به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در آخرین برنامه از روز دوم جشنواره فجر ۴۲، نشست خبری فیلم سینمایی «پرواز ۱۷۵» با حضور محمدحسین حقیقت کارگردان، سعید شرفی کیا تهیه کننده، جعفر دهقان، اتابک نادری، رضا توکلی، یاسین مسعودی، شاهین باباپور و مجید پتکی بازیگران و سید علی زرآبادی مدیر تولید و رضا انصارین سرپرست جلوه های بصری برگزار شد.
محمدحسین حقیقت کارگردان «پرواز ۱۷۵» در این نشست بیان کرد: دفاع مقدس مسئلهای است که صرفا بخشی از تاریخ نبوده است که گذشته باشد و تمام شده باشد. دفاع مقدس، مسئله امروز و تاریخ آینده ما نیز است. ما باید قدردان آنها باشیم.
وی در مورد تلاش برای دور بودن از فضای شعاری خاطرنشان کرد: خیلی اوقات بسیاری از حرفها به این دلیل که اسم «شعار» روی آنها گذاشته میشود، گفته نمیشوند. تلاش من بر این بود که در «پرواز ۱۷۵»، واقعیتها را بگویم. اگر ما احساس کنیم که چیزی درست است، باید آن را بارها پیگیری کنم تا اثر گذار شود.
حقیقت در ادامه ضمن تشکر از عوامل فیلم، از مسئولین جشنواره تشکر کرده و گفت: تفاوت آثار و ژانرها در این دوره جشنواره، باعث همدلی و همراهی بیشتر اهالی سینما است و بنظر من باید همین روند ادامه پیدا کند.
این کارگردان ضمن اظهار اینکه طبیعتا کار اول در حوزه دفاع مقدس سختیهای خود را دارد، اشاره کرد: تلاش کردیم از فضای مرسوم فاصله بگیریم و بهکسانی که بخشی از خود را در جنگ جای گذاشتند، بپردازیم. ما با هر عقیده و آرمان و سلیقهای باید یک نکته مشترکی داشته باشیم که برای همه قابل احترام باشد.
وی ادامه داد: واقعا از شهدا گفتن ترس ندارد. اگر ما امروز با تمام تعدد آراء و سلایق میتوانیم فیلم بسازیم و هر کاری در این کشور انجام دهیم، قطعا به شهدا مدیون هستیم و این دغدغه من بود که این فیلم شکل گرفت.
حقیقت به استفاده از بودجه بخش خصوص برای تولید اثر خود اشاره کرده و گفت: من این حق را برای خودم، تیمم و موسسه نگار فیلم تبیان که حامی این کار بود، محفوظ میدانم که از این اثر دفاع کنم. این فیلم بدون خرج شدن حتی یک ریال از بودجه دولتی ساخته شده و توسط بخش خصوصی و با سرمایه شخصی ساخته شدهاست.
این کارگردان در پایان و به دنبال سخن خود اظهار داشت: من با این حرف، قصد تخطئه افرادی که از بودجههای دولتی برای تولید استفاده میکنند را ندارم اما از اهالی رسانه خواهشندم که از تعابیر مرسومی مثل «کارگردان حکومتی» و «کارگردان نظام» استفاده نکنند. چراکه تخصیص بودجه برای کار فرهنگی در همه جای دنیا متداول است. بودجههای ویژهای برای کار فرهنگی در ارگانها تخصص یافته است که باید در این زمینه خرج شوند و منتی بر سر فیلمساز نیست. اگر ایرادی در اولویتبندی و نوع هزینه کردنهای این سازمانها وجود دارد، باید روی آنها صحبت کنیم.