تحلیل|
گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، در روز‌های اخیر اعتراضات عراق ابعاد مسلحانه به خود گرفته است که شاید درگیری‌های شامگاه پنجشنبه گذشته در میدان الخلانی و پل السنک را بتوان یکی از مهم‌ترین و البته مبهم‌ترین نمونه‌های آن دانست. فارغ از ارزیابی این رویدادها، به نظر می‌رسد پرسش اساسی این است که حشدالشعبی در تحولات اخیر عراق که به نظر می‌رسد تداوم داشته باشد، چه رویکردی را باید اتخاذ کند؟
با ارزیابی روند تظاهرات ماه‌های اخیر در عراق، مشخص می‌شود که برخی از افراد حاضر در میدان اعتراضات با حمایت گروهی از رسانه‌ها، تمایلی به اعتراضات مسالمت‌آمیز ندارند. حوادث روز‌های اخیر در بغداد نشان داد که این جریان از انگیزه، برنامه و امکانات کافی برای پیشبرد راهبرد «تداوم خشونت» برخوردارند؛ بنابراین به نظر می‌رسد باید منتظر تداوم تحرکات ضد امنیتی، ترور، آشوب و نافرمانی مدنی بود. این رفتار خشونت‌بار با هدف تحقق یکی از دو سناریوی محتمل زیر دنبال می‌شود:
- مداخله حشدالشعبی برای پایان دادن به وضعیت نابسامان امنیتی در برخی شهر‌های عراق، وقوع درگیری، کشته شدن تعداد زیادی از معترضان و سپس خط خبری رسانه‌ها برای تخریب جایگاه حشد و در نهایت تبدیل گزاره لزوم انحلال حشدالشعبی به عنوان یک گفتمان عمومی.
- عدم مداخله حشدالشعبی و تداوم ناامنی و بی‌ثباتی با هدف افزایش نارضایتی مردم و مرجعیت و زمینه‌سازی برای افزایش نقش‌آفرینی آمریکا، کاهش روابط تجاری بغداد-تهران و انتخاب نخست‌وزیری با تضمین‌های عملی در راستای همکاری با سیاست‌های ضد ایرانی واشنگتن.
در این میان، اما به نظر می‌رسد حشد باید به صورت قطعی از وقوع سناریو نخست جلوگیری و برای کاهش احتمال تحقق سناریوی دوم تلاش کند. از این منظر هرگونه ورود این نیرو‌ها به جمع معترضان در فضای فعلی، خطایی راهبردی خواهد بود، دستاوردی نخواهد داشت و، چون میدان مینی عمل خواهد که طراحان آن منتظر ورود حشد هستند. نیرو‌های مقاومت عراق در مقطع فعلی باید تمرکز خود را بر مبارزه با داعش، تحرکات مشکوک برای احیای تروریسم در عراق و فعالیت‌های آمریکا در «عین‌الاسد» بگذارند.
ارسال نظرات