجب موجود در تیترِ مطلب و اِبرازِ نگرانیِ دلسوزانه و مشفقانه در پایانِ مَطلب و همچنین دوستی‌های مسبوق به سابقه عزیزانِ سینما دیلی، لازم دیدم ضمن تصحیحِ آمارِ اعلام شده، توضیح کوتاهی داشته باشم. فیلم‌های دارکوب، آستیگمات و همچنین سریال نفس مربوط به سالِ گذشته بودند که مجموع حضورِ من در این پروژه‌ها سیزده جلسه بوده است.
سه جلسه دارکوب، دو جلسه آستیگمات و هشت جلسه سریالِ نفس. حضور در نقش‌های کوتاهِ سه سکانسی صرفا تلاشی برای تجربه و شناخت بود که فارغ از نتیجه و ترس اتفاق افتاد که اگر نگرانِ جایگاهِ فرضی و ذهنی بودم نقش‌های کوتاه و حتی خنثی را قبول نمیکردم. "
پرواز به وقتِ شام" و در حال حاضر "شاه کش" تن‌ها کارهای من در سالِ جاری بوده است. امیدوارم زَمان و بُدو بُدوهای دَمِ جشنواره اجازه حضورِ تقریبا همزمان در فیلم‌های لاتاری و واسطه را هم به مَن بدهد تا با حضور کوتاه یا بُلندم بتونم بخشی از این پروژه‌ها باشم، یاد بگیرم و انشالله تاثیر گذار باشم. هر چند این حضور بدونِ کمکِ ابر و باد و مه و خورشید وفلک تقریبا نَشدنی است.
در جهانِ بازی اگر جز لذت درونی و شناخت، اتفاق‌های پیرامونی پر زَرق و بَرقش برایم جذابتر شود، لحظه‌ای تردید در تَرک نخواهم کرد.
صادقانه میگویم که هیچ جایگاهی برای خودم متصور نیستم که بخواهم نگرانِ از دست دادَنش باشم و هَرگز بودن به هر بَهایی از جمله خبر ساختن از بی خبری و ژست‌های کج و مَعوج گرفتن را به دغدغه‌های کوچک و بزعم خودم شریفِ تاتری نخواهم داد. هر حضوری، حتی پرشُمار، صرفا برای یادگیری است و اگر نتیجه کسبِ دانشِ نداشتهِ دوربین باشد، چرا که نه! پس می‌شود در مسیرِ آزمون و خطا حتی به انتخاب‌های اشتباه هم افتخار کرد. تذکرِ هر انحرافِ کوچکی از مسیرِ گفته شده سپاسِ قلبی مرا در پی خواهد داشت.
با تشکر. هادی حجازی فر بازیگر و کارگردان تئاتر
اول باید تشکر کنم از دوستانِ سینمادیلی که لایِ پوششِ بی وقفه و خستگی ناپذیرِ اخبار و سفرنامه هایِ فیلمِ محترمِ #خفه_گی محبت کردند و به فعالیت‌های منِ تازه از راه رسیده و بازیگرِ فیلم چندارگانیِ ماجرای نیمروز پرداختند و ان شالله چراغ سینما و سینما‌ها همیشه روشن و پُرنور باشد.
اما در ادامه به جهت علامتِ تعجب موجود در تیترِ مطلب و اِبرازِ نگرانیِ دلسوزانه و مشفقانه در پایانِ مَطلب و همچنین دوستی‌های مسبوق به سابقه عزیزانِ سینما دیلی، لازم دیدم ضمن تصحیحِ آمارِ اعلام شده، توضیح کوتاهی داشته باشم. فیلم‌های دارکوب، آستیگمات و همچنین سریال نفس مربوط به سالِ گذشته بودند که مجموع حضورِ من در این پروژه‌ها سیزده جلسه بوده است.
سه جلسه دارکوب، دو جلسه آستیگمات و هشت جلسه سریالِ نفس. حضور در نقش‌های کوتاهِ سه سکانسی صرفا تلاشی برای تجربه و شناخت بود که فارغ از نتیجه و ترس اتفاق افتاد که اگر نگرانِ جایگاهِ فرضی و ذهنی بودم نقش‌های کوتاه و حتی خنثی را قبول نمیکردم. "
پرواز به وقتِ شام" و در حال حاضر "شاه کش" تن‌ها کارهای من در سالِ جاری بوده است. امیدوارم زَمان و بُدو بُدوهای دَمِ جشنواره اجازه حضورِ تقریبا همزمان در فیلم‌های لاتاری و واسطه را هم به مَن بدهد تا با حضور کوتاه یا بُلندم بتونم بخشی از این پروژه‌ها باشم، یاد بگیرم و انشالله تاثیر گذار باشم. هر چند این حضور بدونِ کمکِ ابر و باد و مه و خورشید وفلک تقریبا نَشدنی است.
در جهانِ بازی اگر جز لذت درونی و شناخت، اتفاق‌های پیرامونی پر زَرق و بَرقش برایم جذابتر شود، لحظه‌ای تردید در تَرک نخواهم کرد.
صادقانه میگویم که هیچ جایگاهی برای خودم متصور نیستم که بخواهم نگرانِ از دست دادَنش باشم و هَرگز بودن به هر بَهایی از جمله خبر ساختن از بی خبری و ژست‌های کج و مَعوج گرفتن را به دغدغه‌های کوچک و بزعم خودم شریفِ تاتری نخواهم داد. هر حضوری، حتی پرشُمار، صرفا برای یادگیری است و اگر نتیجه کسبِ دانشِ نداشتهِ دوربین باشد، چرا که نه! پس می‌شود در مسیرِ آزمون و خطا حتی به انتخاب‌های اشتباه هم افتخار کرد. تذکرِ هر انحرافِ کوچکی از مسیرِ گفته شده سپاسِ قلبی مرا در پی خواهد داشت.
با تشکر. هادی حجازی فر بازیگر و کارگردان تئاتر
ارسال نظرات