به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، علی قلی‌زاده، ستاره ایرانی لخ پوزنان، در مصاحبه با سایت رسمی باشگاه می‌گوید، اگر بخواهم به طور صادقانه سال گذشته را ارزیابی کنم، در مقیاس ۱ تا ۱۰ احتمالاً نمره‌ای بین ۲ و ۳ به خودم می‌دهم. حالا در طول بازی‌ها می‌بینم که تغییرات زیادی رخ داده است، من خودم احساس کاملاً متفاوتی دارم و همین را درباره تیم هم می‌توانم بگویم.
در مصاحبه بازیکن ۲۸ ساله که در فصل جاری لیگ برتر لهستان سه گل زده و همین تعداد پاس گل داده، آمده است:
چند وقتی طول کشید تا بهترین نسخه علی قلی‌زاده را در لِخ پوزنان ببینیم. بیایید از اینجا شروع کنیم: آیا این اتفاق افتاده است؟ آیا احساس می‌کنی که در پاییز، ما همه توانایی‌های تو را دیدیم؟
نه، قطعاً از نظر کلی اینطور نیست. من می‌توانم به مراتب بهتر باشم و منتظر لحظه‌ای هستم که به بالاترین سطح خود برسم. امیدوارم هر چه زودتر این کار را انجام دهم، اما بدون شک من توانایی‌های بیشتری دارم، خودم را می‌شناسم و به توانایی‌هایم آگاه هستم. به نظر من بهترین فرم خودم را در شارلروا داشتم، جایی که در یک فصل هشت گل زدم و تعداد پاس گل‌هایم نیز کم نبود، اینها آمار خوبی بودند.
به نظر تو چقدر تا رسیدن به آن فرم فاصله داری؟
باید در نظر بگیریم که از آن زمان دو مصدومیت جدی داشتم که باید بهبود پیدا می‌کردم. حالا احساس می‌کنم که خیلی بهتر شده‌ام و از این بابت بسیار خوشحالم، برای این موضوع سخت کار کردم. هنوز هم انرژی زیادی دارم و همه تلاش خود را می‌کنم تا هر چه سریع‌تر این پتانسیل را آزاد کنم.
در تابستان برای اولین بار در دو سال گذشته، دوره آماده‌سازی قبل از شروع فصل را گذراندی. این یک استارت دوباره برای تو بود؟
در واقع، حتی از چهار سال پیش، زیرا در سال‌های گذشته در اردوهای تیم ملی بودم و کمی دیرتر به پیش فصل تیم‌های خودم می‌رسیدم و نمی‌توانستم حتی دو هفته با آن‌ها تمرین کنم. برای من، آنچه تابستان امسال اتفاق افتاد نوعی تجدید نیرو بود. این برای یک بازیکن بسیار مهم است که بتواند به طور کامل در تمرینات شرکت کند و پس از این مدت طولانی بدون این امکان، احساس می‌کردم که چیزی خاص در پیش دارم.
ورود مربی نیلس فردریکسن چه معنایی برای تو داشت؟ نمی‌توان انکار کرد که او برخی از بازیکنانش را دوباره کشف کرد یا حداقل جهت مناسبی به رشد آن‌ها داد، آیا خودت را جزء این گروه می‌دانی؟
با توجه به اینکه در فصل گذشته چه شرایطی داشتم، قطعاً بله. اگر بخواهم به طور صادقانه سال گذشته را ارزیابی کنم، در مقیاس ۱ تا ۱۰ احتمالاً نمره‌ای بین ۲ و ۳ به خودم می‌دهم. البته، به عنوان یک تیم، ما به پتانسیل کامل خود نزدیک نشدیم، اما برای من شخصاً این یک فاجعه بود. حالا در طول بازی‌ها دیده می‌شود که تغییرات زیادی رخ داده است، من خودم احساس کاملاً متفاوتی دارم و همین را درباره تیم هم می‌توانم بگویم. باید این روند را حفظ کنیم، هم به عنوان فرد و هم به عنوان یک کل، اما من خوش‌بین هستم. ما باید تا یک مرحله بالاتر برویم؛ فقط حفظ آنچه قبلاً به دست آمده کافی نیست.
تو درباره فصل گذشته صحبت می‌کنی و نمره‌ای نسبتاً نامطلوب که به خودت دادی، بیایید بپرسیم: چه کسی در آن زمان بیشترین کمک را به تو کرد؟ این موضوع اهمیت دارد زیرا بدون بازگشت از آن سطح پایین نمی‌توانستی سوار آسانسوری شوی که به سرعت رو به بالا حرکت می‌کند.
گاهی اوقات درباره این موضوع با خانواده و دوستان صحبت می‌کردیم و همان چیزی را که به آن‌ها می‌گویم، تکرار می‌کنم. از اولین روزی که وارد لِخ شدم، می‌توانستم روی هر بازیکنی که ملاقات کردم حساب کنم. از بین بازیکنان، موری بیشتر از همه در یادم مانده است؛ او خیلی مرا تشویق و کمک کرد. با این حال، همه به من کمک کردند: بازیکنان، کادر فنی، کارکنان باشگاه. البته خانواده‌ام نیز قدرت زیادی به من دادند و باید از نزدیکانم نیز تشکر کنم. ارتباط و حسی که از ابتدا در تیم وجود داشت واقعاً ارزشمند بود.
در نیمه اول پاییز، هفته‌ها گذشت و تو نیمکت‌نشین بودی و گاهی اوقات انگیزه مثبتی برای تیم ایجاد کردی، اما با این حال همانطور که خودت اشاره کردی، برای دومین بازی‌ات از دقیقه اول باید تا نیمه اکتبر صبر می‌کردی. چگونه باید با چنین دوره نسبتاً دشواری کنار بیایی؟
اگر می‌خواهی در ترکیب اصلی قرار بگیری، باید از هر فرصتی که از روی نیمکت به دست می‌آوری، حداکثر استفاده را بکنی. در این مدت کوتاه نشان بدهی که چه توانایی‌هایی داری و به تیم کمک کنی. با این حال، نگرش من این بود که تیم در اولویت است. همه می‌خواهند از ابتدا بازی کنند، اما باید به یاد داشته باشیم که این هدف باید برای همه یکسان باشد و هدف ما قهرمانی در لهستان است. برای من این موضوع تغییر نکرده، چه از روی نیمکت شروع کنم و چه در یازده تای اصلی.
آیا در باشگاه‌های قبلی با وضعیتی مواجه شده‌ای که در سمت تو دو بازیکن باکیفیت برای رقابت وجود داشته باشند و در نتیجه رقابت به این اندازه برابر باشد؟
پاتریک و دینو بازیکنان با کیفیت بالایی هستند و باید بگویم که این شدیدترین رقابت برای جایگاه در ترکیب بوده که در زندگی‌ام تجربه کرده‌ام. من روابط بسیار خوبی با دینو دارم و در تمرینات آماده‌ایم تا برای جان هم بجنگیم. در نهایت، ما یکدیگر را مانند برادر می‌دانیم، اما این همچنین به این معنی است که باید رقابت کنیم و به یکدیگر فشار بیاوریم. تنها به این ترتیب می‌توان اوج گرفت.
با توجه به سوال اول، فرم تو به تدریج بهتر شد و بهترین نشانه آن را در بازی با لژیل ورشو نشان دادی. آیا این همان علی قلی‌زاده‌ای است که به لهستان آمده تا ستاره لیگ شود؟ جالب است که رقیب در آن روز نیز خاص بود. فکر می‌کنی دیدگاه دیگران نسبت به تو پس از این بازی تغییر کرده باشد و اینکه آیا این بازی یک نقطه عطف در دوران تو در لِخ بود؟
باید از اینجا شروع کنیم که با آمدن من به لِخ، همه ما انتظارات زیادی داشتیم. هواداران، باشگاه، خودم. برای مدت طولانی نتوانستم به تیم کمک زیادی کنم، اما همیشه به یاد داشتم که باید صبور باشم. من افرادی را که می‌گفتند: هی، تا حالا چیزی نشان نداده‌ای و قرار بود عالی باشی درک می‌کردم. احساس می‌کردم زمان جبران نزدیک است، البته برای این کار هنوز کارهای زیادی باید انجام دهم. به هر حال، آن بازی با لژیا برای من رویایی بود، جدی می‌گویم، همه چیز با هم هماهنگ شد. من خوب بازی کردم، تیم هم همینطور، و در سکوها هواداران کاملاً حضور داشتند. بیایید به روند این ۹۰ دقیقه نگاه کنیم، من بعد از سه دقیقه گل زدم، تا نیمه اول نتیجه ۲-۲ بود و سپس اتفاقاتی رخ داد. صادقانه بگویم، این یکی از محبوب‌ترین بازی‌های زندگی‌ام است.
تو بیش از یک سال و نیم است که در پوزنان زندگی می‌کنی، بنابراین احتمالاً جاهای محبوبی پیدا کرده‌ای یا روتین مثبتی پیدا کرده‌ای؟
واقعاً من اغلب به خانه برمی‌گردم و آنجا بودن را بیشتر از همه دوست دارم. البته با خانواده‌ام هم گاهی به جاهای مختلف می‌رویم و مهم‌ترین چیز این است که با هم باشیم. اما وقتی تنها هستم، زیاد وقت خود را صرف بازی کال-او-دیوتی می‌کنم (می‌خندد). با دوستانم از تیم ملی کشورم بازی می‌کنم، این لحظات خیلی خوب و آرامش‌بخش هستند و واقعاً خوش می‌گذرد.
و درباره دوستی‌های جدید؟ تو قبلاً دینو را ذکر کردی، اما ظاهراً هیچ بازیکنی در تیم نیست که درباره تو نظر بدی داشته باشد. شخصیت باز و مثبت کلید موفقیت در هر رختکن فوتبالی است که بوده‌ای؟
نه، نمی‌توانند درباره من نظر بدی بدهند، این کار غلطی خواهد بود (می‌خندد). جدی بگویم، سعی می‌کنم برای اطرافیانم دوست خوبی باشم، نه فقط شوخی کنم یا انرژی مثبت بدهم یا حمایت کنم، بلکه همچنین احترام متقابل باشد. با آلفونسو، جوئل، "موری" یا دینو بیشتر از همه می‌خندیم، اما واقعاً باید بگویم که با هر یک از اعضای باشگاه روابط خوبی دارم.
انتهای پیام/