گروه بینالملل خبرگزاری دانشجو به نقل از المیادین؛ اختلافات شدید میان بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی، و یوآو گالانت، وزیر دفاع برکنار شده، بر سر مدیریت جنگ غزه و لبنان، نشانهای آشکار از شکافهای داخلی در این رژیم است. هر یک از این دو مقام، دیگری را به سوءمدیریت در جنگ متهم کرده و این اختلافات به شکل گستردهای در رسانهها و شبکههای اجتماعی بازتاب یافته است.
این درگیری رسانهای در مصاحبهای که گالانت در کانال ۱۲ با آمیت سیگل و یونِف لووی انجام داد، به نقطه اوج خود رسید. حدود ۱۹ درصد از بینندگان (۴۸۷ هزار نفر) این مصاحبه را مشاهده کردند. در مقابل، نتانیاهو بلافاصله به این حملات واکنش نشان داد و با خبرنگار نزدیک به خود، یعقوب بردوگو، در کانال ۱۴ مصاحبه کرد که ۸.۵ درصد از بینندگان (۲۷۳ هزار نفر) آن را تماشا کردند. هدف نتانیاهو از این اقدام، کنترل خسارات رسانهای و خنثیسازی پیام گالانت بود.
این تقابل رسانهای، دودستگی عمیق جامعه صهیونیستی را نمایان کرد. عدهای در حمایت از نتانیاهو، گالانت را فردی خائن دانستند، در حالی که گروهی دیگر، وزیر دفاع برکنار شده را فردی صادق معرفی کرده و نخستوزیر را به فریب افکار عمومی متهم کردند. از سوی دیگر، برخی این مناقشه را بخشی از رقابتهای سیاسی و انتخاباتی آینده میدانند و معتقدند که این مصاحبهها تنها به افزایش تنشهای داخلی دامن میزنند، بدون اینکه اطلاعات جدیدی به جامعه ارائه دهند.
برخی تحلیلگران و هواداران نتانیاهو، گالانت را فردی فاقد وفاداری سیاسی و امنیتی معرفی کردهاند. آنها معتقدند که وزیر دفاع سابق، نماینده دولت بایدن در کابینه بوده و در اتخاذ تصمیمات امنیتی کلیدی ناکارآمد عمل کرده است. همچنین، برخی از چهرههای نزدیک به نتانیاهو مدعی شدهاند که گالانت با حمله به نخستوزیر قصد دارد از مسئولیت خود در وقایع ۷ اکتبر فرار کند.
حتی برخی از طرفداران افراطی لیکود، گالانت را به خیانت به ارتش، اسرا و حزب لیکود متهم کرده و خواستار محاکمه او شدند. این جریان تلاش میکند چهره وزیر دفاع سابق را به عنوان عامل شکستهای نظامی و امنیتی معرفی کند.
در مقابل، طرفداران گالانت نتانیاهو را متهم کردند که «همچون تنفسی که میکشد، در حال دروغ گفتن است.» آنها معتقدند که نخستوزیر رژیم صهیونیستی با مصاحبهای حسابشده و هماهنگشده با بردوگو، تلاش کرد تا تأثیر سخنان گالانت را کاهش دهد.
حامیان گالانت مدعیاند که نتانیاهو شخصاً مانع اجرای طرح نظامی او در ۱۱ اکتبر شده است. بر اساس این طرح، قرار بود رهبران حزبالله هدف قرار گیرند تا از گسترش جنگ در جبهه شمالی جلوگیری شود. اما نتانیاهو، به دلایل سیاسی، از اجرای آن خودداری کرد.
ظاهر رسانهای نتانیاهو در مصاحبهاش نیز مورد تمسخر قرار گرفت. او با آرایشی غیرمعمول و تصویری ناهماهنگ در این برنامه حاضر شد که به اعتقاد بسیاری، حس عدم آمادگی و آشفتگی سیاسی او را تقویت کرد.
گروه دیگری از جامعه صهیونیستی، هر دو طرف را دروغگو میدانند و این درگیری را صرفاً رقابتی برای کسب قدرت سیاسی قلمداد میکنند. آنها بر این باورند که مصاحبههای هر دو مقام، بیشتر شبیه کمپین تبلیغاتی بود تا یک گفتوگوی جدی و افشاگرانه.
رسانههای وابسته به نتانیاهو و گالانت نیز مورد انتقاد قرار گرفتند. منتقدان کانال ۱۴را به حمایت کورکورانه از نخستوزیر متهم کردند، در حالی که کانال 12 را به تبدیل شدن به تریبون گالانت مورد نکوهش قرار دادند. این دوپارگی رسانهای، بازتابی از وضعیت کلی جامعه صهیونیستی است که دچار بحران شدید اعتماد عمومی شده است.
این نبرد رسانهای، تنشهای عمیق سیاسی و اجتماعی در رژیم صهیونیستی را بیش از پیش آشکار کرد. رقابت میان نتانیاهو و گالانت، نهتنها شکافهای سیاسی را نمایان ساخت، بلکه بیاعتمادی عمومی به نهادهای حاکم را نیز برجسته کرد.
با ادامه این درگیریها و احتمال برگزاری انتخابات زودهنگام، به نظر میرسد که نبرد روایتها میان نتانیاهو و گالانت همچنان ادامه خواهد داشت. در این میان، جامعه صهیونیستی روزبهروز بیشتر به قطبهای متضاد سیاسی و رسانهای تقسیم میشود، وضعیتی که میتواند بحرانهای داخلی این رژیم را در آینده تشدید کند.