کیومرث هاشمی و سودای ریاست بر فوتبالی که ارزش سفر نداشت! / استراتژی؛ فدراسیون برای وزارت؟

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، نام کیومرث هاشمی خیلی ها را یاد کمیته انتقالی فدراسیون فوتبال می اندازد، یاد تلاش های او برای ریاست علی آبادی در فوتبال که با مخالفت جدی صفایی فراهانی از آن جلوگیری شد. کیومرث هاشمی در میان نامزدهای انتخابات دورترین شخص به فوتبال است.

از کمیته انتقالی تا انتقال قدرت

 علی کریمی قهرمان فوتبال ماست، مصطفی آجورلو مدیرعامل باشگاه های حرفه ای بوده، شهاب عزیزی خادم در هیات رییسه فدراسیون فوتبال عضویت داشته و هر یک به نوعی می توانند خود را عضوی از خانواده بزرگ فوتبال ایران بدانند اما کیومرث هاشمی با سابقه مدیریت طولانی در ورزش، هیچ نقطه اتصالی به فوتبال ندارد. بهتر است دوران حضور او در کمیته انتقالی را هم نادیده بگیریم چرا که او در آن دوران به عنوان نماینده سازمان تربیت بدنی اغلب روبروی نمایندگان فیفا حضور داشت و هرگز فوتبالی ها او را یکی از خودشان نمی دانستند.

  اگر انتخابات خرداد 1396 با برتری ابراهیم رییسی به جای حسن روحانی تمام می شد، کیومرث هاشمی به عنوان وزیر پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان به صحن مجلس می رفت تا برای نشستن روی کرسی اول ورزش ایران رای اعتماد بگیرد. هاشمی چنان به پیروزی رییسی مطمئن بود که در آخرین روزهای دولت قبلی روحانی، رییس کمیته ورزش ستاد انتخاباتی ابراهیم رییسی شد اما روحانی تا 1400 رییس جمهور ماند و کیومرث هاشمی هم از روی صندلی ریاست کمیته ملی المپیک بلند شد تا برای دوره بعدی دولت و وزارت ورزش آماده باشد. او حتی حاضر نشد دبیرکل کمیته ملی المپیک شود چرا که نشستن روی صندلی دبیرکلی را برای خودش کسر شان می دانست.

 این وسط ناگهان اتفاق عجیبی رخ داد... کیومرث هاشمی را برای ریاست فدارسیون فوتبال کاندید کردند و مدیری که خودش را در قواره وزارت ورزش می دید و راضی نبود دبیرکل کمیته ملی المپیک باشد این بار فدراسیون فوتبال را هدف قرار داد.

استراتژی هاشمی چیست؟ فدراسیون برای وزارت؟

 می گویند استراتژی کیومرث هاشمی این است که رییس فدراسیون فوتبال شود و سپس خرداد سال آینده با روی کار آمدن دولتی که هم طیف و هم گرایش اوست، فدراسیون فوتبال را تحویل بدهد و وزارت ورزش را تحویل بگیرد! در غیر این صورت علاقه مندی او به فوتبال قابل باور نیست.

 این همان مدیری است که وقتی رییس کمیته ملی المپیک بود، بر سر حمایت از تیم ملی امید بیشترین چالش ها را با فدراسیون فوتبال داشت. ده ها جلسه کفاشیان و هاشمی و در ادامه جلسه های تاج و هاشمی برای حمایت از فوتبال و تیم ملی امید به بن بست می رسید چرا که هاشمی معتقد بود به فوتبال بیش از حد توجه می شود و فوتبال بازدهی لازم را ندارد. هنوز هم کارشناسان فوتبال به یاد دارند وقتی تیم امید در بازی های آسیایی شرکت کرد، هاشمی به عنوان رییس وقت کمیته ملی المپیک اعتقاد داشت هزینه ای که برای 22 فوتبالیست می شود و آخرش هم معلوم نیست تیم ملی امید ما یک مدال برنز از بازی های آسیایی به دست بیاورد یا نه، اگر به ورزش های انفرادی اختصاص پیدا کند، آن ورزش ها می توانند مدال های بیشتری به کاروان ورزش ایران در بازی های آسیایی بدهند.

صرف نظر از درست یا غلط بودن این نگاه، باید پرسید مدیری که چنین نگرشی به فوتبال داشته چگونه می خواهد در صورت پیروزی در انتخابات، فدراسیون فوتبال را اداره کند؟ 

البته منابع خبری نزدیک به اعضای مجمع می گویند مجمع تمایلی به حمایت از هاشمی ندارد و اگر توصیه و دستوری در کار نباشد، نام هاشمی از صندوق بیرون نمی آید و هیچ بعید نیست حتی کیومرث هاشمی از حضور در انتخابات انصراف بدهد و جایگاه خود را نزد سیاسیون در حد همان مدیری که گزینه وزارت ورزش بود حفظ کند!