گزارش|
گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو- یاسمن کربلایی، شاید در نگاه اول به نظر برسد که معقوله ورزش بحثی مجزا از اقتصاد است اما با توجه به نقش پررنگ اقتصاد در همه زمینه ها از جمله سیاست، فرهنگ، اجتماع و .... نمی توان مرزی بین اقتصاد و سایر موضوعات تعیین کرد. با توجه به بودجه کلانی که در ورزش کشور هزینه می شود لازم است تا نگاهی نیز به نقش اقتصاد در ورزش کشور داشته باشیم.
در ابتدا لازم است تا فوتبال به عنوان پر هزینه ترین و همچنین پر درآمد ترین بخش ورزش کشور مورد ارزیابی قرار گیرد و ببینیم تا چه حد از فوتبال برای کشور آورده های اقتصادی داریم و همچنین چه میزان شاهد حیف و میل پول کشور در این رشته ورزشی هستیم.شاید برای بررسی این موضوع مربیان خارجی فوتبال و قراردادهای آنها با توجه به مبالغ بالای آنها یک مثال مناسب وعینی برای ورود به این بحث باشد.
ماجراهای ویلموتس و کی روش
مارک ویلموتس مربی بلژیکی بعد از پایان جام ملت های آسیا و جدایی کارلوس کی روش از تیم ملی،سکاندار مربی گری تیم فوتبال ایران شد. قرارداد وی تا پایان جام جهانی 2022 قطر بود که پس از مدتی به دلایل متعدد از جمله کسب نتایج ضعیف (دو باخت پی در پی مقابل عراق و بحرین) و همچنین عدم وصول به موقع دستمزد وی، این همکاری به پایان رسید. البته این جدایی بدون حاشیه همراه نبود و اخبار و اتفاقات متعددی را رقم زد.
حضور مربی خارجی در تیم ملی فوتبال امری عجیب نیست و اتفاقا استفاده از علم و مربیان روز دنیا منجر به موفقیت های ورزشی و ملی خواهد شد. همچین این کار باعث آورده های بسیار زیادی از از نظر نشاط اجتماعی و ترقیب جوانان به ورزش و همچنین دوری آنها از دخانیات خواهد داشت اما نکته ناراحت کننده در این گونه قراردادها و آمد و رفت های مربیان، بی توجهی مدیران به بحث های مالی و بعضا به باد دادن پول و ارز کشور است.
برای روشن شدن موضوع به بررسی قرارداد ویلموتس و ضرر مالی حاصل از فسخ قرارداد وی می پردازیم:
بر اساس بند 2 و 3 ماده 5 قرارداد فدراسیون فوتبال ایران با مارک ویلموتس تحت عنوان "فسخ قرارداد" آمده است: چه فدراسیون به تعهدات خود پایبند نباشد و چه این عدم پایبندی به تعهدات از سوی سرمربی بلژیکی رخ دهد، باید از سوی فدراسیون فوتبال ایران حقوق سه ماه به عنوان خسارت به ویلموتس پرداخت شود! با این حساب ویلموتس با وجود فسخ قرارداد با ایران سه ماه هم غرامت می گیرد.
در این مدت اخبار مختلف و اعداد متفادتی که رقم قرارداد ویلموتس در رسانه های داخلی و بلژیکی منتشر شد که حکایت از مبلغی بین 2 تا 3 میلیون دلار است. اگر ما همان مبلغ دو میلیون دلار را نیز به عنوان قرارداد ویلموتس در نظر بگیریم یعنی برای سه ماه غرامت به این سرمربی باید مبلغی در حدود 500 هزار دلار تقریبا معادل 6 میلیارد تومان پرداخت شود. بله 6 میلیارد تومان ناقابل که در آب ریخته می شود.اگر دوباره به همان موضوع اول برگردیم بیشتر متوجه میشویم که اقتصاد از ورزش جدا نیست. وقتی اتلاف پول مملکت در یک فقره قرارداد مربی خارجی این میزان است می توان به گره خوردن اقتصاد با همه ارکان و بخش های جامعه پی برد.
اردوهای دردسر ساز تیم ملی
موضوع دیگری در ورزش کشور مربوط به برگزاری اردوهای تیم های ملی است. این موضوع نیز به خودی خود امری طبیعی در ورزش جهان است و بسیاری از کشورها را می بینیم که برای فراهم کردن شرایطی بهتر برای ورزشکاران خود کشوری با شرایط و آب هوای مناسب را انتخاب می کنند. این موضوع زمانی جای انتقاد دارد که ما بدون توجه به داشته های داخلی خود، به سراغ برگزاری اردوهای برون مرزی می رویم.بارها در ورزش کشور شاهد بودیم که در فصول سرد تیم ها با هزینه های زیاد به سراغ برگزاری اردو در کشورهای شرق آسیا و یا عربی می روند. این در شرایطی است که ایران در همین فصل ها، شهرهای جنوبی و جزایر کیش و قشمی را دارد که بهترین شرایط آب و هوا و دمای مناسبی را دارند. و یا در فصول گرم اردبیل و تبریز و شهرهای کوهستانی را داریم که مناسب ترین و خنک ترین هوا را برای این فصل دارند.
ایران بهشت تیم‌های ورزشی برای اردو
با یک حساب سرانگشتی و در نظر گرفتن قیمت دلار و یورو می توان به سادگی پی برد که ما با صرف این مبالغ در داخل کشور و در همین بدنه ورزش می توانیم بهترین کمپ های تمرینی را در داخل کشور و در استان های مختلف احداث کنیم تا هم یک محصول ماندگار را در کشور تولید کنیم و این کمپ ها در طی سال های زیادی مورد استفاده ورزشکاران قرار گیرد و هم با توجه به اهمیت "توریسم ورزشی" در جهان و همچنین شرایط کشورهای همسایه از جمله عراق و افغانستان به سمتی پیش برویم که خودمان میزبان اردوهای ورزشی کشورهای مختلف باشیم.البته در این زمینه کارهایی آغاز شده و جزیره کیش با کمک بخش خصوصی اقدام به احداث کمپ های تمرینی با کیفیت کرده است و در حال حاضر در پاییز و زمستان میزبان اردوهای مختلف ورزشی است. حتی در مقطعی بحث همکاری جزیره کیش و قطر در جام جهانی 2022 مطرح شد اما به گفته بهرام افشارزاده، مشاور ورزش کیش با وجود آورده هایی که این همکاری می تواند برای ایران داشته باشد، این موضوع فعلا در حد همان صحبت باقی مانده است و هنوز اقدامی برای احداث زمین های تمرینی با رختکن، سالن بدنسازی و استخر و سونا در حد تیم های مطرح جهان صورت نگرفته است.
با توجه به اینکه کیش به عنوان منطقه آزاد در بحث ویزا مشکلی برای ورود و خروج خارجی ها ندارد و از طرفی فاصله کم آن با قطر، یک فرصت استثنایی برای بهره مندی از پتانسیل خود را در جام جهانی دارد، مطمئنا نمی توان چشم ها را روی آورده اقتصادی این همکاری بست اما این زمانی عملی خواهد شد که بخش های اقتصادی نیز وارد موضوع شوند و با سرمایه گزاری در بخش ورزشی باعث توسعه توریسم ورزشی در ایران شوند.باید دید آیا مسئولین اهتمام و جدیت لازم برای استفاده از این فرصت هارا دارند یا خیر؟
ارسال نظرات