به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، خرس‌های قطبی برخلاف آنچه به نظر می‌رسند، سفید نیستند. در واقع موی آنها بی‌رنگ و شفاف است و پوستشان نیز کاملا سیاه است. اگر خز و پوست خرس‌های قطبی این‌گونه نبود، زنده ماندن در دمای پایین قطب برای آنها بسیار دشوار می‌شد.
خرس قطبی بزرگ‌ترین شکارچی خشکی در جهان است. غذای اصلی آن پستانداران دریایی مانند فوک‌ها و شیر‌های دریایی است، اما گاهی ماهی و لاشه نهنگ‌ها را هم می‌خورد.
این گونه جانوری از جمله قربانیان اصلی تغییرات اقلیمی محسوب می‌شود. به همین خاطر اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت آن را در فهرست گونه‌های در معرض تهدید قرار داده است.
خرس قطبی واقعا چه رنگی است؟
خرس قطبی در نگاه اول سفید به نظر می‌رسد، اما در واقع چنین نیست. این جانور که در سرزمین‌های یخی قطب شمال زندگی می‌کند، دو لایه خز دارد. لایه بیرونی آن شفاف و بی‌رنگ است و بازتاب نور در میان این مو‌ها باعث می‌شود که سفید دیده شود.
اما زیر این خز سفید، خرس‌های قطبی یک لایه خز داخلی و پوستی کاملا سیاه دارند. این رنگ تیره برای زنده ماندن در سرمای شدید قطب شمال، که دمایش گاهی به منفی ۴۰ درجه می‌رسد، ضروری است. رنگ سیاه نور خورشید را بهتر جذب می‌کند و کمک می‌کند تا گرمای بدن حیوان حفظ شود.
پوست تیره خرس قطبی سرشار از ملانین است، ماده‌ای که هم به حفظ گرمای بدن کمک می‌کند و هم از این حیوان در برابر پرتو‌های فرابنفش شدید قطب شمال محافظت می‌کند.
یک استتار طبیعی
علاوه بر این، خرس‌های قطبی برای مقابله با سرمای طاقت‌فرسای قطب شمال، لایه‌ای از چربی به ضخامت حدود ۱۰ سانتی‌متر دارند که آنها را حتی در سردترین زمستان‌ها گرم نگه می‌دارد.
اما ظاهر سفید رنگشان فقط برای گرم ماندن نیست بلکه یک مزیت بزرگ برای شکار هم محسوب می‌شود. چه رنگی بهتر از سفید برای یک شکارچی که در میان یخ‌ها زندگی می‌کند؟
رنگ سفید خز خرس قطبی به او کمک می‌کند تا در میان یخ‌های قطب شمال به راحتی خود را استتار کند و بدون جلب توجه به طعمه‌اش نزدیک شود و آن را شکار کند.