کارشناس سینما با دانشجو؛
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، رضا منتظری کارشناس سینمایی با حضور در غرفه خبرگزاری به سوالات خبرنگار پاسخ داد.
دانشجو : سطح کلی آثار را تا روز هفتم چطور ارزیابی می‌کنید؟
منتظری : امسال انتظار داشتیم کیفیت فیلم ها چه از نظر ساختار چه از نظر محتوا و البته خود نحوه برگزاری جشنواره بالاتر و بهتر از سالهای گذشته باشد. این نوید خوبی بود که قرار بود بعد از چند سال فطرت، بخش بین المللی را نیز داشته باشیم ولی آن چیزی که امروز در روز هفتم می‌بینیم در بسیاری از موارد با یک جشنواره معمولی و گاها ضعیف روبه‌رو هستیم.
دانشجو : کدام فیلم تا به اینجا نسبت به باقی آثار سطح بالاتری داشته است؟
منتظری : تا امروز یک فیلم( آن هم با کنار گذاشتن ضعف‌های آن ) قابل تامل بوده و آن فیلم سرهنگ ثریا است. از لحاظ مفهومی و محتوایی این فیلم را پسندیدم چون به واقع جای این گونه آثار در سینمای استراتژیک ما خالی است. اما باقی آثار از سطح کیفی بالایی برخوردار نبودند.
بررسی آسیب اجتماعی در یک فیلم اتفاق بدی نیست البته به شرط اینکه آموزنده باشد و بتواند روشنگری کند ولی وقتی که صرفا نمایش‌دهنده این تلخی ها باشیم این سیاه‌نمایی است.
از اولین روز برگزاری جشنواره و نمایش جنبش می تو در فیلم استاد این مساله وجود داشت. این جنبش از فرهنگ ما نبوده و در واقع یک جنبش وارداتی است. نمایش آن شاید بتواند کمکی بکند اما در فیلم فقط سیاه‌نمایی نمایش داده شد و هیچگونه نتیجه گیری وجود نداشت و مخاطب را به فکر وا نمی‌داشت .
دانشجو : اما غالبا وقتی صحبت از ارائه راهکار و نتیجه گیری به میان می اید هنرمندان مدعی می‌شوند که رسالت شان تنها نمایش معضلات و اتفاقات است و ارائه راهکار از وظایف سینماگر نیست.
منتظری: کسانی که این نوع نگاه را دارند اصل سینما را نمی‌شناسند. چون سینما به خودی خود در کشور ما ایجاد نشده و ما وارد کننده این صنعت بودیم . سینما در کشورهایی که پدید آورده این صنعت هستند در راستای استراتژی ها و دولت‌ها حرکت می‌کند و به جامعه آگاهی بخشی می‌کند. اما ما می‌گوییم هنرمند نباید قضاوت یا روشنگری کند در صورتی که این اشتباه است. در واقع قشر روشنفکر گرایان که روی سینمای ایران احساس مالکیت دارند و بخشی از این افراد از بودجه های دولتی ارتزاق می‌کنند و فیلم‌هایی را تولید می‌کنند که منافع و مصالح ملی و اجتماعی در آن لحاظ نمی‌شوند و در حالیکه یک فیلم ساز موظفه جامعه رو اگاه کند و روشنگری کند و هدایت کند . متاسفانه مدیران فرهنگی ما سالیان سال هست که استراتژی مشخصی در مواجه با این هنرمندان هم نداشتند.
دانشجو : چه استراتژی باید به کار گرفته می‌شد؟
منتظری: مثلا اولین کار این است که سیاست گذاری مدون و مبرهنی تنظیم شود و در اختیار همه قرار بگیرد و اجازه تولید کاری غیر از آن سیاست‌ها را ندهند. دنبال امار و ارقام نباشند و نگاه صنعتی را کنار بگذارند. نباید اهداف و استراتژی های کشور را فراموش کنیم و باید در راستای پیشرفت این کشور قدم برداشته شود.ضمن اینکه فیلمنامه ها را توسط کارشناسان بررسی کنند و فقط به پروانه ساخت بسنده نکنند و بیشتر تامل و تحقیق داشته باشند.
دانشجو : نقاط قوت سرهنگ ثریا را در چه می‌بینید؟
منتظری: یک مادر با دست خالی و بدون هیچ حمایت دولتی به پشت در کمپ اشرف برای مبارزه با پدیده منافقین می‌رود. به خودی خود این سوژه ارزشمند است و مادرانی که سالهاست چشم انتظار فرزندان خود هستند و حتی اجازه ملاقات با فرزندانشون رو ندارند را می‌بینیم و همین روایت واقعا تکان دهنده‌ست. ما وقتی پدیده‌هایی مثل این داریم که بتواند معضلات اساسی را روشنگری کند چرا باید دنبال جنبش‌هایی مثل می تو و یا ازدواج سفید و... برویم. شعار این جشنواره، اخلاق امید و اگاهی بخشی است که باید در آثار مستتر باشد و باید آنقدر ساده و روان بیان بشود که مخاطبان عام هم آن را درک کنند.
ارسال نظرات