به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، دوازدهم بهمن ماه، از روز های خاطره انگیز انقلاب اسلامی است که با ورود رسمی امام خمینی به کشور، انقلاب اسلامی عملا به پیروزی رسید و در همان روز دولت بختیار ملغی اعلام شد.
در دوازدهم بهمن 1357، پرشکوه ترین استقبال تاریخ جلوه گر شد. این روز یکی از ماندگارترین روزهای تاریخ معاصر ایران است و شور و شوق مردم در آن وصف ناپذیر بود. عده زیادی از مردم، خود را به تهران رسانده بودند تا در مراسم استقبال از امام شرکت کنند. تقریبا در ساعت شش صبح، خیابان ها سرشار از جمعیت بود. اول صبح، میلیون ها نفر در دو طرف خیابان های مسیر امام خمینی رحمه الله ایستاده بودند و پنجاه هزار نیروی انتظامی مردمی مشغول منظم کردن آنها بودند. در میان شور و اشتیاق مردم در روز ورود امام، یک خودرو توجه همه را به خود جلب کرد.
یک بلیزر سفید آبی 1977 که وظیفه حمل و اسکورت امام خمینی را بر عهده داشت. راننده آن خودرو محسن رفیقدوست بود که بعد ها در تشکیل سپاه نقش اساسی ایفا کرد و مسول تهیه تسلیحات برای سپاه شد. یکی از نکات حائز اهمیت، سرنوشت بلیزر معروف حامل امام خمینی بود که از همان زمان در هاله ای از ابهام باقی ماند.
مالک خودروی بلیزر معروف، علی مجمع الصنایع، تاجر و قطعه ساز بوده است که خودرو را به شهید بروجردی و محسن رفیقدوست پیشنهاد داد. پس از تایید خودرو و ضد گلوله سازی قسمت انتهایی خودرو، بلیزر مذکور به عنوان خودروی اصلی اسکورت انجام ماموریت کرد. پس از آن هم به مالک اصلی برگشت و مرحوم مجمع الصنایع این بلیزر را به دلیل مشکلات مالی فروخت. پس از آن خودرو چند بار مجدداً خرید و فروش شد و از یک زمانی به بعد گم شد و اثری از آن باقی نماند. در اوایل دهه هفتاد یکی از روزنامه ها در مصاحبه با مالک اصلی خودرو به سرنوشت خودرو و گم شدن آن پرداخت:
آقای رفیقدوست گم شدن بلیزر معروف را اینگونه شرح میدهد:
بعد از رحلت حضرت امام که موسسه حفظ آثار امام تاسیس شد، هر چه دنبال آن بلیزر گشتیم پیدایش نکردیم. بلیزر بعد از آقای مجمع الصنایع دو دست خرید و فروش شده بود، ولی خریدار سوم را پیدا نکردیم و نیروی انتظامی و راهنمایی و رانندگی به جایی نرسیدند. البته، الان بلیزری را در مجموعه مرقد مطهر نگهداری میکنند که خیلی شبیه همان بلیزر است، ولی آن ماشین نیست.
در مصاحبه دیگری، رفیقدوست سرنوشت بلیزر را نامعلوم دانست و گفت:
خودروی بلیزر حامل امام متاسفانه به علت «بی عرضگی ما مفقود شد» مالک بلیزر «علی مجمع الصنایع» پس از مدتی وضع اقتصادیش بد شد و خودرو را به شخص دیگری فروخت. او هم به نفر دوم و خریدار بعدی هم به نفر سوم فروخت تا آنجا را پیگیری کردیم. نفر سوم می گفت نمی دانم به چه کسی فروختم. البته احتمالات زیادی در این مورد بود مثلا کسی آن را خریده و پنهان کرده است و می خواهد بعدها گرانتر بفروشد یا منافقین خریده و از بین برده اند در این مورد حرف های زیادی زده می شود.
اما سوال مهم این است، سرنوشت بلیزر معروف چی شد؟
این خودرو پس ازاقای مجمع الصنایع بین 5 خریدار دیگر دست به دست شد(4 خریدار با سند رسمی و یک خریدار قولنامه ای) و پس از تصادف توسط آخرین خریدار رسمی دچار مشکلاتی در زمینه فروش شد و پس از فروش قولنامه ای به آخرین خریدار پس از تعمیرات، مدتی در ید ایشان بود.
خودروی مذکور از سال 1371 در یکی از باغات شهریار خراب شد و به دلیل مشکلات متعدد فنی و مصائب پلاک گذاری(به دلیل تصادف سنگین فروش رسمی آن با مشکلاتی همراه بود) به مدت 29 سال در فضای آزاد بدون هیچ نگهداری خاصی رها شده بود و آسیب شدیدی مخصوصا در زمینه بدنه دیده بود. در کنار آسیب ها، بخش هایی از بدنه از جمله گارد جلویی، کاپوت، محفظه زاپاس عقب و برخی قسمت های داخلی دزدیده شده بود.
تا اینکه پس از 29 سال، یک پژوهشگر حوزه خودرو موفق به پیدا کردن بلیزر معروف شد و پس از تایید اصالت خودرو فرایند بازسازی سنگین شد و پس از چندین دور تعمیرات بدنه، فنی و داخل کابین و داشبورد و رنگ آمیزی بخش های بازسازی و نابودشده بدنه بالاخره به شکل و شمایل یک خودروی کلاسیک درآمد و محسن رفیقدوست، پس از 46 سال مجدداً این خودرو را در مرکز خبرگزاری دانشجو ملاقات کرد.
تصاویری از فرایند بازسازی بدنه نابود شده بلیزر مذکور
اما سوال مطرح اینجاست که چرا تیم های جستجوی بنیاد حفظ و نشر آثار امام و بنیاد مستضعفان موفق به یافتن خودرو نشدند؟
شاید ابتدائاً به این مسله فکر کنید که رها شدن خودرو در یک باغ محصور و به دور از دید جامعه دلیل اصلی گم شدن این خودرو بوده ولی این مسله ارتباط چندانی با گم شدن این خودرو نداشته چرا که در خاطرات رفیقدوست آمده است که بار ها دنبال خودرو گشتند ولی بعد مالک دوم وسوم عملا اثری از خودرو نبود و حتی راهور و پلیس هم نتوانستند اثری از آن پیدا کنند و حتی فرضیه کشف و نابودی ماشین توسط ضد انقلاب مطرح شده بود.
اما دلیل اصلی گم شدن این خودرو چی بود؟
علت نه در تعدد مالک های خودرو بلکه در پلاک منصوب روی این خودرو بوده است. در واقع بزرگ ترین آدرس غلط در جستجوی این خودرو پلاک انگلیسی منصوب روی خودرو بوده است که اتفاقاً بازار شایعات راجع به این خودرو را داغ تر کرد و حتی گاهاً این خودرو را متعلق به سفارت آمریکا در تهران دانستند!
در واقع پلاک منصوب روی این بلیزر یک پلاک ترانزینی بوده است که هیچ ارتباطی به بلیزر مذکور نداشته است و صرفا یک پوشش حفاظتی برای عدم کشف و رهگیری خودرو بوده است که از جمله تدابیر تیم حفاظتی امام بوده است.پلاک اصلی بلیزر مذکور تهران 24 و مانند خودروهای روزمره مردم بوده که آن پلاک ترانزیتی نصب شده روی پلاک اصلی هیچ اعتبار حقوقی نداشته و از دلایل منفی شدن استعلامات خودرو همین مسله بوده است.
دیگر مسله هم تغییر آرشیو اسناد مربوط به پلاک گذاری و استعلامات خودرو بوده است. پژوهشگر کاشف خودرو با بررسی ریزبینانه عکس های 12 بهمن، موفق به کشف ردی از پلاک اصلی خودرو شد و پس از جستجوی های متوالی و تحقیق و مصاحبه با افراد مرتبط با خودرو از جمله خانواده مجمع الصنایع و برخی دوستان رقم نهایی پلاک خودرو کشف و پس از استعلامات آخرین مالک رسمی خودرو پیدا شد.
با ارتباط گیری با آخرین مالک( خودرو را قولنامه ای فروخته بود) موفق به پیدا کردن تاریخی ترین خودروی انقلاب شدند که در وضعیت فاجعه باری نگهداری می شد. بلیزر مذکور امروزه در مرحله تعمیرات نهایی قرار دارد و با هزینه شخصی مالک فعلی( از سال 1400 تعمیرات شروع شد) فرایند بازسازی شروع شد.
امید است مسولین مربوطه نسبت به حفظ و نگهداری این خودروی تاریخی اهمیت بیشتری قائل شوند و آن را در موزه های استاندارد و تحت نگهداری فنی ببینیم.
سید نویدرضا موسوی