به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مطلب اخیر نیویورک تایمز در مورد تولسی گابارد که توجه زیادی را به خود جلب کرده، حتی برای نشریه ای چون نیویورک تایمز نیز سقوط جدیدی به حساب می آید. این مطلب چیزی بیش از روزنامه نگاری زرد با لعاب نصفه و نیمه گزارشی احساسی مربوط به یک شخص نیست که اشاراتی معدود و تصادفی از اطلاعات سیاسی نیز در آن دیده می شود.
تیتر اصلی: «کارزارغیرمتعارف نشان داد که انزواگرایی می تواند اعتبارداشته باشد.»
جمله ابتدایی مطلب: «تولسی گابارد قصد دارد در انتخابات ریاست جمهوری کشوری شرکت کند که معتقد است وحشت را بر جهان حکمفرما کرده است.»
کاملا روشن است که راهبرد اولیه آنها محروم کردن او از هر گونه توجهی است: بدون پوشش رسانه ای نامزدی ریاست جمهوری معنایی ندارد. اما از آنجا که او هنوز سر حرفش ایستاده و اخیرا حقیقتی را بیان کرده که به زیان گزینه نیویورک تایمز یعنی کماله هریس تمام شده، آنها دارند همان رفتاری را با او می کنند که در سال 2016 با برنی سندرز کرده بودند، یعنی این نامزد عجیب و غریب، نامعقول، به شکل غیرپاسخگویی بی دل و جرات (خواهرش در حین نگارش این مطلب از اسب به زمین خورد و واکنش او فاقد هر گونه صمیمیت و همدلی بود)، اسرارآمیز (این سخنان او در یک مراسم مربوط به وقف صفحات خورشیدی بیان شده بود)، ابزاری برای شرارت (او اشاره کرده که سوریه هرگز نمی خواهد علیه آمریکا بجنگد) و احتمالا یک مامور روسیه است.
در میان خوانندگان نیویورک تایمز احتمالا از هر 50 نفر یکی طرفدار گابارد باشد، اما رویگردان کردن رای دهندگان از او هدف ثانوی از نگارش چنین مقاله ای بوده است. هدف اولیه آن شکل دادن به رویکردهای امثال سی ان ان، ام اس ان بی سی، سی بی اس، ان بی سی، ای بی سی، ان پر آر، واشنگتن پست و خواهر خود نیویورک تایمز یعنی نیویورکر در قبال گابارد بوده است. اگر بتوانید به خفت و تحقیر همه جانبه او در رسانه های اثرگذار مشروعیت ببخشید، می توانید از تعداد طرفداران او بکاهید، چرا که مردم اصلا صدایش را نخواهند شنید.
او به عنوان یک سربازکهنه کار جنگ، یک قانونگذار با تجریه و معتبر و یک زن رنگین پوست بسیار هم خوب، ولی گناه غیرقابل بخششی که او مرتکب شده انتقاد از هژمونی جهانی آمریکا بوده. درنتیجه آنها به همان واکنش شرکتی همیشگی دست زده اند: کاری کنید که او به مایه خنده و مضحکه تبدیل شود.
توضیح: گابارد در برابر یک اقدام به هک اطلاعات از طرف ام اس ان بی سی ایستاده است که تلاش دارد او را در زیر اشارات طرفداری از جنگ غرق کند. ام اس ان بی سی بخشی از یک ماشین جنگ همیشگی است، همچنان که نیویورک تایمز نیز چنین است. آنها از جنگ عراق حمایت کردند و در جنگ بعدی نیز همین کار را خواهند کرد، حال این جنگ چه در شمال آفریقا یا شرق آسیا باشد چه در اوکراین.
ارسال نظرات