سرنوشت هزاران زن ایزدی از زمان حملات داعش نامعلوم است

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، عضو پارلمان عراق روز دوشنبه تاکید کرد که سرنوشت هزاران زن ایزدی از زمانی که به دست عناصر داعش در سال ۲۰۱۴ ربوده شدند، همچنان نامعلوم است.

به گزارش پایگاه خبری بغداد الیوم، «ریزان الشیخ» در بیانیه‌ای گفت: «ایزدی‌ها از طوائف مهم در جامعه عراق به طور کل و در منطقه کردستان عراق به طور خاص هستند و هدف اصلی جنایات و اقدامات وحشیانه گروهک تروریستی داعش شدند».

او روستای کوجو از جمله مناطق ایزدی نشین را هم که مورد حمله تروریست‌های داعش قرار گرفت را نماد رشادت ایزدی‌ها خواند و گفت به لطف آن رشادت‌ها بود که دنیا از جنایات تروریست‌های داعش مطلع شد.

عضو پارلمان عراق گفت: «شش سال گذشت و سرنوشت هزاران نفر از دختران و زنان ایزدی همچنان نامعلوم است و هیچ اطلاعی از آن‌ها نیست. ما از دولت مرکزی و دولت منطقه کردستان عراق می‌خواهیم یک راه حل ریشه‌ای برای این مشکل پیدا کنند، وگرنه آن دو را در پیگیری و تلاش جدی برای شناخت سرنوشت قربانیان حملات داعش مقصر خواهیم دانست».

الشیخ گفت: «ایزدی‌ها همچنان در اردوگاه‌هایشان با سوز سرمای زمستان و گرمای سوزان تابستان به سر می‌برند و هیچ گام عملی برای بازگشتشان به خانه و دیارشان وجود ندارد».

روز دوشنبه سوم آگوست ۲۰۱۴ برابر بود با زمانی که ایزدی‌ها توسط گروهک تروریستی داعش در رشته کوه‌های سنجار در شرق استان نینوی قتل عام شدند. در آن جنایات، بیش از پنج هزار ایزدی کشته و هزاران نفر دیگر مفقود شدند که هنوز از سرنوشت عده‌ای از آن‌ها هم خبری نیست؛ داعش ده‌ها هزار نفر از ایزدی‌ها را نیز وادار به فرار کرد و هزاران زن و دختر را نیز به اسارت گرفت.

ایزدی‌ها شامل بیش از نیم میلیون نفری می‌شوند که بیشتر در نزدیکی مرز‌های سوریه و در شمال عراق سکونت دارند. در ماه ژوئن ۲۰۱۶ میلادی هم سازمان ملل متحد تاکید کرد که داعش علیه ایزدیان مرتکب نسل‌کشی شده و به دنبال نابودی کامل این دین و به‌اجبار مسلمان‌کردن ایزیدی‌ها است.

برخی منابع می‌گویند، از ۶۴۱۷ ایزدی که در حمله ماه اوت ۲۰۱۴ به سنجار توسط جنگجویان داعش ربوده شدند، حدود ۳۵۰۰ نفرشان توانستند در سال‌های اخیر با پرداخت مبالغی به قاچاقچیان بگریزند، اما از وضعیت بیش از ۲۹۰۰ ایزدی هنوز اطلاع دقیقی در دست نیست و مفقود شدند که ۱۳۴۴ نفر آن‌ها زن و دختر هستند.

برخی پژوهشگرانی بر این باورند که اکثر آن‌ها فوت کرده‌اند، اما این باور نیز وجود دارد که برخی از آن‌ها هنوز در مناطق تحت کنترل گروه‌های تروریستی در سوریه زندگی می‌کنند.