سرمقاله دهه دوم حسینیه دانشجو
به گزارش حسینیه داشنجو - سید رضا میرجعفری، دهه اول شور حسینی (ع) در ایران با شکوه هر چه تمام تر به پایان خود رسید ما در محرم خاطره سازی نمی کنیم این تمام زندگی مردمی است که هزاران سال است به عشق حسین (ع) سیاه پوش می شوند و همه امید زندگیشان رسیدن به دهه محرم است گزاف نیست اگر بگوییم همین محرم و دهه اول امید به زندگی را در مردم ایران بالا می برد.
عزاداری حسین (ع) جذابیتش به موزه بودنش یا لباسهای سنتی مشکی همیشگی نیست بلکه آنچه همه زرق و برق دنیا و دختران و پسران جذاب این روزهای عزاداری حسین (ع) در خیابانها و شهرهای ایران را به خود جذب می‌کند مغناطیس بی کران سید الشهداست که نامش «جاذبه حسینی (ع)» است و همه جذابیت‌های دیگر را محو می‌کند.
امسال هم نعمت شب تاسوعا و عاشورا به همه ما رسید. محرم همیشه پویا و زنده در کنار زندگی مردم ایران جریان دارد و عزای امام حسینی سال 1403 هم عطر و بوی خاص خودش را داشت. مداحی‌ها و منابر برقرار بودند و بوی تحول از آنها بلند می‌شد گلگی‌هایی هم هست اما هر چه را باید به جای خودش زیر ذره بین نقد برد.
همه دشمنی‌ها و تلاش برای گرفتن رنگ و بوی حسینی (ع)، دادخواهی و ظلم ستیزی در برابر ملت ایران می‌شود ناکام ماند طوری که از رئیس جمهور منتخب تا آن کودکی که فقط با یک پارچ آب خنک یا فلاکس چای برای خودش یک ایستگاه صلواتی یک نفره زده همگی این را نشان می‌دهد که خیمه حسین (ع) در حرم امن جمهوری اسلامی ایران پابرجاست.
بیرق قبله آزادگان عالم یعنی کربلا را نشان می‌دهد که امروز بیشتر از همیشه مسیری برای رسیدن به داد اولین مسئله جهان و اسلام یعنی فلسطین را نشان می‌دهد.
دهه اول محرم 1403 همبستگی رنگارنگ مردم ایران زیر پرچم واحد امام حسین (ع) و جمهوری اسلامی بود و آنچه باید قدر دانست همین پرچم است که حتی زمینه حضور رئیس جمهور در هیئات مختلف را ایجاد کرد.
همخوانی‌های دهه اول محرم 1403 بعد از سالها تلاش مادحین قابل توجه بود و یکی از نقاط برجسته کار برای امام حسین (ع) بود. از سوی دیگر انتشار تصاویر از گوشه های مناطق محروم که به یاد امام حسین (ع) هستند بیش از پیش یادآور این نکته بود که ایران سرزمین خوبان است و همه باید قدر این مردم عزیز را بدانیم و یادآور این باشد که مسئولین و هر کس که دستش به آن بالا می‌رسد نوکر نوکران امام حسین (ع) است.
دهه دوم می‌تواند شعوری باشد برای هدفی واضح که قیام علیه ظلم است و امروز از هر روز هویداتر است. پرچم فلسطین نماد آزادی خواهی در یک دست مردم است و اگر شور عاشورا با شعود دادخواهی همراه شود باز هم مانند دهه اول تأکید می‌کنیم که افکار عمومی برای همیشه آماده‌تر است تا بار دیگر صدای عدالت طلبی و قیام ماندگار سیدالشهدا را به عالم برساند و تازه کار منابر و مادحین و دستگاههای عزاداری برای این امر آغاز شده‌است.
جاذبه حسین (ع) دلهای آماده را به سمت خودش می‌کشد و اگر جایی سبکی از پوشش یا زندگی میبینیم که کنار دسته‌ای یا در حسینیه‌ای مغایرتی با این دم و دستگاه دارد وظیفه ما سنگینتر است که اگر تا اینجا آمده بقیه راه همان امتداد مسیر سخت مبارزه و متوجه کردن قلوب و بطن آنها به سبک زندگی حسینی (ع) و کربلایی است. افراد را با برچسبها نرانیم و تلاشمان را در این مسیر مضاعف کنیم که این همان مبارزه است و انفعال عین کاریست که کوفیان با حسین ابن علی و اهل بیت کردند.
اهمیت و آثار فاصله زمانی عاشورا تا اربعین
رهبری در مورد اهمیت و آثار این چل روز تا عاشورا نیز تأکید دارد: «چهل روزی که از عاشورا تا اربعین اتّفاق افتاده، یکی از مقاطع بسیار مهمّ تاریخ اسلام است. روز عاشورا در اوج اهمّیّت است و این چهل روزی هم که بین عاشورا و اربعین هست، تالی‌تلو روز عاشورا است. اگر روز عاشورا اوج مجاهدت همراه با فداکاری -فدا کردن جان، فدا کردن عزیزان، فرزندان و یاران- است، این چهل روز، اوج مجاهدت همراه با تبیین، همراه با افشاگری، همراه با توضیح [است]. اگر این چهل روز نمیبود، اگر حرکت عظیم زینب کبریٰ (سلام الله علیها) و جناب امّ‌کلثوم و حضرت سجّاد (علیه السّلام) نمیبود، شاید آن فقره‌ی «لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَةِ وَ حَیرَةِ الضَّلالَة» اتّفاق نمی‌افتاد. این حرکت عظیم، این صبر فوق‌العاده‌ی خاندان پیغمبر به پیشوایی زینب کبریٰ (سلام الله علیها) و امام سجّاد (علیه السّلام) بود که توانست حادثه‌ی کربلا را ماندگار کند و به معنای واقعی کلمه این تبیین مکمّل آن فداکاری بود.»
ارسال نظرات