به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، نشریه آلمانی اشپیگل در تحلیلی به ارزیابی قدرت خیرهکننده متحدان ایران پرداخت و نوشت: اگر خاورمیانه یک تکه کاغذ سفید بود و جنگها و بحرانها در منطقه لکههای جوهر بود، به راحتی میتوان دید که این نقاط به سرعت در حال تکثیر هستند. نوار غزه، منطقه مرزی بین لبنان و اسرائیل، اربیل در شمال عراق، کوههای غرب یمن و دریای سرخ. برخی از لکههای جوهر در حال پخش شدن هستند. آنها از یکدیگر جدا میمانند، اما وقتی اولینها به هم میرسند، این خطر افزایش مییابد که همه آنها با هم پیوند بخورند و آن زمانی است که خاورمیانه- از اسرائیل تا ایران، از لبنان تا یمن- در جنگ فرو رود.
شرایط هنوز آنقدر وخیم نشده است. اما حتی اگر غزه نقطه شروع بود، چه کسی در اوایل اکتبر پیشبینی میکرد که سه ماه بعد، نظامیان آمریکایی و انگلیسی به مواضع شبهنظامیان حوثی در کوههای یمن بر فراز دریای سرخ موشک شلیک کنند؟ ریشه درگیریها خیلی عمیق است. بزرگترین خطر همچنان مرز مورد مناقشه بین شمال اسرائیل و لبنان است. بلافاصله پس از حمله حماس در ۷ اکتبر، اسرائیل تلاش کرد ایالاتمتحده را متقاعد کند که حزبالله لبنان پشت این حمله بوده است. بر اساس همین استدلال، اسرائیل باید با یک حمله پیشگیرانه وسیع با حمایت آمریکا از آن حمله جلوگیری کند. اما هیچ مدرکی دال بر مشارکت حزبالله در حمله حماس یا برنامهای برای حمله وجود نداشت. نیکلاس بلانفورد، تحلیلگر بریتانیایی، به اشپیگل توضیح داد که حمله حزبالله به اسرائیل چگونه میتواند باشد: فرودگاهها، نیروگاهها، بنادر، پایگاههای نظامی، مراکز خرید، همهچیز با موشک و راکت مورد حمله قرار میگیرد و کل اسرائیل تعطیل خواهد شد. امواج هزاران راکت شلیکشده همچنین بر پدافند هوائی غلبه میکنند.
مدرنترین آنها راکتها و موشکهای هدایتشونده، کلاهکهای ۵۰۰ کیلوگرمی را به مسافتی بیش از ۳۰۰ کیلومتر حمل میکنند و میتوانند به فاصله ۱۰ تا ۲۰ متری هدف خود اصابت کنند. حملات موشکی حماس در مقایسه با آنچه حزبالله لبنان قادر است بر سر اسرائیل بیاورد، یک باران سبک تابستانی در مقابل سیلاب خانمانبرانداز به حساب میآید. البته ارتش اسرائیل، به خوبی از این سناریو آگاه است، به همین دلیل است که مرزها در طول ۱۷ سال پس از آخرین جنگ در سال ۲۰۰۶ تا حد زیادی آرام بوده است. بازدارندگی موفق عمل کرده است.
تخلیه هزاران نفر از ساکنان دوطرف مرز نیز خطر قریبالوقوع جنگ را کاهش داد. اما بیش از ۶۰ هزار نفری که شمال اسرائیل را تخلیه کردند، حتی پس از سه ماه هنوز قادر به بازگشت به خانه نیستند در هفتههای اخیر، کابینه جنگ اسرائیل تهدیدهای لفظی و عملیاتی- نظامی را افزایش داده است.
تجربه نشان میدهد هر حمله یک پاسخ درپی خواهد داشت. پس از مرگ العاروری، حزبالله به یک ایستگاه رادار اسرائیلی حمله کرد و خسارات جدی وارد کرد. پس از «قتل هدفمند» بعدی، آنها به سمت مقر فرماندهی شمالی اسرائیل در صفد شلیک کردند. زرادخانه موشکی شبهنظامیان، مهمترین برگ برنده ایران در برابر اسرائیل است. بهرغم استقلال نظامی و مالی گسترده، حزبالله به شکلی به ایران و ایدئولوژی آن وفادار است. بلانفورد، تحلیلگر میگوید، برای تهران، حزبالله «تاج راهبرد بازدارندگی آن» است. از نظر نظامی، ایران کشور قویتر از همیشه است و به عنوان یک تامینکننده تسلیحات حیاتی برای روسیه ظاهر شده است.
ایران به حفظ شبکه شبهنظامیان وفادار خود در بسیاری از کشورهای عربی ادامه میدهد. ایران با حمله به اربیل به وضوح نشان داد که مایل است از حملات نظامی به عنوان نمایش قدرت خود استفاده کند. روابط میان حزبالله و ایران تاکنون به کنترل اوضاع در مرز لبنان و اسرائیل کمک کرده. اما در صورت وقوع جنگ، این روابط احتمالا نتیجه معکوس خواهد داشت. تهران هرگز حزبالله را رها نمیکند، حتی اگر زیر آتش قرار گیرد و احتمالا یک واکنش زنجیرهای رخ خواهد داد و شبهنظامیان تحت کنترل ایران در عراق، سوریه و یمن حملات گستردهای را انجام میدهند.
حوثیها عملیات نظامی خود را در دریای سرخ از نوامبر افزایش دادهاند. قدرت و عزم این گروه که در کوههای غرب یمن در فاصله ۲۰۰۰ کیلومتری اسرائیل قرار دارند، در ابتدا توسط بسیاری دستکم گرفته شد. حوثیها از موقعیت جغرافیایی خود در تلاش برای امتیازگیری و توقف جنگ اسرائیل علیه غزه استفاده میکنند. از ماه نوامبر، این گروه حملات مکرری را به کشتیهای تجاری در دریای سرخ انجام داده است. ۱۰ درصد تجارت جهانی از این مسیر ترانزیت میشود. جنگ داخلی در یمن اکنون بیش از یک دهه است که ادامه دارد و حوثیها، عربستان سعودی را شکست دادهاند.
حملات در دریای سرخ و پذیرش ریسک مواجهه با آمریکا، آنها را به قهرمانان منطقه تبدیل کرده است. به ندرت هیچ کشور عربی، حتی دشمنان یمنی حوثیها، این گروه را مورد انتقاد قرار دادهاند. هنوز مشخص نیست که این درگیری جدید درنهایت به کجا خواهد انجامید. هفته پیش، حملات نظامیان آمریکایی و انگلیسی به حوثیها آغاز شد، اما آنها به پرتاب موشک و تیراندازی به سمت کشتیها ادامه دادند و اعلام کردند که از رویارویی با آمریکا هراسی ندارند.