تخت روانچی: پیام شورای امنیت، نه به یکجانبه‌گرایی بود / ایالات متحده به انتشار دروغ معتاد شده

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، تلاش‌های آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران با ارائه قطعنامه به شورای امنیت به شکست انجامید.

قطعنامه آمریکا در شورای امنیت برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران رأی نیاورد. این قطعنامه با ۱۱ رأی ممتنع، ۲ رأی موافق و ۲ رأی مخالف به تصویب نرسید. آمریکا و جمهوری دومینیکن به این قطعنامه رأی مثبت دادند. چین و روسیه با آن مخالف کرده و بقیه اعضا رأی ممتنع دادند.

در همین خصوص مجید تخت‌روانچی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد در شورای امنیت بامداد امروز (شنبه) طی سخنانی درباره تلاش آمریکا در تصویب قطعنامه علیه ایران عنوان کرد: امروز شورای امنیت در حال بررسی پیش نویس قطعنامه ارائه شده از سوی کشوری است که سابقه طولانی و تاریکی در جعل و دروغ پراکنی در سراسر دنیا دارد و این شورا نسبت به نشر چنین اکاذیبی ناآشنا نیست. اینگونه به نظر می‌رسد که برای پیشبرد اهدف سیاسی کوته‌بینانه خود، آمریکا به انتشار دروغ معتاد شده باشد. دروغ که شاخ و دم ندارد.

وی افزود:طی سالیان متمادی، آمریکا با سوءاستفاده از عضویت دائم خود در شورای امنیت، تلاش کرده است ایران را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی جلوه دهد و برای اعمال تحریم علیه آن تلاش کند. یک نمونه آشکار، پیشنهاد کنونی آن برای تحمیل تحریم‌های تسلیحاتی جامع و نامحدود بر کشور من است. آیا هیچ استدلال حقوقی درست یا قرائن عینی امنیتی برای چنین اقدامی وجود دارد؟ آیا واردات و صادرات سلاح از ایران می‌تواند تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی تلقی شود؟ و اساساً هدف غایی ایالات متحده از این اقدام چیست؟

تخت‌روانچی بیان کرد: از جنبه حقوقی، تحت قطعنامه ۲۲۳۱، به دلایل زیر هیچ تحریم تسلیحاتی نمی‌تواند متعاقب انقضای محدودیت‌های جاری بر ایران اعمال شود:

۱. براساس برجام که به قطعنامه ۲۲۳۱ ضمیمه شده و با تأیید آن توسط شورا، به تعهد حقوقی الزام‌آور برای همه دولت‌های عضو سازمان تبدیل شده است، هیچ تحریم جدید شورای امنیت وجود نخواهد داشت؛

۲. چنین کاری بر خلاف سیاست «تغییر بنیادین» شورا و هم چنین «تمایل آن برای ایجاد روابطی جدید با ایران» خواهد بود که در قطعنامه ۲۲۳۱ مورد تأیید و تصریح واقع شده است؛

۳. همچنین چنین اقدامی مغایر تمایل شورا «برای ارتقاء و تسهیل همکاری و تماس‌های تجاری و اقتصادی عادی با ایران» خواهد بود که در قطعنامه ۲۲۳۱ تصریح شده و طبیعتاً تجارت تسلیحات را نیز در بر می‌گیرد؛

۴. هر تغییری در زمان‌بندی‌ها و اقدامات توافق شده قبلی، با تغییر یک توازن بی نهایت ظریف موجود در قطعنامه ۲۲۳۱، بخش‌های متعدد دیگری را متأثر خواهد کرد. این قطعنامه، همانطور که خودش بیان داشته، براساس یک «رهیافت گام به گام» بنا نهاده شده، «مشتمل بر تعهدات متقابل» بوده – که اجرا و انقضای آن‌ها براساس مهلت‌های زمانی مقرر صورت می‌پذیرد – و مستلزم تبعیت دولت‌ها از مقرراتش «طبق زمان‌بندی تعیین شده» است؛

۵. این کار بر خلاف خواست شورای امنیت از همه دولت‌های عضو سازمان «برای حمایت از اجرای برجام» و خودداری «از اقداماتی که اجرای تعهدات برجام را تضعیف می‌کند» و هم چنین «رعایت کامل زمان‌های بند‌های مقرر» در آن است. براساس پیوست ب قطعنامه ۲۲۳۱، «مدت» ترتیبات از جمله در مورد تسلیحات «می‌تواند مورد بازنگری قرار گیرد». اما پیوست ب اصالتاً به گونه‌ای طراحی شده که انقضای مقررات در زمان‌بندی‌های توافق شده را تضمین می‌کند؛ چون چنین تصمیمی باید توسط شورای امنیت براساس توصیه مبتنی بر اجماع کمیسیون مشترک صورت پذیرد؛ جایی که آمریکا عضو نیست تا چنین تمدیدی را پیشنهاد کند و ایران نیز به عنوان یک عضو کمیسیون چنین پیشنهادی را نخواهد پذیرفت؛

۶. کاملاً روشن است که هر تحریم تسلیحاتی علیه ایران مغایر با تمامی قول‌هایی است که در بخش‌های مختلف قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام به ایران داده شده و توسط شورا تأیید شده است. این امر سابقه خطرناکی ایجاد می‌کند، اقتدار شورا را تضعیف می‌کند و اعتماد و اطمینان به شورا و تصمیماتش و به تبع آن، به خود سازمان ملل را دچار فرسایش خواهد کرد. اما قربانیان اصلی، اصول عدالت، حاکمیت قانون، گفتگو، دیپلماسی و اعتماد خواهند بود؛ و

۷. حتی فراتر از برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ - که به خاطر ارتباط ماهوی مستقیم آن‌ها به موضوع، به هیچ عنوان نمی‌توانند کنارگذاشته شده یا نادیده گرفته شوند - شورای امنیت فقط زمانی می‌تواند تحریم وضع کند که «وجود تهدید علیه صلح، نقض صلح یا تجاوز» را احراز کند و مهم‌تر از آن، توسل به همه روش‌های ممکن به جز تحریم که در صورت لزوم، باید آخرین گزینه باشد، را قبلاً طی کرده باشد. حالا سئوال این است که آیا چنین شرایطی در مورد ایران وجود دارد که به شورا اجازه چنین اقدامی را بدهد؟ طبیعی است که این ارزیابی نمی‌تواند در خلأ یا براساس انگیزه‌های سیاسی، جعلیات، دروغ‌ها و اتهامات ساختگی یک عضو یا تعدادی از اعضای شورا صورت پذیرد بلکه باید براساس حقایق غیرقابل انکار یعنی واقعیت‌های امنیتی در منطقه باشد.

این دیپلمات ارشد ایرانی اضافه کرد: پس اجازه بدهید نگاهی گذرا به وضعیت منطقه انداخته و این را با ارزیابی سیاست‌ها و اقدامات آمریکا شروع کنیم؛ کشوری که در منطقه ما واقع نشده، اما چندین دهه است که ۶۰۰۰ مایل دورتر از سواحل خود، در امور ما دخالت می‌کند.

وی ادامه داد: تنها در شش کشور همسایه ایران در منطقه خلیج فارس، آمریکا ۵۰ هزار نیرو به همراه ۳۰۰ هواپیمای نظامی، یک ناو هواپیمابر و ده‌ها ناوچه مستقر کرده و چهار مقر فرماندهی مرکزی برای نیرو‌های زمینی، هوایی، دریایی و نیرو‌های ویژه خود ایجاد کرده است. از ۴۰ پایگاه نظامی غربی در خاورمیانه، ۲۹ پایگاه آن متعلق به آمریکا است. چنین حجم وسیعی از استقرار نیرو، این منطقه را به بزرگترین مرکز تجمع نیرو‌های نظامی خارجی در جهان تبدیل کرده است.

تخت‌روانچی گفت: حال اجازه دهید به اشتهای سیری‌ناپذیر آمریکا برای صدور تسلیحات به این منطقه و تشنگی مفرط متحدین منطقه‌ای آن برای واردات سلاح اشاره کنم.

وی توضیح داد: عربستان سعودی با واردات ۱۲ درصد از کل تسلیحات صادراتی جهان از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹، بزرگترین وارد کننده تسلیحات در جهان بوده که ۷۵ درصد آن، تسلیحات وارداتی از آمریکا است. برای نمونه، من معامله تسلیحاتی ۱۱۰ میلیارد دلاری آمریکا با عربستان در سال ۲۰۱۷ را یادآوری می‌کنم که ترامپ رئیس جمهور آمریکا آن را «بزرگترین سفارشی که تاکنون انجام شده»، توصیف کرد. از لحاظ هزینه‌های نظامی، عربستان سعودی در سال ۲۰۱۸ رتبه سوم و در سال ۲۰۱۹ رتبه پنجم را در کل کشور‌های جهان داشته و در این سال ۸ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به هزینه‌های نظامی تخصیص داده است که بالاترین رقم در جهان است. عربستان سعودی با فاصله بسیار زیاد نه تنها بزرگترین هزینه کننده نظامی در خاورمیانه است بلکه به شدت نیز به نوسازی و گسترش نیرو‌های نظامی خود ادامه می‌دهد. طبق گزارش مؤسسه سیپری، این کشور «بزرگترین زرادخانه تسلیحات پیشرفته» در بین کشور‌های خلیج فارس را دارد.

وی یادآور شد:، اما وضعیت ایران از نظر خرید‌های نظامی چگونه است؟ بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۸، واردات سلاح توسط ایران به میزان قابل توجهی کاهش یافت. طبق گزارش سیپری، «در این مدت میزان واردات تسلیحات ایران در مقایسه با دیگر دولت‌های خاورمیانه نسبتاً اندک بود». بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹، رتبه ایران از نظر میزان واردات سلاح در جهان، ۵۷ بود. هزینه نظامی ایران در سال ۲۰۱۹ یک پنجم عربستان بود و ایران تنها ۲.۳ درصد تولید ناخالص داخلی خود را صرف هزینه‌های نظامی کرده که ۳.۵ برابر کمتر از عربستان سعودی است.

تخت‌روانچی خطاب به رئیس و سایر اعضای شورای امنیت پرسید: این آمار و ارقام چه چیزی را نشان می‌دهد؟ آیا این‌ها حاکی از این هستند که ایران حتی کوچکترین تهدیدی برای صلح داشته باشد؟

نماینده دائم ایران در سازمان ملل خاطرنشان کرد: این حقایق به وضوح نشانگر روندی هشدار دهنده در این منطقه است یعنی جریان سیل‌آسای تسلیحات پیشرفته مخرب عمدتاً ساخت آمریکا به برخی دولت‌های منطقه، به همراه استقرار گسترده نیرو‌های خارجیِ تا بنِ دندان مسلح به انواع تسلیحات پیشرفته که منبع اصلی بی‌ثباتی در این منطقه به شمار می‌روند.

وی گفت: تسلیحات صادره به این منطقه حساس نه تنها به طور گسترده‌ای برای تطویل کشتار و ویرانی در یمن استفاده شده، بلکه موجب تشدید منازعات از عراق تا سوریه و لیبی نیز شده است.

تخت‌روانچی عنوان کرد: همچنین، نیرو‌های خارجی- که همواره مأموریت واقعی خود را تحت عبارات جذاب و عامه‌پسندی مثل «تضمین آزادی کشتی‌رانی» و «ارتقاء ثبات دریانوردی» پنهان می‌کنند - در طیف وسیعی از فعالیت‌های اشغالگرانه، مداخله‌جویانه، مخرب و براندازانه مشارکت داشته‌اند. اشغال، عملیات‌های دروغین و فعالیت‌های جاسوسی انجام شده توسط نیرو‌های خارجی، همراه با سیاست شناخته شده «تفرقه بیانداز و حکومت کن» دولت‌های متبوع آنها، نه تنها اعتماد و اطمینان بین ملت‌های منطقه، که قرن‌ها همزیستی مسالمت‌آمیز داشته‌اند، را هدف قرار داده، بلکه به ناامنی و بی‌ثباتی بیشتر در منطقه ما نیز منجر شده است.

وی خاطرنشان کرد: یک نمونه، حمله غیرقانونی آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ است که سیاستمداران وقت این کشور تلاش کردند اهمیت آن را تا حد یک بازی ویدئویی پایین بیاورند و سیاستمداران فعلی نیز برای این واقعه ناله می‌کنند، البته نه به خاطر تلفات انسانی که بر جای گذاشت، بلکه به دلیل پول‌های آمریکا که به اشتباه برای آن خرج شد! حمله آمریکا به عراق منجر به کشته و زخمی شدن و آوارگی میلیون‌ها نفر شد. البته، هیچ کس جنایت‌های وحشیانه‌ای که نیرو‌های آمریکایی در نقاط مختلف عراق، از جمله در زندان ابوغریب مرتکب شدند را فراموش نخواهد کرد.

این دیپلمات ارشد ایرانی با بیان اینکه ایران نیز یکی از قربانیان اصلی حضور نیرو‌های خارجی است، اظهار داشت: برای مثال، در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸، نیرو‌های دریایی آمریکا سه سکوی نفتی ایران در خلیج فارس را ویران کردند. دیوان بین‌المللی دادگستری «هرگونه توجیه حقوقی برای تخریب این سکوها» را رد کرد و حتی آن را «نقض تجارت آزاد» دانست.

وی افزود: در سال ۱۹۸۸، نیرو‌های آمریکایی یک هواپیمای غیرنظامی ایرانی را بر فراز خلیج فارس هدف قرار دادند و همه ۲۹۰ سرنشین آن، از جمله ۶۶ کودک را به شهادت رساندند. این مرگبارترین فاجعه هوایی سال ۱۹۸۸ بود.

تخت‌روانچی گفت: در سال ۲۰۱۱، یک هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین آمریکا وارد حریم هوایی ایران شد و بیش از ۲۵۰ کیلومتر در عمق خاک ایران پرواز کرد که در آنجا توسط ایران به دام افتاد. بعدها، رئیس جمهور آمریکا خواستار بازگرداندن آن شده بود که این درخواست رد شد.

وی ادامه داد: در سال ۲۰۱۹، یک هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی که از یک پایگاه آمریکا در یکی از کشور‌های حوزه خلیج فارس برخاسته بود، با نقض حریم هوایی ایران، آشکارا به عملیات جاسوسی پرداخت و زمانی که به هشدار‌های مکرر رادیویی بی‌توجهی کرد، ساقط شد.

نماینده دائم ایران در سازمان ملل در نیویورک افزود: در اوایل سال ۲۰۲۰، در یک حمله تروریستی به دستور مستقیم رئیس جمهور آمریکا، نیرو‌های آمریکایی به طرز وحشتناکی سردار سپهبد قاسم سلیمانی و همراهان او را در فرودگاه بین‌المللی بغداد شهید کردند؛ اقدامی که یک هدیه واقعی برای داعش بود. اکثریت قریب به اتفاق حقوقدانان بین‌المللی، از جمله برخی از گزارشگران ویژه سازمان ملل، توجیهات حقوقی آمریکا برای این اقدام جنایتکارانه را رد کرده و آن را نقض فاحش منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل دانستند.

وی یادآور شد: موارد یاد شده، تنها نمونه‌هایی از اقدامات بی‌شمار تحریک کننده، غیرقانونی و خرابکارانه نیرو‌های آمریکایی علیه ایران است. مسخره است که ایالات متحده با چنین سابقه تاریکی از اقدامات تجاوزگرانه، مخرب و مداخله جویانه در منطقه، اکنون ایران را به رفتار بی ثبات کننده متهم می‌کند. مثل اعتیاد شدید آمریکا به اعمال تحریم علیه دیگران، ریاکاری نیز بخش جدایی‌ناپذیری از سیاست خارجی این کشور است.

تخت‌روانچی خاطرنشان کرد: طی سالیان طولانی، آمریکا بحرانی ساختگی علیه برنامه هسته‌ای ایران ایجاد کرده بود. اما، انعقاد برجام این بهانه را از دست آن‌ها گرفت. حال، آمریکا در حال ایجاد بحرانی جدید با برچسب ادعایی «اشاعه تسلیحات» است. در حالی که هیچ «اشاعه تسلیحات» توسط ایران که به دروغ توسط مقامات آمریکایی ادعا می‌شود، وجود ندارد و ما نیز قبلاً تمام این ادعا‌های یک طرفه اثبات نشده را به طور قاطع رد کرده‌ایم.

وی افزود: پس از ماه‌ها ارزیابی در درون شورای امنیت، هفته پیش آمریکا، در نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱، پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای اعمال تحریم تسلیحاتی علیه ایران ارائه کرد. پس از برخورد سرد اعضای شورای امنیت با این پیشنهاد، آمریکا برای پیشبرد هدف خود به هر وسیله ممکن، به روش‌های فریبکارانه نیز متوسل شد و در این راستا، با کوتاهتر کردن پیش نویس قطعنامه ۱۳ صفحه‌ای خود به پیش نویسی حاوی ۴ بند کوتاه، بدون اینکه در ماهیت و هدف آن تغییری داده باشد، تلاش کرد به ظاهر اینگونه وانمود کند که از خود انطاف نشان داده است. همچنین، برای ایجاد آشفتگی و سردرگمی حقوقی، آمریکا در پیش نویس قطعنامه خود به ۶ قطعنامه شورای امنیت استناد کرده است که حدود ۵ سال از الغای آن‌ها می‌گذرد!

وی ادامه داد: این هفته، آمریکا مصرانه خواستار رأی‌گیری شورای امنیت درباره دومین پیش نویس قطعنامه خود شد با اینکه پیشاپیش می‌دانست چنین قطعنامه‌ای از حمایت اعضای شورا برخوردار نیست. سئوال این است که چرا این کشور به چنین اقدامی دست می‌زند؟ چون آمریکا، بر اساس محاسبات نادرست خود، می‌خواهد از این اقدام به عنوان بهانه‌ای برای تحقق هدف نهایی خویش که همانا نابودی دائمی برجام از طریق به کارگیری مکانیسم ماشه است، استفاده کند در حالی که به عنوان یک کشور غیرعضو برجام، آمریکا صلاحیت لازم برای استفاده از مکانیسم ماشه را ندارد.

تخت‌روانچی اضافه کرد: از این رو، شورا، به عنوان ضامن اجرای تصمیمات خود، بایستی مسئولانه و قاطعانه عمل کرده و اثبات کند که می‌تواند و می‌خواهد که از برجام که خود آن را تأیید کرده و از قطعنامه ۲۲۳۱ که خود به اتفاق آراء آن را تصویب کرده است، حمایت کرده و اقتدار و اعتبار خود را تضمین کند.

وی بیان کرد: همانگونه که ما قبلاً نیز آشکارا اعلام کرده‌ایم برنامه زمانی رفع محدودیت‌های تسلیحاتی مندرج در قطعنامه ۲۲۳۱ جزیی تفکیک ناپذیر از مصالحه‌ای است که نهایتاً توافق درباره برجام و قطعنامه مذکور را ممکن ساخت. قطعنامه صریحاً بر «اجرای کامل مفاد خود طبق برنامه زمانی مقرر» تأکید می‌کند. هرگونه تلاش در راستای تغییر یا اصلاح برنامه زمانی به مثابه تضعیف کلیت قطعنامه ۲۲۳۱ می‌باشد.

نماینده ایران در سازمان ملل خاطرنشان کرد: شورا، همانند زمانی که در ممانعت از تجاوز صدام به ایران و استفاده از سلاح شیمیایی علیه مردم ایران و عراق، منفعلانه رفتار کرد، نباید اجازه دهد امروز نیز مورد سوء استفاده و اعمال نفوذ قرار گیرد.

وی افزود: همانگونه که قبلاً نیز تأکید کرده‌ایم، تحمیل هرگونه تحریم یا محدودیت از سوی شورای امنیت بر ایران با پاسخ سخت ایران مواجه خواهد شد و در این خصوص گزینه‌های ما محدود نیست و آمریکا و هر موجودیت دیگری که احتمالاً به آن کمک کند یا به رفتار غیرقانونی آن تن در دهد، مسئولیت کامل اقدامات خود را بر عهده خواهد داشت.

این دیپلمات ارشد ایرانی بیان کرد: در پایان اجازه می‌خواهم تأکید کنم که هیچ کس نمی‌تواند روند هشدارآمیز بازگشت از چندجانبه‌گرایی مبتنی بر قانون به یکجانبه‌گرایی مبتنی بر قدرت را انکار کند. جامعه بین‌المللی نباید اجازه دهد که سیاست «زانو بر گردن» دیگر بیش از این تحمل شود.

وی گفت: اجازه دهید با هم رو راست باشیم. از نظر تاریخی، مماشات هرگز در خدمت منافع مشترک بشریت نبوده، بلکه بر عکس، صرفاً قلدر‌ها را جری‌تر نموده است. در شرایط پرتلاطم کنونی، همه کشور‌ها به ویژه اعضای این شورا مسئولیت اخلاقی و نزاکتی دارند تا با همه توان خود اعتقاد به ارزش‌ها، اهداف و اصول مندرج در منشور ملل متحد را احیا کنند. ما این را به خودمان و نسل آینده که اجباراً با پیامد‌های فعال یا منفعل بودن ما زندگی خواهد کرد، مدیون هستیم.