مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه بیرجند گفت: روزی که آب قطع شد، ایثار و گذشتی که آن روز دانشجویان جهادی از خود نشان دادند، بینظیر بود.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با پایان امتحانات و شروع تابستان، فصلی جدید برای برپایی اردوهای جهادی رقم خورد و بسیج دانشجویی بار دیگر با هدف فقرزدایی و کمک به مردم روستاهای مناطق محروم وارد عمل شد تا علاوه بر اجرای این اردوها و کمک در راستای آبادانی کشور گامی در جهت خودسازی بردارد.
اردوهای جهادی در تعریف افراد مختلف معانی مختلفی دارد؛ اما آنچه که در همه تعاریف مشترک است؛ مجاهد بودن را در دل یادآوری می کند و از هر زاویهای که به آن نگاه کنی، فقط سازندگی را می بینی؛ حال یا سازندگی روستا و یا سازندگی نفس خویش.
بسیج دانشجویی دانشگاه بیرجند نیز از این موضوع مستثنی نبوده و مانند هر سال، اجرای اردوی جهادی در روستاهای مناطق محروم استان خراسان جنوبی بهانهای شد تا با دانیال مدبرعزیزی مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه بیرجند به گفتگو بنشینیم.
دانشجو: بازه زمانی اردوی جهادی شما در چه تاریخی بوده است؟ از ششم تا هجدم تیرماه اردوی جهادی دانشگاه ما آغاز شد و در شب شهادت امام جعفر صادق(ع) و با اجرای برنامه یادواره شهدا به پایان رسید.
دانشجو: چه تعداد از دانشجویان در این اردو مشارکت داشتند؟ ۲۵ نفر از خواهران و ۲۵ نفر از برادران در قالب چهار گروه و در چهار روستای فیروزآباد، چاه، ولی عصر، حسین آبادِ رزاق آباد و استرآباد به فعالیت پرداختند.
دانشجو: چه برنامههای عمرانی در روستا داشتید؟ تکمیل پروژه مدرسه و تعمیر سرویسهای بهداشتی مسجد روستای فیروزآباد از جمله کارهای عمرانی بود که صورت گرفت؛ اما کار اصلی ما در این روستا، اشتغالزایی بود که مبلغ ۱۰ میلیون تومان از استانداری کمک مالی دریافت شد تا برای استغال زنان روستا دستگاههایی تهیه شود و وارد مبحث حوله بافی شوند و بازار فروش آنان نیز پیش بینی شده است.
در روستای چاه، ولی عصر پروژه ساخت حسینیه روستا را در دست داشتیم که امسال رابطه اعتمادسازی کلید خورد و انشالله از سال آینده پروژه شروع خواهد شد. در روستای استرآباد و حسین آباد که خواهران حضور داشتند، یشتر برنامهها بر محور فعالیتهای فرهنگی بود.
دانشجو: برنامههای فرهنگی چه مواردی را شامل می شد؟ حضور نیروهای هلال احمر جهت برگزاری کلاس کمکهای اولیه و کنترل فشار خون، مباحث بهداشتی، بیماریهای زنان و... از جمله مواردی بود که در این روستاها صورت گرفت.
دانشجو: استقبال اهالی روستا از شما به چه صورت بود؟ اهالی روستا به شدت کمک و استقبال کرده بودند تا جایی که هر روز صبح و قبل از بیدار شدن بچهها مواد غذایی مانند نان محلی، تخم مرغ محلی، دوغ محلی و... پشت در می گذاشتند و میرفتند تا کسی از بچهها متوجه نشود که این محبت از سوی کیست. مردم روستا نیز در نماز جماعت و برنامههای فرهنگی مشارکت فعال داشتند.
دانشجو: چه سازمانها و ارگانهایی شما را یاری کردند؟ کمک ۱۰ میلیون تومانی استانداری، حضور نیروهای هلال احمر جهت کنترل فشار خون، حضور دکتر عالی جهت برگزاری کلاس سبک زندگی ایرانی و طب اسلامی، مشارکت ادارات مختلف مانند فرمانداری، بخشداری و شهرداری جهت در اختیار گذاشتن ماشین از جمله کمکهای مختلفی بود که به این اردوی جهادی شد.
دانشجو: در روستاهای هدف، خانواده شهید وجود داشت؟ در روستای فیروزآباد شهیدی به نام عباس مولایی وجود داشت که مادر شهید نیز مرحوم شده و در کنار مقبره شهید دفن شده بود.
دانشجو: بهترین خاطرهای که از مدت حضورتان در روستا دارید، چیست؟ یکی از روزهایی که برای نماز صبح بیدار شدیم، متوجه شدیم آب قطع شده (آب لوله کشی برای مواردی غیر از شرب وجود دارد، اما آب شرب با دبه از روستاهای اطراف تامین میشود). آن روز میزان فداکاری بچهها و از خود گذشتگی آنان قابل ستایش بود و ایثار و گذشتی که آن روز بچهها از خود نشان دادند، یکی از خاطرات ماندگار برای من است.