به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی، فرزانه فراهانی_ روز پدر بزرگداشت همه مردان باغیرتی است که از مولا علی علیه السلام الگو گرفته و منش و روش او را در پیش میگیرند.
بخشندگی و سخاوت پدران و خوش قلبی آنها اتفاقی نیست و ریشه در تأسی از مردی دارد که روایت مهربانی و محبت او در میان پیروان همه ادیان الهی زبانزد است.
امیرالمومنین علیه السلام امام مهربانی بود که هر جا گرد یتیمی بر سر کودکی مینشست زودتر از هر کس دیگری محبت پدرانه خود را بی دریغ نثار او میکرد و یتیم نوازی پدران ایرانی و دست محبتی که بر سر یتیمان میکشند در ادامه راه این امام مهربان است.
برخی از پدران شغل متفاوت و حساسی دارند که شاید به دلیل اشتغال به آن تا روزها نتوانند فرزندان خود را ملاقات کنند و از دیدن عزیزان خود تا مدتها محروم باشند.
پدرانی که در سمت بهیار و پرستار در حال فعالیت هستند از جمله کسانی به شمار میروند که به ویژه در شرایط فعلی شیوع بیماری کرونا کمتر فرصت دیدار خانواده خود را پیدا میکنند.
مرتضی پناهی جزو پرسنل بخش کرونای بیمارستان بقیه الله است که ماجرای جالب و قابل تأملی را در دوران کاری خود به ویژه از شیوع کوید۱۹ در کشور از سرگذرانده است.
این بهیار که پدر دو فرزند دختر و پدر است، در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، به بازخوانی روایت روزهای تلخ و شیرین فعالیتش در بخش کرونا پرداخته است.
پناهی گفت: با شیوع بیماری کرونا در ایران، از تولد دخترم که فرزند دوم من است تنها یک ماه سپری میشد و پسرم هم در سن ۹ سالگی به سر میبرد.
وی اضافه کرد: از همان ابتدا با دیدن شرایط سخت بیماران و وضعیت سخت همکارانم در بخش کرونا، به طور مستقیم در بخش بیماران کرونایی کارم را با جدیت بیشتری نسبت به قبل ادامه دادم.
این بهیار تصریح کرد: پسر کوچکم به سرخک مبتلا شده بود و علاوه بر نگرانی از بیماری او، به دلیل فعالیتم در بخش کرونا، نگران انتقال کرونا از طریق خودم به فرزندم بودم.
پناهی افزود: تصمیم گرفتم برای اینکه خیال خودم راحت باشد، مدتی را با هر سختی و مرارتی که بود شبها را به خانه نمیرفتم و در ماشین روی صندلی میخوابیدم تا مبادا فرزندم به کرونا مبتلا نشود.
وی تاکید کرد: پدر و مادر و همسرم در ادامه این شغل همواره مشوق من بودند و در شرایط شیوع بیماری کرونا هم با وجود همه دلنگرانیها و دلواپسیها با شغل من مشکلی ندارند و مشوق من در خدمت به بیماران کرونایی هستند.
این بهیار فوق افزود: بهترین هدیه به یک پدر سلامتی است و امیدوارم با تلاش همه مردم این هدیه ارزشمند برای پدران ماندگار باشد و مردم رعایت پروتوکلها را فراموش نکنند.
وی در ادامه گفت: در دوران خدمتم در بخش کرونا جدای از وظایفی که به عنوان یکی از پرسنل درمان بر عهدهام بود رابطه خوبی با بیماران بستری شده داشتم و زمانی که بر بالین آنها حاضر میشوم همه سعیام بر این است که بتوانم در تسریع روند بهبودی آنها موثر باشم.
این بهیار اضافه کرد: دیدن حال وخیم بیماران و اینکه اغلب آنها به سختی نفس میکشند، برایم خیلی ناراحت کننده بود و تنها راه چاره را در انتقال انرژی خوب به آنها میدانم.
روزگار سخت پرسنل و کادر درمان در شرایط شیوع بیماری کرونا با سختیهای مضاعفی همراه است که برای پدران و مادران شاغل در این مشاغل، حساسیت دو چندان دارد.
بسیاری از حق و حقوق کادر درمان با وجود مضاعف شدن سختی کار هنوز به درستی پرداخت نمیشود و از طرفی وجود خلأ قانونی موجود در این حوزه راه حمایت از این افراد را با مشکلات بیشماری روبرو کرده است.
پدر و مادران شاغل در بخش کرونا کمتر فرصت دیدار با فرزندان و خانواده خود را دارند و با این وجود از جان و دل بر بالین بیماران حاضر میشوند و فرصت مهرورزی را از آنها که دور از خانه و خانواده هستند دریغ نمیکنند.