در گفتگو با «دانشجو» مطرح شد
عظیم کلانتری متخصص و آسیب شناس گفتار و زبان و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، درباره حرف زدن های غیرمعمول کودکان گفت: یکى از مهمترین علت‌های پر حرفی در کودکان حس کنجکاوی و تمایل به دانستن همه چیز است. وقتی فرزندمان ما را سوال پیچ می‌کند و پشت سر هم سوالات عجیب و غریب می‌پرسد، لازم است با صبر و حوصله به سوال‌های کودک پاسخ دهیم و این روحیه پرسشگری را در او تقویت کنیم.
وی افزود: اگر جواب سوالی را نمی‌دانید، به او بگویید که «من نمی‌دانم، بهتر است در کتاب جواب آن را پیدا کنیم» یا «در اینترنت جستجو کنیم» و به او کمک کنید تا پاسخ سوالش را پیدا کند.
کلانتری با بیان اینکه یکى دیگر از مهمترین علت‌های پرحرفی در کودکان، نیاز به جلب توجه است تصریح کرد: شاید تاکنون بار‌ها توجه کرده باشید، زمانی که مادران با تلفن به مدت طولانی صحبت می‌کنند یا در جمعی مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل می‌شوند، کودک با صحبت کردن طولانی یا پرسش‌های مکرر سعی می‌کند که توجه مادر را به خود جلب کند. روان‌شناسان ریشه این نوع واکنش‌های رفتاری کودک را جلب توجه والدین می‌دانند.
وی ادامه داد: گاهى ترس کودکان نیز به زیاد صحبت کردن آن‌ها منجر می‌شود. این اتفاق بویژه در سنین پایین و برای کودکانی که شب‌ها از تنها خوابیدن در اتاق خود می‌ترسند، اتفاق می‌افتد. چنین کودکانی از والدینشان می‌خواهند که کنار آن‌ها بمانند تا با آن‌ها صحبت کنند.
این استاد دانشگاه درباره رفتار حسادت گانه کودکان عنوان کرد: حسادت نیز بخصوص پس از به دنیا آمدن فرزند جدید در خانواده، برای کودکان بالای سه سال، می‌تواند عاملی برای زیاد صحبت کردن و جلب توجه والدین محسوب شود.
وی اضافه کرد: در بسیاری موارد، زیاد حرف زدن حتی در بزرگسالان نیز وسیله‌ای برای پوشش پریشان احوالی روحی یا نگرانی‌های درونی است. اگر والدین به فرزندشان به اندازه کافی توجه کنند و برایش به طور اختصاصی وقت بگذارند، اما باز هم فرزندشان به طور غیرعادی صحبت کند، باید به دنبال ریشه‌های روانی قضیه بگردند. نباید فراموش کرد که گاهی نیز کم حرف زدن کودکان می‌تواند نشانه‌ای از بروز افسردگی در آن‌ها باشد.
ارسال نظرات